Αυτός είναι ο Ολυμπιακός;

Από μόνο του το γεγονός ότι γράφουμε για αυτό είναι ενδεικτικό της κατάστασης.

Την Κυριακή που μας πέρασε ο Ολυμπιακός έφερε 2-2 στο Καραϊσκάκης με τον Λεβαδειακό. Και αυτό από μόνο του είναι βαρύ. Το ότι αυτό το 2-2 ήρθε μετά από 2-0 του Ολυμπιακού, ο οποίος πέτυχε και το πιο γρήγορο γκολ της σεζόν (το 1-0) το κάνει ακόμα πιο βαρύ. Αυτό που σίγουρα το κάνει ασήκωτο είναι η συμμετοχή του Θανάση Ανδρούτσου στο ματς.

Προσοχή, δεν έχει καμία ευθύνη ο Ανδρούτσος που κλήθηκε να βοηθήσει την ομάδα στην οποία ανήκει σε έναν αγώνα. Η αποκλειστική ευθύνη του παίκτη έγκειται στο ότι από τον Ιούνιο μέχρι τον Οκτώβρη δεν βρήκε ομάδα να τον υπολογίζει για να συνεχίσει την καριέρα του. Και για να είμαστε δίκαιοι η επιλογή του παίκτη να μένει στο Ρέντη και να προπονείται μόνος του εδώ και ουσιαστικά 6 μήνες δεν αποτελεί επιλογή με πρώτο κριτήριο το ποδόσφαιρο. Αλλά κάπου εδώ πραγματικά σταματάει η ευθύνη του Ανδρούτσου.

Από εδώ και πέρα ευθύνονται ο σύλλογος και ο προπονητής. Το ότι ο Μεντιλίμπαρ έφερε στον Πειραιά το πρώτο ευρωπαϊκό του τίτλο δεν θα του το στερήσει κανείς. Από μόνο του αυτό όμως δεν τον καθιστά ανάξιο κριτικής. Δεν γίνεται η μια από τις δυο πρώτες κινήσεις που κανείς σε ένα ματς που “στράβωσε” να είναι ένας παίκτης που έχει να παίξει αγώνα 5 μήνες. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός; Δεν εχει άλλους παίκτες να βάλει; Γιατί δεν πέρναγε μπροστά τον Ροντινέι και πίσω του τον Κοστίνια αφού το έχει βγει ήδη μέσα στην σεζόν αυτή η προσαρμογή της δεξιάς πτέρυγας; Και οκ, πες ότι ήθελε φρέσκο τον Βραζιλιάνο για την Πέμπτη, δεν έχει άλλους εξτρέμ ο Ολυμπιακός; Τι γίνανε κάτι αντί-φορτούνηδες και αντί-ποντένσε; Και άντε ο Γουίλιαν είχε ραντεβού στο κομμωτήριο για να χτενίσει την αφάνα. Ο Παπακανέλος δεν μπορούσε να μπει στον αγώνα αντί του Ανδρούτσου; Δεν ξέρω, μόνο εγώ έχω αυτές τις απορίες;

Ξαναλέω, δεν φταίει πουθενά ο Ανδρούτσος για το 2-2, αλλά ακόμα και η χρησιμοποίηση του δείχνει ένα κλαμπ χωρίς κατεύθυνση.

Δεν ξέρω. Εγώ μόνο τις σκέψεις μου γράφω.