Αλλού ψάξτε για τα… σκάνδαλα του ΣΥΡΙΖΑ
Ένας ηγέτης, που προαλείφεται για πρωθυπουργός, είναι το λιγότερο μάταιο να βασίζει τη μελλοντική του επιτυχία, ακολουθώντας την τακτική της υπονόμευσης του αντιπάλου του αποκλειστικά και μόνο σε αστήρικτες και οφθαλμοφανώς στημένες φήμες περί διαφθοράς.
Κι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο όταν ο συγκεκριμένος ηγέτης κουβαλάει τις δικές του αμαρτίες, τις προσωπικές, αλλά κυρίως τις αμαρτίες της παράταξής του, που ήταν (και εξακολουθεί να είναι) βουτηγμένη στη διαπλοκή, έθρεψε το τέρας της διαφθοράς, εξακολουθεί να στηρίζει το διεφθαρμένο σύστημα των πελατειακών σχέσεων και έχει επιφέρει τα πιο σοβαρά πλήγματα στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό αυτής της κοινωνίας.
Ας μη διατηρεί, λοιπόν, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας φρούδες ελπίδες, πως θα πληγεί η αξιοπιστία και το κύρος του Αλέξη Τσίπρα, από «στημένα ρεπορτάζ» του φιλικού του Τύπου, περί διαφθοράς και «βολέματος ημετέρων» από τους σημερινούς κυβερνόντες…
Σε άλλα… σκάνδαλα είναι… μπλεγμένοι οι ΣΥΡΙΖαίοι. Για παράδειγμα, είναι η πρώτη κυβέρνηση σε παγκόσμιο επίπεδο που «εξαντλεί» την τετραετία, χωρίς να διαθέτει ισχυρό πλέγμα Μέσων Ενημέρωσης, που να παρουσιάζουν από τη δική της σκοπιά τα επιτεύγματα ή ακόμη και τα λάθη της.
Μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου να υποστηρίζει ότι στα τρεισήμισι χρόνια που πέρασαν από το Γενάρη του 2015, έγιναν τόσα πολλά και κυρίως η κυβέρνηση είχε ρίξει όλο το βάρος στη διάσωση της χώρας, με την κοινωνία όρθια, αλλά η επικοινωνιακή της αποτυχία καταγράφεται ως το μεγαλύτερό της σφάλμα για την «πρώτη φορά…».
Έτσι, έχει αφήσει ελεύθερο το γήπεδο σε κάθε γαλάζιο Μέσο να προσπαθεί να πλήξει την αξιοπιστία της και τις προθέσεις της, επικαλούμενο ρυθμίσεις δανείων συγγενών, ασφαλιστικές ενημερότητες εταιριών, που ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα ή ακόμη και σε «λαμογιές» παρατρεχάμενων και φιλικών προσώπων.
Όταν, όμως, μία fmvoice.gr ή μία F&M Voice αποκαλύπτουν τεράστια σκάνδαλα σε Εφορίες, με πρόσωπα που κάποτε από τις υπουργικές και θεσμικές καρέκλες τους μας κουνούσαν το χέρι, ενώ το άλλο το είχαν βουτήξει ολόκληρο στο βάζο με το μέλι, δεν κουνιέται φύλλο. Ο ένας υπουργός δηλώνει αναρμόδιος, ο άλλος δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί, γιατί συνομιλεί με τους δανειστές και ο τρίτος σηκώνει αμήχανα τους ώμους παραπέμποντας σε άλλες υπηρεσίες…
Το μεγαλύτερο… σκάνδαλο της «πρώτης φοράς…», ωστόσο, έγκειται στο γεγονός ότι εξαρχής ο Τσίπρας και οι υπουργοί του δεν φρόντισαν να ελέγξουν τους μηχανισμούς λειτουργίας του κράτους. Άφησαν ανενόχλητα τα γαλαζο-πράσινα στελέχη να αλωνίζουν και να συνεχίζουν το υποχθόνιο έργο τους, υπονομεύοντας το κυβερνητικό έργο και βάζοντας τρικλοποδιές στους αριστερούς πολιτικούς τους προϊσταμένους.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι οι ΣΥΡΙΖαίοι, πριν ακόμη ανέλθουν στην κυβερνητική εξουσία, εμπιστεύθηκαν κάποια λαμόγια, τα οποία διαβλέποντας την άνοδο της Αριστεράς, έγιναν εν μία νυκτί κι αυτοί «αριστεροί» και πουλούσαν αριστεροφροσύνη. Έτσι διέσωσαν τη θέση τους και μάλιστα πήραν… προαγωγή σε θέσεις ευθύνης, ενώ την ίδια ώρα «κάρφωναν» τον Αλέξη Τσίπρα και τους συνεργάτες του, στους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης.
Κάποιοι από αυτούς έγιναν αντιληπτοί και «έφυγαν νύχτα», όπως λέει ο λαός. Κάποιοι άλλοι συνεχίζουν ατάραχοι το… θεάρεστο έργο τους, χωρίς ντροπή και κυρίως χωρίς να τους πειράξουν ούτε τρίχα οι ΣΥΡΙΖαίοι… Οι τελευταίοι, πάντως, δεν μπορούν να επικαλεστούν τη δικαιολογία του «δεν ήξερα», διότι έχουν ενημερωθεί καταλλήλως και αναλυτικά από όσους γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις…
Με άλλα λόγια, η επικράτηση του Αλέξη Τσίπρα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, δεν εξαρτάται από το εάν κάποιος συγγενής του είχε ευνοϊκή μεταχείριση από κάποια υπηρεσία, αλλά από το κατά πόσο η κυβέρνηση θα αποφασίσει πραγματικά να κυβερνήσει με όλους τους όρους και όλα τα «όπλα» που της παρέχει το δημοκρατικό σύστημα.
Από τις 20 Αυγούστου, μάλιστα, εξατμίζεται και η δικαιολογία της απορρόφησης δυνάμεων και ανθρώπων στην προσπάθεια να βγει η χώρα από τη μνημονιακή κόλαση, στην οποία την έριξαν οι γαλαζο-πράσινοι μέντορες της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Εάν και τότε αποτύχει ο Αλέξης Τσίπρας, θα έχει αποτύχει συνολικά η Αριστερά να αλλάξει ριζικά τα πράγματα στη χώρα και να την αναδείξει σε μία σύγχρονη, ολοκληρωμένη και απολύτως αξιοκρατική δημοκρατία. Τότε, ο κίνδυνος να επιστρέψουμε στην κόλαση των διεφθαρμένων και διαπλεκόμενων πολιτικών δυνάμεων θα γίνει πραγματικότητα! Και τότε, αλλοίμονο στην Ελλάδα, αλλοίμονο στον κάθε τίμιο και ειλικρινή Έλληνα.