Χαλκιδική: Το χρονικό μίας προαναγγελθείσας καταστροφής
Της Ντίνας Σύρπου
Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο εβδομάδες από τότε που γράφαμε στην One Voice ότι αυτό που έχει σημασία για την τουριστική ανάπτυξη ενός τόπου είναι η «φέρουσα ικανότητα», δηλαδή τί αντέχει ο τόπος έτσι ώστε να μην προκαλέσουμε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις. Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα, η Χαλκιδική απέδειξε, με τον πλέον τραγικό τρόπο, ότι η άναρχη και στρεβλή ανάπτυξη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
Τρία τραγικά περιστατικά σημάδεψαν, με διαφορά ελάχιστων ημερών, την Κασσάνδρα Χαλκιδικής: Πρώτα, ένα 8χρονο κοριτσάκι βρέθηκε νεκρό σε πισίνα κατασκήνωσης στην Κρυοπηγή, λίγες ημέρες μετά, σκηνικό Φαρ Ουέστ «στήθηκε» σε beach bar στο διπλανό χωριό, τη Χανιώτη και τη Δευτέρα, ελάχιστα χιλιόμετρα πιο κάτω, στο Πευκοχώρι ένα 19χρονο παλικάρι «εκσφενδονίστηκε» από ένα σάπιο παιχνίδι λούνα παρκ και σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια της μητέρας και των αδελφών του.
Αν όλα αυτά δεν αποτελούν έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο, τότε πως θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν; Γιατί δυστυχώς η έλλειψη υποδομών, ουσιαστικού σχεδιασμού ανάπτυξης και αποτελεσματικών ελέγχων οδηγεί εκ των πραγμάτων σε μία υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και το ακόμη πιο τραγικό, λόγω της χαοτικής νομοθεσίας, σε ατιμωρησία των υπευθύνων.
Η Χαλκιδική δεν διαφέρει από πολλές άλλες περιοχές της χώρας μας όπου από τη μία πλευρά βλέπουμε πολυτελή ξενοδοχεία, πανάκριβα club, «χρυσοπληρωμένες» ξαπλώστρες πρώτες στο κύμα, υπέρογκες χρεώσεις σε ψαροταβέρνες και από την άλλη αφύλακτες πισίνες, ξεχαρβαλωμένα παιχνίδια σε λούνα παρκ και συμμορίες με νταήδες και ανθρώπους του υποκόσμου.
Το θέμα είναι ότι πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι, αν δεν κινηθούμε γρήγορα και δυναμικά, με την απαίτηση να υπάρξει επιτέλους σεβασμός στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν ακόμη χειρότερα. Αν αδιαφορήσουμε, ακόμη και τώρα, δεν θα υπάρχει δικαιολογία για κανέναν μας.
