Έφη Αχτσιόγλου: Παγιδευμένη
Του Γιώργου Λακόπουλου
Αν το «φαινόμενο Κασσελάκη» είχε εκδηλωθεί στο χώρο της Δεξιάς, θα ήταν μάλλον φυσιολογικό. Ότι αναπτύχθηκε, ανάρμοστα, στην Αριστερά -με τις αξιώσεις πολιτικής συγκρότησης, ιδεολογίας και συνάφειας με την παράδοσή της- την ακυρώνει.
Πιάστηκε στον ύπνο: όσοι ζητούσαν face control για εγγραφή στις οργανώσεις, δεν το έκαναν στη διεκδίκηση της ηγεσίας.
Υπάρχει ωστόσο ένα προφανές συμπέρασμα: πρωτίστως η κομματική βάση ήθελε κάποιον να παραμερίσει τα βαρίδια, την κομματική γραφειοκρατία -ενδεχομένως και τον Τσίπρα, ως βραδυπορούντα στην ανανέωση.
Αν ο ίδιος δεν αντιλήφθηκε την αξίωση «άλλαξέ το, το τιμημένο» -ή απλώς δεν τόλμησε να το κάνει- η Έφη Αχτσιόγλου δεν την υποψιάσθηκε καν.
Επιδίωξε την επικράτησή της, με παλιά και ξεπερασμένα υλικά και τη συνδρομή του μιντιακού κατεστημένου.
Αντί για τη μετά-Τσίπρα εποχή, έθετε αντί-Τσίπρα επιδιώξεις: θα δημιουργούσε το κόμμα που απέτυχε εκείνος.
Με χαζοχαρούμενες συνεντεύξεις στα συγκροτήματα της διαπλοκής, παραχώρησε στον Κασσελάκη στο προνόμιο της αναφοράς στον δημιουργό του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ.
Τον διευκόλυνε επίσης να ταυτιστεί με την τιμωρητική ψυχολογία της κομματικής βάσης κατά του κομματικού ιερατείου -στο οποίο περιλαμβάνεται και η ίδια.
Ενώ η κυρία απολάμβανε να εκτίθεται συνεντευξιαζόμενη σωρηδόν, ο ουρανοκατέβατος» αντίπαλός της δεν δέχονταν καν ερωτήσεις -προφανώς γιατί δεν είχε απαντήσεις.
Η ασφάλεια της σκηνοθεσίας στο Διαδίκτυο, με τις επιλεκτικές πινελιές και τους αυθαίρετους ισχυρισμούς, απέδωσε:
Από τους 148.000 που ψήφισαν, οι 66.000 προτίμησαν τον Κασσελάκη -και από ό,τι φαίνεται τους μισούς τους έφερε ο ίδιος.
Και τώρα;
Υπάρχουν οι 82.000 που δεν τον ψήφισαν και άλλοι 70.000 με δικαίωμα ψήφου, που δεν το άσκησαν.
Με τους αριθμούς το αποτέλεσμα είναι ανοικτό. Μπορεί όμως η Αχτσιόγλου να κάνει δυνατό φίνις;
Ως τώρα δεν έδειξε στόφα, που μπορεί να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων.
Αντίθετα είναι παγιδευμένη στις επιλογές της:
Τον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ, τον… εαυτό της, τους παρηκμασμένους συμβούλους της επικοινωνίας, τη μπαγιάτικη αριστερίλα -που δεν απέδωσε ούτε στην περίπτωση Τσακαλώτου- την ανόητη προτίμηση στα γκρουπούσκουλα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και όχι στους Ευρωσοσιαλιστές.
Στην πολιτική, για να γίνεις ηγέτης, πρέπει να είσαι ηγετικός. Η πρώην υπουργός Εργασίας δεν είναι.
Ούτε ο Κασσελάκης και προφανώς θα το διαλύσει το μαγαζί -αν δεν το έκανε ήδη.
Κέρδισε προβάλλοντας ένα αλαλούμ «ανατρεπτικό» μέλλον, σε όσους αρέσκονται στις ψευδαισθήσεις των ρεβανσισμών.
Η αντίπαλός του υποσχόταν απλώς να μεταφέρει το παρελθόν… στο μέλλον!
Μια ποπ παλαιομοδίτισσα, απέναντι σε έναν, έστω ψευτο-υπερβατικό, ροκ σταρ.
Την επόμενη Κυριακή η Αχτσιόγλου παίζει εκτός έδρας.
Αν πίστευε στην ανατροπή, θα είχε ήδη αποδοκιμάσει τον -υποστηρικτή της- βουλευτή, που πρότεινε να τα βρει με τον Κασσελάκη και να μην υπάρξει δεύτερος γύρος.
Για να μην θεωρηθεί λαγός της.
