Δανία: Μάχη μέχρι τέλους πάνω από τις κάλπες
Αν πραγματοποιηθούν τα σχέδια της πρωθυπουργού Μέτε Φρεντέρικσεν, η Δανία θα έχει σύντομα μια κυβέρνηση με ευρεία πλειοψηφία στον κεντρώο χώρο.
Μετά από σχεδόν τριάμισι χρόνια διακυβέρνησης με τη στήριξη της Αριστεράς η 44χρονη Σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός επιδιώκει μετεκλογικά μια συνεργασία πέρα από τα παραδοσιακά όρια των πολιτικών στρατοπέδων. Η συντηρητική αντιπολίτευση ωστόσο δεν θέλει να συμμετάσχει σε αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα της πρωθυπουργού. Την ίδια στιγμή ο προκάτοχος της Φρεντέρικσεν, Λαρς Λέκε Ράσμουσεν, του οποίου το νέο κόμμα έχει ενισχυθεί εντυπωσιακά το τελευταίο διάστημα, δεν αποκλείεται να κάνει σήμερα την έκπληξη.
Η Μέτε Φρεντέρικσεν είναι η νεότερη πρωθυπουργός στην Ευρώπη. Ηγείται της Δανίας από το 2019 με μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση μειοψηφίας. Κατά γενική ομολογία κατάφερε να διαχειριστεί επιτυχώς την κρίση της πανδημίας και υπόσχεται τώρα στους συμπολίτες της ότι θα τα πάει καλά και στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Οι βουλευτικές εκλογές στην Δανία θα μπορούσαν να γίνουν μέχρι και τον τον Ιούνιο του 2023. Στο μεταξύ όμως η πρωθυπουργός αναγκάστηκε να αποδεχθεί τελεσίγραφο του αριστερού-φιλελεύθερου Radikale Venstre (Ριζοσπαστική Αριστερά) με αφορμή το σκάνδαλο της μαζικής θανάτωσης εκατομμυρίων βιζόν, που προορίζονταν για την παραγωγή γούνας, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle
Στις σημερινές εκλογές διεκδικούν την ψήφο των Δανών 14 συνολικά κόμματα, 3 περισσότερα από το 2019. Στόχος τους είναι να υπερπηδήσουν το όριο του 2% και να μπουν στο νέο κοινοβούλιο. Ένας λόγος για το μεγάλο αριθμό κομμάτων είναι ότι οι δανοί πολιτικοί έχουν τη συνήθεια να ιδρύουν σχετικά εύκολα νέο κόμμα, όταν υπάρξει ρήξη με το κόμμα τους.
Στις σκανδιναβικές χώρες οι κυβερνήσεις μειοψηφίας ανήκουν στην πολιτική κουλτούρα. Το μειονέκτημα είναι ότι μια τέτοια κυβέρνηση δεν διαθέτει κυβερνητική πλειοψηφία και το πλεονέκτημα ότι μπορεί κατά περίπτωση να αναζητεί συμμαχίες στο κοινοβούλιο. Η πρωθυπουργός Μέτε Φρεντέρικσεν, για παράδειγμα, διασφάλιζε συνήθως την στήριξη της Αριστεράς, ενώ στην σκληρή μεταναστευτική της γραμμή είχε τη στήριξη των Συντηρητικών. Και στη Σουηδία υπάρχει κάτι ανάλογο: η συγκυβέρνηση μειοψηφίας Συντηρητικών και Φιλελευθέρων εξαρτάται από την στήριξη των λαϊκιστών για να εφαρμόσει την πολιτική της.
