Απεργία για την απεργία

Κάναμε χτες εμείς, οι δημοσιογράφοι, απεργία.

Ε’, και.

Τι έγινε;

Το παραμικρό.

Κάνει σήμερα απεργία η ΓΣΕΕ. Και η εργαζόμενοι πηγαίνουν στις δουλειές τους.

Τι δεν δουλεύει;

Σε τρεις οικοδομές εδώ γύρω στη γειτονιά μου, οι εργαζόμενοι εκεί.

Εν τέλει, εδώ και καμιά 20ετία, οι απεργίες γίνονται απλώς για να γίνονται.

Πήγαν οι Αμερικάνοι εργάτες και μείωσαν την παραγωγή σε εργοστάσια αυτοκινήτων προ καιρού, μέχρι και ο Μπάιντεν έτρεχε να τους εξευμενίσει.

Απεργούν οι Γάλλοι αγρότες, το νιώθει στο πετσί του ο Μακρόν.

«Κλείνουν» οι Γερμανοί τρένα και αεροδρόμια, γίνεται πανικός.

Εδώ η ΓΣΕΕ είναι η καλύτερη η φίλη της κυβέρνησης.

Εδώ και 10ετίες.

Ούτε με τα μνημόνια δεν αντέδρασε.

Και ποιοι ν’ αντιδράσουν;

Τα απολιθώματα μιας άλλης εποχής που βρίσκονται στην ηγεσία της και θα τους θάψουν μαζί με τις καρέκλες τους;

Δυστυχώς.

Ο Έλληνας εργαζόμενος εκτός από τις αντεργατικές πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης, την αυθαιρεσίες των εργοδοτών, έχει απέναντί του ακόμη και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις οι οποίες αποτελούνται από εκμαυλισμένους κομματάρχες.

Κρίμα…

Υ.Γ. Η σημερινή απεργία έχει έναν μόνο στόχο. Να δείξει ο Παναγόπουλος και τα υπόλοιπα ραμολί ότι είναι ζωντανοί. Αν και στην πραγματικότητα έχουν «πεθάνει»…