Ας μη «θαμπώσει» και η τελευταία μας ελπίδα

Η απώλεια προστασίας της φέτας ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ), η πρόσθετη έμμεση φορολογία στους αγρότες και η μεγάλη καθυστέρηση οικονομικών ενισχύσεων σε μεγάλο μέρος αυτών, αποτελούν μόνο τα πιο πρόσφατα δείγματα της υποβάθμισης της ελληνικής αγροτικής παραγωγής, τη στιγμή που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κλειδιά εξόδου από την οικονομική κρίση.

Έφτασε η ώρα η ελληνική κυβέρνηση να τολμήσει να προχωρήσει στην ανάληψη της μόνης πολιτικής που απομένει προς το συμφέρον και το μέλλον του ελληνικού λαού. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Ας μη θαμπώσει και η τελευταία μας ελπίδα.

Αγροτική ανάπτυξη;

Η Ελλάδα οφείλει να στραφεί στην αγροτική ανάπτυξη, αν θέλει να επιβιώσει και να αυτονομηθεί στο μέλλον. Πώς μπορεί, όμως, να υπάρξει ορθολογική αγροτική ανάπτυξη, όταν το 50% των επιδοτήσεων κατευθύνεται στο 10% των αγροτών; Πώς μπορεί μια χώρα να δώσει ώθηση στον αγροτικό τομέα, όταν περνά από τεράστια γραφειοκρατία κάποιον αγρότη που επιζητεί καλύτερη πρόσβαση στο νερό; Πώς είναι δυνατόν να διαμορφωθούν απλοί κανόνες ανάπτυξης του γεωργικού τομέα, όταν δεν υπάρχει εθνική αγροτική πολιτική;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ορθολογική ανάπτυξη του αγροτικού τομέα, όταν από τα 3 δισ. ευρώ που έρχονται στην Ελλάδα για τις αγροτικές επιδοτήσεις, το 1 δισ. κατευθύνεται στα λιπάσματα και στα φυτοφάρμακα;

Πώς μπορεί να υπάρξει αγροτική ανάπτυξη, όταν δαιμονοποιείται ο θεσμός των συνεταιρισμών, που στην Ελλάδα κατάντησε να «φέρνει» μόλις το 15% της αγροτικής παραγωγής, ενώ στο εξωτερικό φτάνει έως και το 100%;

Ελληνική παραγωγή;

Επιπλέον, για ποια αγροτική παραγωγή μιλάνε όλοι, τη στιγμή που τα πάντα είναι εισαγόμενα στη χώρα μας;

Όλη η αγορά των προμηθειών έχει ήδη καταληφθεί από μεγάλες πολυεθνικές που ελέγχουν την αγορά και δεν αφήνουν την Ελλάδα να ορθοποδήσει.

Οι σπόροι είναι εισαγόμενοι σχεδόν στο σύνολο τους  από Ολλανδία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία. Τα φυτοχώματα είναι εισαγόμενα από Λιθουανία, Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία, τα αγροτικά μηχανήματα από Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, ΗΠΑ, ο υδροπονικός εξοπλισμός από την Ολλανδία, τα αντλητικά συγκροτήματα από Γερμανία, Ιταλία, Δανία, τα επαγγελματικά οχήματα και άλλα μέσα μεταφοράς από Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία, τα λιπάσματα από Γερμανία, Ισραήλ, Ιταλία, ΗΠΑ, τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα από Γερμανία, ΗΠΑ, τα θερμοκήπια κατά ένα μεγάλο μέρος εισαγωγής από Ολλανδία, Ισραήλ, Γαλλία, Ιταλία, τα δίχτυα σκίασης εισαγωγής από Ιταλία, Ισραήλ, τα καύσιμα, λιπαντικά και άλλα αναλώσιμα από διάφορες χώρες, οι ζωοτροφές οι περισσότερες από άλλες χώρες εκτός Ελλάδος, το ζωικό κεφάλαιο αναπαραγωγής σχεδόν στο σύνολό του εισαγόμενο από Ιταλία, Ολλανδία, Γαλλία, Ισπανία, ο εξοπλισμός ελαιοτριβείων από Ιταλία, κ.α.

Ο πλούτος της Ελλάδας

Παρόλα αυτά η Ελλάδα έχει πολλά γεωπολιτικά πλεονεκτήματα. Το ελληνικό υπέδαφος είναι πάμπλουτο σε ορυκτά, σε βωξίτη, σε ψευδάργυρο, σε αλουμίνα και σε χρωμίτη, ενώ παγκοσμίως η Ελλάδα είναι πρώτη σε περλίτη, νικέλιο, υδρομαγνησίτη και λευκόλιθο. Όσο για τον χρυσό, τα τρία μεγαλύτερα κοιτάσματα στην Ευρώπη βρίσκονται στην Μακεδονία και στην Θράκη, με αξίες που ξεπερνούν τα 70 δισ. ευρώ.

Η μορφολογία του εδάφους της Ελλάδας ευνοεί μια δυναμική κτηνοτροφική παραγωγή, ενώ η καθαριότητα των ελληνικών θαλασσών μπορεί να γίνει πρόδρομος μιας εκτεταμένης ιχθυοκαλλιέργειας με σημαντικά εξαγωγικά μερίδια.

Εκτός τούτου, το κλίμα στην Ελλάδα δίνει ευχέρεια νέων και άφθονων αγροτικών παραγωγών (φρούτα, λαχανικά, όσπρια), η χρηματική αξία των οποίων είναι δυνατόν να διαμορφωθεί σε αξιόλογα ύψη.

Η ελπίδα της Ελλάδας βρίσκεται στην αγροτική παραγωγή. Η σημερινή κυβέρνηση είχε δεσμευτεί προεκλογικά για την αυτονομία της χώρας, αξιοποιώντας και ενισχύοντας τον πλούτο της. Ακόμη περιμένουμε να το κάνει πράξη.