«Εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτοί φωταγωγούν την Ακρόπολη»

Δεν το λέμε εμείς, ο κόσμος στο δρόμο το λέει. Διότι, κακά τα ψέματα, η κοινωνία αρχίζει πλέον να βράζει, σε πείσμα της καθημερινής πλύσης εγκεφάλου από τα ΜΜΕ της «λίστας Πέτσα».

Και μπορεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ζει σε έναν δικό της κόσμο, που καμία σχέση δεν έχει με την καθημερινότητα του πολίτη -όπως άλλωστε πάντα συνέβαινε με τη Δεξιά- και να μην το αντιλαμβάνεται ακόμη. Όμως, οι άνθρωποι που ζουν στον κανονικό κόσμο και έρχονται αντιμέτωποι με μία ολοένα και πιο σκληρή πραγματικότητα, δεν θα τρώνε για πολύ ακόμη το μιντιακό κουτόχορτο που τους ταΐζουν.

Χτες, λοιπόν, ο πρωθυπουργός και η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη εγκαινίασαν, μέσα σε κλίμα υπερηφάνειας, τον νέο φωτισμό του βράχου της Ακρόπολης. Η υπουργός, που επί των ημερών της παρά λίγο να γίνουν στάχτη οι Μυκήνες, με αποτέλεσμα να γίνουμε περίγελος στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, έκρινε ότι το timing είναι κατάλληλο για ένα ακόμη επικοινωνιακό πανηγύρι. «Αλλάξαμε τα φώτα» στην Ακρόπολη, την ίδια ώρα που ο κορονοϊός κάνει πάρτι στις γειτονιές της Αθήνας και ο τουρισμός, δηλαδή η «πελατεία» του Ιερού Βράχου, αγνοείται για τουλάχιστον άλλη μία σεζόν.

Μιλάμε, δε, για την ίδια υπουργό, που έχει εγκαταλείψει τους πραγματικούς υπηρέτες του Πολιτισμού στο έλεος της πανδημίας, με τους περισσότερους από αυτούς να μην έχουν πάρει ούτε καν την αποζημίωση ειδικού σκοπού, λόγω των «ιδιόμορφων» εργασιακών σχέσεων στον κλάδο. Την αξιότιμη κυρία Μενδώνη, που όχι μόνο έχει αφήσει τους καλλιτέχνες να πεινούν κυριολεκτικά, αλλά τους καθυβρίζει κιόλας, κατηγορώντας τους συλλήβδην ότι αμείβονται με «μαύρα».

Η υπουργός Πολιτισμού, λοιπόν, μαζί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον στιβαρό, σοβαρό και φιλελεύθερο «Μωυσή», που κάθε μέρα που περνά αναδεικνύεται στον χειρότερο Μαυρογιαλούρο που έχει γνωρίσει η χώρα, πρόσφεραν και πάλι στους ιθαγενείς «άρτον και θεάματα».  Και δεν έχει καμία σημασία, που ο νέος φωτισμός δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό της Ακρόπολης, αφού είναι ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.

Σημασία έχει το πώς αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση, τον ρόλο τους στο τιμόνι της χώρας. Να σπρώχνουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί, να αποποιούνται διαρκώς των ευθυνών τους, πετώντας το μπαλάκι στους πολίτες και κάθε τόσο να τους αποχαυνώνουν, με σόου και πανηγυράκια…