Αύριο η “Δίκη της Σεισάχθειας” στο Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Για αύριο, 13/12/2016, ορίστηκε παρά του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, να διεξαχθεί σε Δεύτερο Βαθμό η υπόθεση για την καθιέρωση της Αρχής της Κατάστασης Ανάγκης στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, η οποία έγινε γνωστή ως η Δίκη της Σεισάχθειας.

Γράφουν οι: Ανδρέας και Αλέξης Αναγνωστάκης

Η υπόθεση αφορά στην Πρόταση Νόμου περί της κατάστασης ανάγκης που θα επιτρέψει νομικά στα Ευρωπαϊκά Κράτη σε κατάσταση ανάγκης (όπως η Ελλάδα), την αναστολή/διαγραφή του επαχθούς χρέους τους.

Η υπόθεση, λόγω μείζονος σημασίας, παραπέμφθηκε ενώπιον του Τμήματος Μείζονος Σύνθεσης του Δικαστηρίου. Την σύνθεση του άνω Τμήματος που θα δικάσει την υπόθεση, θα αποτελούν οι παρακάτω δικαστές: K. Lenaerts, A. Tizzano, R. Silva de Lapuerta, M. Ilesic, L. Bay Larsen, S. Rodin, D. Svaby, A. Prechal, M. Berger, A. Rosas, E. Regan, E. Juhasz, M. Vilaras, A. Borg Barthet, K. Λυκούργος ( Εισηγητής Δικαστής S. Rodin,Γενικός Εισαγγελέας P. Mengozzi).

Σημειώνεται ότι η γλώσσα των αγορεύσεων της ακροαματικής διαδικασίας θα είναι η γαλλική, μετά από αίτημα της προσφεύγουσας πλευράς , που έκανε δεκτό ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου.

Προς υποστήριξη της Αναίρεσης, προβάλλονται κατ’ αρχήν οι πλημμέλειες κατά την ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου Διαδικασία.

Κατά δεύτερον, η παραβίαση του Ενωσιακού Δικαίου από το Γενικό Δικαστήριο, η κακή ερμηνεία και εφαρμογή των Συνθηκών και του Ευρωπαϊκού Νόμου.

Συγκεκριμένα, δια των Γραπτών Υπομνημάτων της, η προσφεύγουσα πλευρά , μεταξύ των άλλων, σημειώνει πως:

“-Το άρθρο 136 ΣΛΕΕ, όπως τροποποιήθηκε δια της Απόφασης 2011/199/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της 25ης Μαρτίου 2011, σχετικά με μηχανισμό σταθερότητας για τα κράτη-μέλη με νόμισμα το ευρώ, προβλέπει τα εξής:

“Τα κράτη-μέλη με νόμισμα το ευρώ, μπορούν να θεσπίσουν μηχανισμό σταθερότητας, ο οποίος θα ενεργοποιείται εφόσον κρίνεται απαραίτητο προκειμένου να διασφαλίζεται η σταθερότητα της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της. Η παροχή τυχόν απαιτούμενης χρηματοοικονομικής συνδρομής δυνάμει του μηχανισμού θα υπόκειται σε αυστηρούς όρους”.

Όρος ενεργοποίησης του μηχανισμού, που θα συμφωνήσουν τα κράτη-μέλη, μπορεί να είναι και η θέση κράτους-μέλους σε καθεστώς “κατάστασης ανάγκης”, όπου η εξυπηρέτηση του απεχθούς χρέους θα απειλεί την οικονομική και πολιτική υπόσταση του άνω κράτους.

Άλλως, η τέτοια χρηματοοικονομική συνδρομή, θα μπορούσε να είναι και η μη καταβολή του δημιουργηθέντος απεχθούς χρέους προς τα λοιπά κράτη-μέλη ή και την Ένωση.

Η Επιτροπή έχει συγκεκριμένη δοτή αρμοδιότητα και ευχέρεια για Πρόταση προς θέσπιση τέτοιου μηχανισμού, δυνάμει του άρθρου 352 ΣΛΕΕ, ως απαραίτητη δράση προς επίτευξη των στόχων των Συνθηκών, περί σταθερότητας στη ζώνη του ευρώ.

Επίσης, τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν μπορεί να είναι είτε νομικού περιεχομένου (έκδοση νομικής Πράξης της Ένωσης), είτε πολιτικού περιεχομένου ( παραπομπή του θέματος στα πολιτικά όργανα της Ένωσης προς συμφωνία ή απόφαση- Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Επιτροπή, Συμβούλιο Αρχηγών κλπ).

Η αντίδικος Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά την άνω απορριπτική της κρίση, ούτε εξέτασε, ούτε αποφάνθηκε ειδικά και εμπεριστατωμένα, ως όφειλε, γιατί τα επικαλούμενα άρθρα (119-144 ΣΛΕΕ) δεν βρίσκουν εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση, ενώ δεν παρέθεσε καμία αιτιολογία της απόρριψης αυτών.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι η απλή παράθεση της φρασεολογίας των οικείων άρθρων της ΣΛΕΕ, δεν συνιστά από μόνη της ικανή αιτιολογία απόρριψης χωρίς τα ιδιαίτερα περιστατικά, συλλογισμούς, επιχειρήματα, νομικό πλαίσιο και παραμέτρους που αποκλείουν την εφαρμογή των άνω Διατάξεων, στην προκειμένη υπόθεση.”

Σημειώνεται πως η προσφεύγουσα πλευρά, αποτελεί την έκφραση πρωτοβουλίας Ευρωπαίων πολιτών από 7 κράτη-μέλη, με 85.000 υπογραφές υποστήριξης από όλη την Ευρώπη.

Η σημασία της υπόθεση (και) για την Ελλάδα

Η Πρόταση Νόμου περί της κατάστασης ανάγκης θα επιτρέψει νομικά στα Ευρωπαϊκά Κράτη σε κατάσταση ανάγκης (όπως η Ελλάδα), την αναστολή/διαγραφή του επαχθούς χρέους τους. Στον Πρώτο Βαθμό, το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκρινε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως αναρμόδια για την πρόταση ενός τέτοιου Νόμου.

Χωρίς να απαντήσει στο ερώτημα, ποιο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατέχει την αρμοδιότητα προς τούτο, την 30/11/2015, η προσφεύγουσα πλευρά κατέθεσε Αίτηση Αναίρεσης κατά της πρωτοβάθμιας απόφασης ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αίτημα, την αναίρεση και εξαφάνιση της άνω απόφασης και την ακύρωση της Απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την μη καταχώρηση της πρότασης καθιέρωσης της κατάστασης ανάγκης ως Ευρωπαϊκού Νόμου.

Οι δικηγόροι της υπόθεσης Ανδρέας και Αλέξης Αναγνωστάκης υπογραμμίζουν ότι η υπόθεση, αν και σχετίζεται με την ελληνική κρίση χρέους, δεν περιορίζεται σε αυτήν.

Η Ενσωμάτωση του Διεθνούς Δικαίου περί “κατάστασης ανάγκης” στην ευρωπαϊκή νομοθεσία αφορά όλη την Ευρώπη του παρόντος και του μέλλοντος. Αφορά την αναγκαία δικλείδα ασφαλείας που αυτή τη στιγμή απουσιάζει από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι σημαντικό ότι αυτό το “κενό νόμου” επιχειρείται να καλυφθεί μέσα από το αίτημα 85.000 χιλιάδων Ευρωπαίων Πολιτών. Δηλαδή, μέσα από την πιο υγιή μορφή Δημοκρατίας.

Η υπόθεση θέτει τον σπόρο της αναμόρφωσης ενός ευρωπαϊκού συστήματος που δείχνει έντονα σημάδια μαρασμού. Τώρα ή αργότερα, θα ανθίσει διότι οι ανάγκες το επιβάλλουν. Άλλωστε, όπως έχει ειπωθεί, μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει.