Δεν είναι μια, δεν είναι δύο

Την πρώτη φορά θύμωσα, αλλά, κουρασμένη από την πολύχρονη κατάσταση το προσπέρασα.

Με την δεύτερη, όμως, είπα νισάφι πρέπει να το γράψω μπας και κινητοποιηθεί κανείς στην Ένωση Ιδιοκτητών, στην ΕΣΗΕΑ και στο πρακτορείο διανομής του Τύπου που μονίμως νίπτει τας χείρας του.

“1,80; Είναι πανάκριβος. Δίνεις λεφτά για αθλητική εφημερίδα αυτή την εποχή”; Αυτά μου είπε ο ξανθός… κύριος όταν αγόραζα από το περίπτερο του κάπου στην Αθήνα την εφημερίδα σου, τον “Κόκκινο πρωταθλητή”, αγαπητέ φίλε Σωτήρη.

Η… μεμονωμένη περίπτωση εμφανίστηκε ξανά μπροστά μου. Κάπου στα βόρεια προάστια αυτή την φορά. Αυτή -γυναίκα στην συγκεκριμένη περίπτωση- δεν ήξερε καν πόσο κοστίζει. Έπρεπε να δεις Σωτήρη την έκπληξη στο πρόσωπο της μόλις άκουσε από εμένα το 1,80.

Φυσικά καμία εφημερίδα σήμερα δεν είναι ακριβή. Στην πραγματικότητα τον Τύπο πρέπει να τον αγοράζεις ακριβά γιατί στην εποχή μας η καλή δημοσιογραφία πρέπει να πληρώνεται. Και να αξίζει βεβαίως.

Αλλά, τίποτα από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα, έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα στον χώρο μας. Καλό σαββατοκύριακο σε όλες και όλους σας.