Credit Suisse: Η ΕΚΤ βοήθησε την Ευρωζώνη να ελέγξει την κρίση χρέους
Έξι χρόνια μετά την έκρηξη της κρίσης του χρέους της, η ευρωζώνη τελικά κατάφερε να ελέγξει το πρόβλημα. Και το κάνει με τον σωστό τρόπο, σύμφωνα με τους αναλυτές της Credit Suisse.
Τα αυξανόμενα βάρη χρέους σε έναν τομέα είναι επικίνδυνα, επειδή ενθαρρύνουν την εξοικονόμηση αντί τις δαπάνες για επενδύσεις και εντείνουν την πίεση στις εμπορικές τράπεζες, αυξάνοντας τα επίπεδα των επισφαλών δανείων που έχουν στα βιβλία τους.
Αλλά τα υψηλά κυβερνητικά και ιδιωτικά χρέη στην Ευρώπη συγκαλύπτουν τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειωθεί στη μείωση του βάρους του χρέους με τρόπο που είναι θετική για την οικονομία, λέει η ελβετική τράπεζα.
Σημειώνοντας ότι η δυναμική του χρέους είναι μια ιστορία που λέγεται καλύτερα μέσω ροών, αντί συνολικού αποθέματος χρέους, η Credit Suisse διαπιστώνει το εξής: «Οι παράγοντες της απομόχλευσης αλλάζουν με έναν τρόπο που είναι περισσότερο υποστηρικτικός για την ανάπτυξη».
Κατ’ αρχάς, για το δημόσιο χρέος, το οποίο ανέρχεται σε πάνω από 90% του ΑΕΠ στην ευρωζώνη, η αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει βοηθήσει να μειωθεί το κόστος δανεισμού του δημοσίου και μείωσε τον κίνδυνο που συνδέεται με το δημόσιο χρέος, λέει ο Neville Hill της Credit Suisse.
Η ποσοτική χαλάρωση, υποστηρίζουν ορισμένοι οικονομολόγοι, είναι μια de facto μορφή ελάφρυνσης του χρέους για τις χώρες της ευρωζώνης ως «ένα αυξανόμενο κομμάτι χρέους που καταλήγει αποθηκευμένο στον ισολογισμό της ΕΚΤ» και όχι σε εκείνους των εθνικών κυβερνήσεων.
Ακόμα καλύτερα ακόμα, το πρόγραμμα τόνωσης της οικονομίας από την ΕΚΤ έχει βοηθήσει επίσης να χαλαρώσουν οι πιστωτικές συνθήκες, μειώνοντας το κόστος δανεισμού για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Όλα αυτά «έχουν ισχυρές επιπτώσεις» για την πορεία της ανάπτυξης στην ήπειρο και αποτελούν απόδειξη ότι η ευρωζώνη μπορεί τελικά να ξεφεύγει από την παγίδα του υψηλού χρέους και της χαμηλής ανάπτυξης.
«Το χρέος και η απομόχλευση δεν αποτελούν πλέον σοβαρούς παράγοντες περιορισμού της ανάπτυξης. Μάλλον το αντίθετο. Η τρέχουσα δυναμική του χρέους επιτρέπει την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης. Ακόμη και κάνοντας συντηρητικές υποθέσεις, ο λόγος χρέος/ΑΕΠ τόσο για τα νοικοκυριά όσο και για τις επιχειρήσεις θα πρέπει να υποχωρήσει κατά 1%-2% τα επόμενα δύο χρόνια.
Και με τη σειρά της, η χαμηλότερη μόχλευση θα πρέπει, μαζί με τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των τιμών των κατοικιών, να οδηγήσει σε βελτιώσεις στην ποιότητα των τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων».
