“Αναμνηστικές φωτό” ή “απόλυτη επιτυχία”;

Με έχετε μάθει να είμαι συνήθως κατηγορηματική.   

Αυτή την φορά δεν είμαι. Το ζύγι δεν κλείνει ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Ίσως, οι γενικότερες συνθήκες στην χώρα, στον κόσμο και στην περιοχή μας δεν το επιτρέπουν.   
Αριστερός και να χαίρεσαι που θα σκάσεις 2,4 δις στις αμερικάνικες πολεμικές βιομηχανίες δεν γίνεται. Ειδικά όταν η λιτότητα συνεχίζεται. Από την άλλη, όμως, τι να έκανε ο Αλέξης; Να ακουμπούσε 10 δις για να αγοράσει F35, προκειμένου να διασφαλίσει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο; Πώς θα εξασφαλίζαμε την στήριξη του αμερικανικού παράγοντα έναντι της Τουρκίας; Αγοράζοντας Rafael;    

Βεβαίως, από το “φονιάδες των λαών αμερικάνοι” μέχρι το “στην Σούδα γίνεται μια πολύ σημαντική δουλειά η οποία πρέπει να αναβαθμιστεί” υπάρχει τεράστια απόσταση. Αλλά, στη σύγχρονη εποχή δεν βλέπω διαφορετικό γεωστρατηγικό προσανατολισμό για την Ελλάδα.
Τα άλλα περί “ανταλλακτικών ασθενοφόρων και πυροσβεστικών” εμένα περισσότερο σε λαϊκισμό μου κάνουν. Δεν μου λένε, όμως, τίποτα και οι εντυπωσιακές παράτες με τις οποίες υποδέχτηκε τον δικό μας ο διαβολικός Τραμπ.   

Γιατί εμείς δώσαμε σε αυτόν. Τι έδωσε αυτός σε εμάς δυσκολεύομαι να διακρίνω.