Έκπληξη, απορίες ή… πιο συνδικαλιστές, πεθαίνεις;
Η σημερινή ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων σχετικά με τον… θόρυβο που δημιούργησε η παραίτηση της κυρίας Ράικου από τη θέση της Εισαγγελέως Διαφθοράς προκαλεί έκπληξη και απορίες, αν δεν ανήκει καθαρά στην κατηγορία «πιο συνδικαλιστές… πεθαίνεις».
Γράφει ο : Γιάννης Νικολόπουλος
Γιατί, για παράδειγμα, είναι τεράστιο ατόπημα να προχωρά η Ένωση σε μια ανακοίνωση υπεράσπισης, αν όχι πλήρους κάλυψης, της κυρίας Ράικου και των ενεργειών της, ενώ την ίδια ώρα ομολογείται στην ανακοίνωση ότι η ίδια η Ένωση προέβη στην έκδοση της ανακοίνωσης «χωρίς να γνωρίζει τις λεπτομέρειες και τη βασιμότητα των καταγγελιών που έρχονται στο φως της δημοσιότητας»! Μήπως θα ήταν χρήσιμο, όπως συμβαίνει και μέσα στις δικαστικές αίθουσες, πρώτα να ακούσουν και να πληροφορηθούν τα καθέκαστα και έπειτα να προβούν στην έκδοση των ανακοινώσεων; Πώς το λέει και το παλιό ρητό; Μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις (πολλώ δε μάλλον, όταν θες να βγάλεις και ανακοίνωση, η οποία απευθύνεται και επιδιώκει τη δημοσιοποίηση στον κατά τα άλλα… κακόβουλο Τύπο).
Κανένας, επίσης,… θόρυβος δεν προκλήθηκε γενικά, αόριστα ή μέσω του … κακού Τύπου, ο οποίος πάλι φταίει για όλα τα κακώς κείμενα και της Δικαιοσύνης. Δεν θα υπήρχε ζήτημα ούτε «θόρυβος» για παράδειγμα αν η κυρία Ράικου είτε προχωρούσε «απρόσκοπτα» στη συνέχιση των ερευνών για τις υποθέσεις που χειρίζεται είτε πολύ περισσότερο, εφόσον είχε προαποφασίσει και επέμενε στην παραίτηση της, προχωρούσε σε επώνυμες, ξεκάθαρες και χωρίς μισόλογα ή σκιές καταγγελίες για το ποια είναι τα περίφημα πια «παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς». Με ονόματα και διευθύνσεις. Μήπως θα ήταν πιο χρήσιμη μια τέτοια ανακοίνωση από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, όπου θα στηλιτευόταν το φαινόμενο της «μισής αλήθειας» ή των υπονοουμένων και των σκιών σε τόσο σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι εκείνα των πιέσεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) σε βάρος δικαστικών; Ειδικά αυτοί δεν έχουν την πολυτέλεια ούτε να υπονοούν, ούτε να «φωτογραφίζουν», ούτε να μιλούν γενικώς και αορίστως για… παράκεντρα, καθώς έτσι αυτοϋπονομεύονται στη συνείδηση της κοινωνίας.
Και σχετικά με το «θεσμικό έλλειμμα», ας τονιστεί ότι το πλήθος των υποθέσεων που σήμερα βρίσκονται στο γραφείο της Εισαγγελίας Διαφθοράς, απασχόλησαν κατά κόρον και έγκαιρα και τον Τύπο, ή καλύτερα την μερίδα εκείνου του Τύπου, που και ήθελε και μπορούσε να τεκμηριώσει έμπρακτα, με έρευνα και στοιχεία, ότι «η δημοσίευση είναι ψυχή της δικαιοσύνης». Επομένως και από τη σκοπιά αυτή, η 4η εξουσία μάλλον εκπλήρωσε τον θεσμικό της ρόλο χωρίς ελλείμματα…
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων :
«Με αφορμή τον θόρυβο που δημιουργήθηκε σχετικά με την Εισαγγελέα Διαφθοράς, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων εκφράζει ακόμα μια φορά την έντονη ανησυχία της για το καθημερινό πλέον φαινόμενο της απόπειρας αναχαίτισης του έργου των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών με την δημόσια στοχοποίησή τους. Είμαστε βέβαιοι ότι η ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει μία και μόνη οδός για την απονομή της Δικαιοσύνης στην Χώρα: να αφεθούν οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς να ασκήσουν το έργο τους απρόσκοπτα και σύμφωνα με το Σύνταγμα, το Νόμο και τη συνείδηση τους.
Η Ε.Δ.Ε. χωρίς να γνωρίζει τις λεπτομέρειες και την βασιμότητα των καταγγελιών που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, διαπιστώνει εντούτοις ένα θεσμικό έλλειμμα. Η αντίφαση μεταξύ της συνταγματικής κατοχύρωσης της ανεξαρτησίας του δικαστικού λειτουργού και της δυνατότητας άσκησης αθέμιτων πιέσεων προς αυτόν μέσω της στρατευμένης σε οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα δημοσιογραφίας, αποτυπώνει πλήρως την σημερινή πραγματικότητα. Η Ένωσή μας έχει ζητήσει πολλές φορές μια επαρκή και αποτελεσματική θεσμική προστασία για τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς που επιτελούν το καθήκον τους. Η ανάληψη της σχετικής πρωτοβουλίας συζήτησης του προβλήματος και εξεύρεσης λύσης ανήκει στην πολιτική εξουσία, η οποία οφείλει τώρα να ενεργοποιηθεί. Η συμβολή της Ε.Δ.Ε. στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Τέλος, ζητούμε από τους Έλληνες Πολίτες να απομονώνουν και να καταδικάζουν τέτοιες πρακτικές, να μην υποκύπτουν στη λογική του μιθριδατισμού και της ισοπέδωσης των πάντων».
