Είναι αργά για δάκρυα… όταν η πατρίδα κοιμάται!
«Ποιος θα μας σώσει από τον γείτονα;», ήταν το βασικό ερώτημα στη συζήτηση των φίλων και συνομήλικων, που συναντήθηκαν, όπως κάθε χρόνο, στα μέσα του Δεκέμβρη…
Η απάντηση του… σοφότερου (λόγω εμπειρίας στην πολιτική) ακούστηκε απειλητική, με ίχνη απαισιοδοξίας: «Όχι πάντως οι σημερινοί»… Άρχισε να απαριθμεί τα λάθη που έγιναν αυτούς τους (λίγους) μήνες και κυρίως από τον Σεπτέμβριο, φτάνοντας μέχρι το Μνημόνιο με μία «παράλυτη» κυβέρνηση, η οποία αναγνωρίζεται μόνο από τον διεθνή παράγοντα…
Από τις αρχές του Φθινοπώρου υπήρχε (έστω ημιεπίσημη) ενημέρωση για την «προσέγγιση» του Σουλτάνου με τους φύλαρχους της Τρίπολης, για τις συνομιλίες με την Άγκυρα, σχετικά με τα υποτιθέμενα κοινά θαλάσσια σύνορα. Τότε η πληροφορία αυτή είτε υποτιμήθηκε, είτε αγνοήθηκε! Και οι δύο αυτές πιθανότητες είναι αδικαιολόγητα λάθη.
Στις αρχές Νοεμβρίου, σύμφωνα με πληροφορίες του «σοφού» της παρέας, οι πληροφορίες επιβεβαιώθηκαν και από άλλες πηγές, που έχουν στενή σχέση με το γειτονικό… Σουλτανάτο. Θυμίζω ότι στις 6 Νοεμβρίου ο Νίκος Δένδιας επισκέφθηκε τη Μόσχα…
Ακόμη και τις παραμονές της επίσκεψης Σαράτζ στην Τουρκία, τα… καμπανάκια χτυπούσαν συνεχώς. Κανείς, όμως, στην Αθήνα δεν αντέδρασε…
Ακόμη κι εκείνη την τελευταία Παρασκευή του Νοεμβρίου, όταν πήρε δημοσιότητα το Μνημόνιο Άγκυρας- Τρίπολης, δεν υπήρξε άμεσα επίσημη αντίδραση, παρά μόνον «διαρροές» από «κύκλους» και γενικές «κατευθύνσεις», που δεν ξεκαθάριζαν τα πράγματα…
Φτάσαμε στις αρχές Δεκεμβρίου, όταν στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, ορίστηκε η συνάντηση με τον Σουλτάνο. «Και ο δικός μας τι έκανε; Έθεσε, λέει, όλα τα θέματα στο τραπέζι! Αυτό ήταν το πρόβλημα; Η καταγραφή των διαφωνιών; Ή μήπως η ευθεία απειλή της ακεραιότητας και των δικαιωμάτων της χώρας μας;», διερωτήθηκε ο «σοφός»…
Σχεδόν 10 μέρες αργότερα, αποδεικνύεται ότι η ελληνική πλευρά γνώριζε εδώ και αρκετούς μήνες για την αποστολή τουρκικών οπλικών συστημάτων στην κυβέρνηση της Τρίπολης, αλλά «φύλαγε το γλυκό για αργότερα…». Και πότε το… σερβίρισε; Όταν η Αθήνα «έφαγε πόρτα» από το ΝΑΤΟ, όταν οι Ευρωπαίοι «καταδικάζουν και υποστηρίζουν», αλλά κρατάνε και πισινή προς τους γείτονες, όταν ο εκπρόσωπος του γ.γ. του ΟΗΕ δηλώνει ότι το θέμα είναι διμερές και πρέπει να τα βρουν οι δύο χώρες…
Άντε τώρα μα πείσεις τη διεθνή κοινότητα ότι ο Σουλτάνος έσπασε το εμπάργκο όπλων, που έχει επιβληθεί σε όλες τις παρατάξεις της Λιβύης. Άσε που αυτό απομακρύνει από το πρώτο πλάνο το βασικό και επίμαχο θέμα, που είναι η επιδίωξη της Άγκυρας να αλλάξει τα σύνορα στο Αιγαίο, για πρώτη φορά μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο!
Τι κι αν δημοσιοποιούνται επίσημες ανακοινώσεις διπλωματικών σωμάτων και δηλώσεις πρεσβευτών, που «χαϊδεύουν αφτιά» στην Αθήνα; Τι κι αν ο επικεφαλής του πολεμικού ναυτικού της Λιβύης μιλάει άψογα ελληνικά, καθ’ ότι απόφοιτος της δικής μας Ναυτικών Δοκίμων;
Εάν το πολιτικό προσωπικό (με πρώτο τον πρωθυπουργό) που έχει αναλάβει τις διπλωματικές τύχες της χώρας δεν προβλέπει, δεν αντιδρά και δεν αναζητεί τους αποδοτικότερους χειρισμούς σε αυτό το κορυφαίο εθνικό θέμα, με στόχο να αφυπνίσει και να προκαλέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κύκλο διεθνών παραγόντων, που να συντάσσονται με τις θέσεις μας, τότε η μάχη χάθηκε πριν καν δοθεί…
Και τότε, ο «Αττίλας ΙΙΙ», όπως γράφει η «F&M Voice», είναι πλέον γεγονός! Είπε ο «σοφός» στην παρέα του και στη συνέχεια σιώπησε…
