Είναι πονηρός ο Ιταλός…
Ποιο ήταν το νούμερο ένα θέμα που καθιστούσε το μέσο Ιταλό επιφυλακτικό απέναντι στο αντισυστημικό Κίνημα των Πέντε Αστέρων; Το αντιευρωπαϊκό του προφίλ. Ποιο ήταν το μόνο θέμα που έλειπε εμφανώς από το προεκλογικό του πρόγραμμα, το οποίο δημοσίευσε με την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας για τις γενικές εκλογές του Μαρτίου; Κάθε ψήγμα αντιευρωπαϊσμού ή συζήτησης περί (εθελοντικής) εξόδου από το ευρώ.
Κωλοτούμπα; Περίπου, αλλά όχι ακριβώς, δεδομένου ότι ο Μπέπε Γκρίλο είχε φροντίσει να προετοιμάσει το έδαφος εδώ και μήνες, αλλά και να δικαιολογήσει τη στροφή του επισημαίνοντας ότι οι συνθήκες στο εσωτερικό της Ευρωζώνης έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται απαραιτήτως έξοδος από το ευρώ, αλλά αλλαγή στο τρόπο λειτουργίας και στους κανόνες του συστήματος. Κοινώς, ήταν ο γιαλός είναι στραβός και αν ισιώσει (που φαίνεται ότι μπορεί να ισιώνει με τη συζήτηση που έχει ανοίξει, κυρίως από τη Γαλλία, για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην ενωμένη Ευρώπη), τότε αυτό θα είναι καλό για την Ιταλία, επιτρέποντας της να λειτουργήσει εντός της Ευρωζώνης.
Η αλήθεια, εξάλλου, είναι ότι ο μέσος Ιταλός, όπως και ο μέσος Ευρωπαίος δεν έχει αυταπάτες για τα στρεβλά σημεία του ευρωσυστήματος και την ανάγκη να διορθωθούν. Απλά αναγνωρίζει ότι είναι καλύτερο να είσαι… μέσα και άρα να πιέζεις εκ των έσω για τις αναγκαίες αλλαγές, παρά να επιλέξεις τον άγνωστο και επικίνδυνο δρόμο της εξόδου από το… παχνί. Ειδικά σε μια εποχή που είναι εμφανές ότι οι Βρετανοί τα έχουν βρει σκούρα με τη διαπραγμάτευση για την επόμενη ημέρα από το Brexit.
Βέβαια, το κατά πόσο η στροφή αυτή θα μεταφραστεί σε επιπλέον ψήφους για το Κίνημα θα φανεί στην πορεία και κυρίως στην ετυμηγορία της κάλπης της 4ης Μαρτίου. Όμως, το Cinque Stelle «μπήκε» ήδη στην προεκλογική εκστρατεία με τον… αέρα του φαβορί για την πρωτιά και με προβάδισμα τουλάχιστον πέντε μονάδων από το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, παρά το γεγονός ότι το ποσοστό που συγκεντρώνει δεν του δίνει αυτοδυναμία. Και δίχως αυτοδυναμία, αλλά και δίχως εταίρους που το ίδιο το κόμμα δεν θέλει, αλλά ούτε οι υπόλοιποι, κυβέρνηση δύσκολα θα σχηματίσει. Όμως, και μόνο το γεγονός ότι μπορεί να κόψει πρώτο το νήμα θα του δώσει διαφορετική βαρύτητα στη νέα βουλή και συνάμα συνολικά στο εγχώριο και ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό, είτε το θέλουν είτε όχι οι ντόπιοι και ξένοι εχθροί του.
Για τον ίδιο λόγο, εξάλλου, ο Γκρίλο έχει επιλέξει να βγάλει μπροστά ένα νέο πρόσωπο, τον 31χρονο Λουίτζι Ντι Μάιο, ο οποίος είναι και ο επίσημος υποψήφιος πρωθυπουργός του κόμματος. Ο Ναπολιτάνος, νυν αντιπρόεδρος της ιταλικής βουλής δίνει επικοινωνιακά στο κόμμα μια επιπλέον νότα… φρεσκάδας και βεβαίως κλείνει τα στόματα όσων προσπαθούσαν να φοβίσουν τον κόσμο με την προοπτική του… ηθοποιού Γκρίλο στην πρωθυπουργία. Βεβαίως, ο Ντι Μάιο δεν διαθέτει μεγάλη εμπειρία, μετρώντας μόλις πέντε χρόνια στη βουλή. Όμως, και ο κεντροαριστερός, πρώην πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι είχε μηδενική εμπειρία σε κυβερνητικά αξιώματα, όταν μεταπήδησε στην κεντρική πολιτική σκηνή από τη δημαρχία της Φλωρεντίας.
