DW: Το «τουρκικό πρόβλημα» της Δύσης μόλις ξεκίνησε

Στο μικροσκόπιο των Γερμανών αναλυτών βρίσκεται η τουρκική επιθετικότητα και η πολιτική της απομόνωση, αλλά παράλληλα και η αδράνεια της Δύσης.

Την επιθετικότητα, όπως παρουσιάζεται, της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής βάζει στο μικροσκόπιό της η Tagesspiegel σχολιάζοντας: «Το πραγματικό πρόβλημα της Τουρκίας είναι η πολιτική απομόνωση που φέρνουν οι όλο και περισσότερες μονομερείς ενέργειες. Εκτός από το Κατάρ η χώρα δεν έχει φίλους στη Μέση Ανατολή. Το αργότερο μετά το άνοιγμα των συνόρων για τους πρόσφυγες τον περασμένο Μάρτιο η Άγκυρα είναι πλέον μόνη της και στην Ευρώπη.

Καθότι η οικονομία της εξαρτάται όμως από τις εξαγωγές και τον τουρισμό, η Τουρκία χρειάζεται ανοιχτές αγορές και καλές σχέσεις με όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες. Ωστόσο ενώ ζητά τη διεύρυνση της τελωνειακής ένωσης με την ΕΕ, δυσαρεστεί και προσβάλλει την ίδια ώρα με τη συμπεριφορά της ευρωπαϊκές χώρες όπως την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γαλλία.

Ο Ερντογάν είναι αρκετά ρεαλιστής για να συμβιβάζεται για λόγους τακτικής στο ένα ή στο άλλο θέμα. Ως προς την γενική κατεύθυνση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής όμως που έχει στόχο να καταστήσει τη χώρα περιφερειακή δύναμη ακόμη και μέσα από μεμονωμένες στρατιωτικές δράσεις  δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι άμεσα. Το ”τουρκικό πρόβλημα” της Δύσης μόλις ξεκίνησε».

Για εσωτερική κατανάλωση η συζήτηση για την Αγία Σοφία

Στη συζήτηση στην Τουρκία για μετατροπή του ιστορικού ναού της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αναφέρεται σχόλιο της Süddeutsche Zeitung. Η εφημερίδα την εντάσσει στο πλαίσιο της ευρύτερης στρατηγικής του προέδρου Ερντογάν εκτιμώντας ότι γίνεται καθαρά για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.

«Γιατί να αλλάξει τώρα (η Αγία Σοφία); Διότι ο Ερντογάν χρειάζεται χειροπιαστές κρίσεις. Με την Αγία Σοφία κινητοποιεί τους παραδοσιακούς του ψηφοφόρους, τους ισλαμιστές. Παρότι δεν αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα υποστηρικτών του, είναι σημαντικοί. Το εάν θα γίνει η Αγία Σοφία τζαμί ή όχι – εκκρεμεί η δικαστική απόφαση της 2ας Ιουλίου – δεν είναι πρωτεύον. Σημασία έχει απλώς να τροφοδοτεί τους υποστηρικτές του. Και να προκαλεί τους αντιπάλους του ώστε να κάνουν λάθη. Την ίδια ακριβώς τακτική ακολουθεί και στη συζήτηση περί πρόωρων εκλογών και αλλαγής του εκλογικού νόμου».

SZ: Πρόσφυγες στην Ελλάδα: Είμαστε εδώ

Υπό τον τίτλο «Είμαστε εδώ» η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί στην έντυπη έκδοσή της εκτενές ρεπορτάζ από τους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα σχολιάζοντας πολύ χαρακτηριστικά: «Ο πλανήτης βιώνει κρίση, η Ευρώπη ασχολείται με τον εαυτό της και τους ανθρώπους στα σύνορα δεν τους σκέφτεται κανείς».

Η εφημερίδα δημοσιεύει αποσπάσματα από πρωτόκολλα συνομιλιών που είχαν οι συντάκτες από τον Απρίλιο με τέσσερις πρόσφυγες στην Ελλάδα μέσω γραπτών μηνυμάτων και βιντεοκλήσεων. Οι πρωταγωνιστές του πολυσέλιδου ρεπορτάζ διηγούνται την ιστορία τους, πώς έφτασαν στη Μόρια της Λέσβου, περιγράφουν τα όσα έζησαν στον άθλιο προσφυγικό καταυλισμό και πώς έφυγαν από εκεί (οι τρεις από τους τέσσερις) αλλά και ποια είναι τα σχέδιά τους για το μέλλον.

Ακολουθούν δυο ενδεικτικά αποσπάσματα:

Ο 31χρονος Σύρος Άχμεντ Χεμέντα που βρίσκεται στη δομή της Μαλακάσας διηγείται: «Είμαι εδώ μόνος διότι η γυναίκα μου είχε φύγει έξι μήνες νωρίτερα από την Τουρκία με κατεύθυνση την Ελλάδα. Όταν έφτασε στο λιμάνι της Μυτιλήνης οι αρχές τής έδωσαν μια σκηνή και της είπαν ότι πρέπει να πάει στη Μόρια και αυτό παρότι ήταν έγκυος. Μέσω τηλεφώνου τη συμβούλεψα να συνεχίσει παράνομα προς την Αθήνα. Αυτό έκανε, προσποιούμενη την τουρίστρια στο πλοίο. Στην Αθήνα νοίκιασε ένα διαμέρισμα για 400 ευρώ το μήνα το οποίο πληρώνουμε από τις αποταμιεύσεις μας. Πριν από δυο μήνες γεννήθηκε η κόρη μας Μίλα. Δεν την έχω δει ακόμη, πόσο μάλλον να την κρατήσω στην αγκαλιά μου. Λόγω κορωνοϊού δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψουμε τώρα τον Απρίλιο (σ.σ. τότε έγινε η συνέντευξη) τη Μαλακάσα».

H 16χρονη Παρβάνα Αμίρι από το Αφγανιστάν που από τη Μόρια μεταφέρθηκε στη Ριτσώνα, διηγείται: «Όταν επιβλήθηκε η καραντίνα στήθηκα πίσω από το συρματόπλεγμα με μια πινακίδα που έγραφε ”Δεν είμαστε ασφαλείς εδώ”. Ήμουν μόνη. Πολλοί θα ήθελαν να διαμαρτυρηθούν μαζί μου, αλλά οι περισσότεροι φοβόντουσαν ότι εάν ασκούσαν δημόσια κριτική θα έθεταν σε κίνδυνο την αίτηση ασύλου τους. Η σιωπή είναι όμως ακριβώς αυτό που θέλουν να πετύχουν εκείνοι που επιτέθηκαν στις χώρες μας».