Είναι το ελληνικό γιαούρτι… ομογενής από την Τσεχία;

Ένα εθνικό έγκλημα με ευρωπαϊκή σφραγίδα συντελείται, μεταξύ άλλων, το τελευταίο διάστημα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε βάρος της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας. Το «ελληνικό γιαούρτι» Τσεχίας και η νομοθεσία που πρόσφατα εισήγαγε η χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ. Την ίδια ώρα, οι εταίροι της Ένωσης ετοιμάζονται να δώσουν τις ευλογίες τους.

Η κραυγή αγωνίας του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανικών Γαλακτοκομικών Προϊόντων για την απόφαση που ουσιαστικά καταργεί την αναγραφή προέλευσης του ελληνικού προϊόντος, δεν είναι αρκετή για να περιγράψει το μέγεθος της ζημιάς που αναμένεται να υποστεί η ελληνική παραγωγή.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Σύνδεσμος, ο ετήσιος τζίρος του παρανόμως επισημαινόμενου ελληνικού γιαουρτιού στους κόλπους της ΕΕ, αγγίζουν τα 20 δισ. ευρώ. Ποσό που υπερδιπλασιάζεται εάν υπολογίσουμε το μέγεθος του τζίρου στην διεθνή αγορά. Σε συνδυασμό με τις αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί από την Κομισιόν, αλλά και εκείνες που δρομολογούνται, καταλαβαίνει κανείς πως το περιβάλλον στο οποίο θα κληθούν να ανταγωνιστούν στο εξής τα ελληνικά προϊόντα είναι ασφυκτικό, έως και εχθρικό.

Σύμφωνα με τον ΣΕΒΓΑΠ, οι Τσέχοι έχουν ήδη εκδώσει και υποβάλει στην ΕΕ για διαβούλευση και έγκριση μία εθνική νομοθεσία, που ουσιαστικά δημιουργεί κατηγορία ελληνικού γιαουρτιού. Μάλιστα, αναφέρεται πως οι κατηγορίες είναι δύο, το «κανονικό» ελληνικό γιαούρτι και το στυλ ελληνικό.

Το θέμα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό. Στην περίπτωση που οι Τσέχοι λάβουν την έγκριση των Ευρωπαίων, αυτό θα σημαίνει πως κάτι τέτοιο θα μπορούν να κάνουν και άλλες χώρες. Με την αναγραφή της εντοπιότητας του προϊόντος να παραμένει κενό γράμμα.
Όπως αναφέρει και ο Σύνδεσμος, πράγματι εδώ απαιτείται μία εθνική πολιτική. Και μάλιστα, μία πολιτική που θα προτάσσει τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των τοπικών κοινωνιών, μέσα από το κοινοτικό δίκαιο.

Ο ΕΦΕΤ, σε συνεργασία με τον ΣΕΒΓΑΠ, συνέταξε μια τεκμηριωμένη ένσταση κατά της ύπουλης αυτής πρωτοβουλίας της Τσεχίας, η οποία υποβλήθηκε από το ΥΠΑΑΤ στην ΕΕ. Επίσης, το υπουργείο Γεωργίας έχει ήδη εξαγγείλει την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Όλα αυτά είναι μια καλή, πλην καθυστερημένη, αρχή. Δεν είναι όμως αρκετά.

Το θέμα θα πρέπει να τεθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Σε διαφορετική περίπτωση, το έγκλημα αυτό θα μείνει στην Ιστορία ως ορόσημο, για μία σειρά από ανάλογα εγκλήματα που θα ακολουθήσουν, απλώς υπό την μορφή του “προηγούμενου”.