Από λόγια… χορτάσαμε!

Για στήριξη του γαλλογερμανικού άξονα προς την Ελλάδα και την Κύπρο απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα έκαναν λόγο τα φιλοκυβερνητικά media, με αφορμή τα όσα συζητήθηκαν χθες το απόγευμα μεταξύ Άνγκελα Μέρκελ και Εμανουέλ Μακρόν στη γαλλική προεδρική θερινή κατοικία. Όμως, το τι ακριβώς συνιστά η στήριξη αυτή αποτελεί… διαφορετική υπόθεση!

Οι δύο ηγέτες συζήτησαν διάφορα ζητήματα, από τις εξελίξεις στη Λευκορωσία και το Μάλι έως βέβαια την αυξημένη ένταση στην ανατολική Μεσόγειο. Όμως, μια προσεκτικότερη ανάλυση των όσων δήλωσαν στη κοινή συνέντευξη Τύπου αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά επιβεβαιώνει πως στην ουσία οι δύο ηγέτες εξακολουθούν να συμφωνούν πως διαφωνούν στον τρόπο αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας παρά την πρόθεσή τους να δείξουν μια κοινή γραμμή. Άλλωστε, στην ουσία, δεν δεσμεύτηκαν σε τίποτε παραπάνω από όσα γνωρίζαμε από την προ ημερών τηλεδιάσκεψη των «27».

Η κοινή τους θέση πώς πρέπει να διαφυλαχθεί η ευρωπαϊκή κυριαρχία και σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και να γίνεται σεβαστό το διεθνές δίκαιο, δεν συνιστά στήριξη προς την Ελλάδα και την Κύπρο για την οποία θα πρέπει να πανηγυρίσουμε, δεδομένου πως είναι το μίνιμουμ που θα περίμενε κανείς από τους εταίρους του και από κυβερνήσεις που υποτίθεται ότι αναγνωρίζουν και σέβονται το διεθνές δίκαιο.

Κοινώς από πότε πρέπει να χαιρόμαστε για το εύλογο; Αντιθέτως απαιτούμε πολύ περισσότερα και τα απαιτούμε δικαίως στο όνομα της ενωμένης Ευρώπης και του περίφημου διεθνούς δικαίου.

Σε προσωπικό επίπεδο ο Γάλλος ηγέτης για μια ακόμη φορά φάνηκε πιο δυναμικός απαιτώντας στις δηλώσεις του από την Τουρκία να σταματήσει τις προκλητικές ενέργειες στην περιοχή. Όμως, η κυρία Μέρκελ παρέμεινε σταθερή στη δική της θέση πως Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι και να βρουν λύσεις μέσω του διαλόγου.

Προφανώς το να καθίσουμε στο τραπέζι δεν είναι το πρόβλημα. Κανείς δεν έχει κατά βάση αντίρρηση και όλοι προτιμούμε το διάλογο αντί της έντασης. Όμως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα κληθούμε (ή καλύτερα θα… συρθούμε) στο τραπέζι είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, όπως βέβαια και το τι ακριβώς θα συζητήσουμε.

Επ’ αυτού Μακρόν και Μέρκελ τήρησαν σιγήν ιχθύος, πόσο μάλλον για το τι ακριβώς προτίθεται να κάνει η Ευρώπη, αν ο Σουλτάνος συνεχίσει το… βιολί του.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος υπογράμμισε, ως όφειλε, πως η Ε.Ε. δεν θα δεχτεί επιθέσεις στην κυριαρχία κρατών μελών. Όμως, απέφυγε να γίνει πιο περιγραφική, πόσο μάλλον να κάνει λόγο για πιθανές κυρώσεις, όπως δεν είχε πρόβλημα να κάνει με την περίπτωση της Λευκορωσίας.

Προφανώς οι ταραχές στην Λευκορωσία αποτελούν σοβαρότερο θέμα για την ασφάλεια της Ευρώπης από ότι η ευθεία απειλή που αντιμετωπίζουν στην κυριαρχία τους δύο κράτη μέλη της Ε.Ε.

Η μέχρι τώρα ανοχή της Ευρώπης έχει επιτρέψει στον Ερντογάν να… ξεσαλώσει και αν περιμένουμε να… ξανασυζητήσουμε το θέμα με τους εταίρους μας στην ειδική Σύνοδο Κρυφής που ορίστηκε για τα τέλη Σεπτεμβρίου, ήτοι ένα μήνα από τώρα, τότε ο Ερντογάν θα έχει δίκιο να μας περιγελά. Και εμάς και την Ευρώπη. Άλλωστε, αν το Βερολίνο παραμείνει σταθερό στην άποψη του πως όλα θα πρέπει να λυθούν μέσω διαλόγου, έτσι γενικά και αόριστα, τότε προφανώς δεν έχουμε τίποτε να περιμένουμε από τη σύνοδο κορυφής. Και τουλάχιστον να μην κοροϊδευόμαστε!