Εκτός “κανονικότητας” ο Μητσοτάκης
Πραγματικά θέλει να έχεις κότσια για να τα βάλεις με την οικογένεια Μητσοτάκη και τους “συνεργάτες” της, ιδίως στα ζητήματα διαπλοκής και διαφθοράς.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο όρος “διαπλοκή” επιβλήθηκε στο πολιτικό λεξιλόγιο από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη όταν επιχείρησε, δυστυχώς σε συνεργασία με την τότε “παραδοσιακή” και “ανανεωτική” Αριστερά, να βάλει στη φυλακή τον Ανδρέα Παπανδρέου για το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Από τις αρχές του “90 η κατηγορία περί διαπλοκής και διαφθοράς υπήρξε το βασικό όπλο κάθε αντιπολίτευσης εναντίον της συμπολίτευσης. Έτσι και τώρα όπως την δεκαετία του “90 η ΝΔ επιχειρεί να πλήξει τον πολιτικό αντίπαλο παίζοντας στο “λασπωμένο” γήπεδο που το “μητσοτακέικο” γνωρίζει πολύ καλά, καθώς παίζει εντός έδρας και με γεμάτη την “ακροδεξιά” εξέδρα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα αποφάσισε να παίξει σε αυτό το γήπεδο σε μια προσπάθεια να πληρώσουν επιτέλους και να κάτσουν στο σκαμνί όλοι εκείνοι που ευθύνονται για τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα που οδήγησαν τη χώρα στην χρεωκοπία. Γνωρίζοντας εξαρχής ότι έχει να αντιμετωπίσει το ίδιο το “Κράτος” και το “παρα-Κράτος” που στήθηκε στα χρόνια της ευημερίας της χώρας.
Αναρωτιέμαι γιατί έμπλεξε, από τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία τους καταδίκασε πολιτικά με την ψήφο της από το 2012 και μετά. Η κρίση και τα μνημόνια άλλωστε άνοιξαν όπως φάνηκε τα μάτια των ψηφοφόρων έστω και αργά και πλέον κανείς δεν μπορεί να τους εξαγοράσει με “δάνεια” και “υποσχέσεις” πάσης φύσεως.
Αλλά η προσπάθεια της οικογένειας Μητσοτάκη και των συν αυτώ να πλήξει το “ηθικό πλεονέκτημα” της οικογένειας Τσίπρα μοιάζει με ανέκδοτο και αναδεικνύει το πανικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να “τσαλακώσει” το ήθος και τις αξίες που διέπουν τούτη την κυβέρνηση και συνολικά την Αριστερά.
Για τη ΝΔ όταν ο αντίπαλος δεν πέφτει στα “αλώνια” της πολιτικής αντιπαράθεσης, αρχίζεις και πετάς “λάσπη” μήπως και γλιστρήσει και πέσει! Προφανώς η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη στο παρά ένα της εξόδου από τα μνημόνια τρέμει πολιτικά και όχι μόνο μήπως η επιστροφή στην “κανονικότητα” με κυβέρνηση της Αριστεράς σημάνει και το οριστικό κλείσιμο της στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
