Από μια κλωστή κρέμεται η κυβέρνηση Μέρκελ

Το γερμανικό πολιτικό σκηνικό γύρισε σελίδα. Το αν αυτό θα αποδειχτεί καλό για τη χώρα και την Ευρώπη ευρύτερα θα φανεί στην πορεία. Όμως, είναι γεγονός ότι ειδικά το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα χρειαζόταν μια ριζική αλλαγή, αν ήθελε να έχει ελπίδα να ανακτήσει τη δυναμική που απολάμβανε κάποτε.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι απλοί ψηφοφόροι του κόμματος επέλεξαν να πάνε κόντρα στο σύστημα και να αγνοήσουν προγνωστικά και φαβορί χαρίζοντας μια καθαρή νίκη στα αουτσάιντερ, στο δίδυμο των Νόρμπερτ Βάλτερ – Μπόργιανς και Σάσκια Έσκεν.

 Βεβαίως, ειδικά ο πρώτος δεν αποτελεί ένα τυχαίο πρόσωπο. Ως υπουργός Οικονομικών του μεγαλύτερου γερμανικού κρατιδίου –και γνωστός στο ελληνικό κοινό για την περίφημη λίστα Μπόργιανς με τους φοροφυγάδες- έχει και τη γνώση και τις περγαμηνές για το ρόλο που καλείται να παίξει. Ωστόσο, είναι σαφές ότι δεν ήταν μέρος του συστήματος, μέρος της κυβέρνησης Μέρκελ, όπως ο Όλαφ Σολτς και δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό να της γυρίσει την πλάτη, εφόσον κρίνει ότι αυτό είναι το σωστότερο για το κόμμα του και τη χώρα.

Εξού και οι επόμενες εβδομάδες, ξεκινώντας από σήμερα, προμηνύονται κρίσιμες. H κυβέρνηση συνασπισμού κρέμεται από μία κλωστή και είναι κάτι που οι πάντες αντιλαμβάνονται.  

Προφανώς αυτό δεν θα γίνει άμεσα. Όμως, ήδη από το συνέδριο του κόμματος, που ξεκινά την Παρασκευή, με στόχο να επικυρωθεί το αποτέλεσμα της κάλπης για την επιλογή του νέου αρχηγού, βασικό θέμα συζήτησης θα είναι η ιδεολογική κατεύθυνση που θα πάρει στο εξής το SPD και συνάμα η στάση του απέναντι στον Μεγάλο Συνασπισμό.

Το νέο αρχηγικό δίδυμο δεν έχει κρύψει την πρόθεση του να μετακινήσει ιδεολογικά το κόμμα πιο αριστερά, ήτοι πιο κοντά στις ιστορικές του καταβολές, ειδικά σε κοινωνικά ζητήματα. Με τον τρόπο αυτό εξάλλου ελπίζει να ανακτήσει το έδαφος που έχασε προς τους Πράσινους, οι οποίοι έχουν φτάσει να φιγουράρουν ως η δεύτερη πολιτική δύναμη στις δημοσκοπήσεις. Όμως, προφανώς τις νέες του θέσεις, τη νέα του ατζέντα θα θελήσει να την εφαρμόσει και σε επίπεδο κυβέρνησης και εδώ ξεκινά το πρόβλημα.  

Η νέα ηγεσία του SPD δεν ξεκινά με εσκεμμένη πρόθεση να διαλύσει την συγκυβέρνηση με τη Δεξιά. Όμως, ξεκαθαρίζει ότι θα απαιτήσει αλλαγές στην κυβερνητική πολιτική (χαλάρωση της λιτότητας, ενίσχυση των δαπανών, στήριξη του κοινωνικού κράτος και των εργασιακών κεκτημένων), έτσι ώστε η ατζέντα της να έρθει πιο κοντά στις νέες θέσεις του SPD. Και αυτό είναι κάτι που προφανώς δεν πρόκειται να δεχτούν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές, οπότε αργά ή γρήγορα το πιθανότερο είναι πως ο Μεγάλος Συνασπισμός θα διαλυθεί και η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, μέσα στο 2020.

Ήδη μέσα στα επόμενα 24ωρα σημαντική για τις εξελίξεις θεωρείται η απόφαση του Όλαφ Σολτς να παραμείνει ή όχι στο πόστο του, στην κυβέρνηση της Μέρκελ. Ο Σολτς δεν είναι μόνο υπουργός Οικονομικών αλλά και αντικαγκελάριος, έχοντας παίξει καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων. Οπότε η αποχώρηση του θα ερμηνευτεί ως απαρχή της διάλυσης του κυβερνητικού συνασπισμού.