Ανασχηματισμός: «Είναι η πολιτική, ηλίθιε!»

Αυτό που γίνεται κάθε φορά μετά τους ανασχηματισμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προηγούμενο.

Νομίζω ότι είναι από τις λίγες φορές τα τελευταία χρόνια που γίνεται τέτοιος πανικός με τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν υπουργεία ή υφυπουργεία στην κυβέρνηση.

Λες και αυτά που γίνονται, δηλαδή το να αναλάβουν πρόσωπα εξωκυβερνητικά καίρια πόστα, λαμβάνουν χώρα… πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική σκηνή. Λες και αυτοί που τα μαθαίνουν και στη συνέχεια τα κριτικάρουν, πέφτουν από τα… σύννεφα.

Στην πολιτική, όπως και στις ανθρώπινες σχέσεις, καλώς ή κακώς… όλα παίζουν: Γνωριμίες, προηγούμενη εμπειρία, σπουδές, καλές δημόσιες σχέσεις. Όποιος ισχυριστεί, από όποια πλευρά και αν είναι, ό,τι ισχύει το αντίθετο, νομίζω… πλανάται πλάνην οικτράν.

Η τοποθέτηση Τόλκα και Μωραϊτη, γνωστών μας από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ επί Γιώργου Παπανδρέου σήκωσαν… οργή και κριτικές. Παράλληλα, τι δουλειά έχει – υποστήριξαν πολλοί – η διευθύντρια του γραφείου του Δ. Τζανακόπουλου να αναλάβει… υπουργείο;

Η προηγούμενη εμπειρία τους ίσως ; Η πορεία τους ; Ή το ό,τι κάποιος, όπως ας πούμε ο πρωθυπουργός της χώρας έκρινε ότι στη συγκεκριμένη φάση μπορούν να ανταποκριθούν περισσότερο από κάποιους άλλους σε αυτά τα καθήκοντα. Αυτές είναι μόνο, κάποιες από τις απαντήσεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας, για μια ακόμα φορά, όπως και στον προηγούμενο ανασχηματισμό πέτυχε τον σκοπό του: Επέλεξε άτομα που είχαν τη δική τους προσωπική διαδρομή, ο καθένας στον τομέα του και έδωσε ευκαιρίες. Άσχετα αν αυτές οι επιλογές προκάλεσαν εκρήξεις και πυροτεχνήματα…

Ωστόσο, ο… αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω, αν αυτό δεν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Ή δεν θα γίνει ξανά και ξανά στο μέλλον.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι.. that’spolitics, ηλίθιε… Που θα έλεγε, ελαφρώς παραλλαγμένα, και ο πάλαι ποτέ γνωστός μας Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, δανειζόμενος και αυτός το αρχικό σλόγκαν από τον επικεφαλής της πολιτικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον, James Carville.