Eλένη Κυπραίου: «Έχω οδυνηρές εμπειρίες από τη συνεργασία μου με τη Ν.Δ.»

Η πρώτη παρουσιάστρια της ελληνικής τηλεόρασης, η δημοσιογράφος Ελένη Κυπραίου μιλάει σπάνια στα ΜΜΕ. Σε μία χειμαρρώδη συνέντευξη στην «F&M Voice» μιλάει για πρώτη φορά για την Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων, τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και το σαθρό πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Με πολύ αυστηρή γλώσσα αναφέρεται στην κομματική ΕΡΤ και τους διωγμούς που δέχθηκε στη Δημόσια τηλεόραση από τους Απριλιανούς, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Επίσης η 80χρόνη παρουσιάστρια μας εξηγεί πώς αποφάσισε να απαρνηθεί διεθνείς σταδιοδρομίες, να μείνει μόνιμα στην Αίγινα και να γίνει παραγωγός του διάσημου φιστικιού Αιγίνης.

Τόσα χρόνια μνημόνια, σκληρή λιτότητα, ανεργία. Θεωρείτε ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από το τούνελ της σκληρής γερμανικής επιτροπείας; Μήπως τελικά πληρώνουμε πολύ ακριβά την νομισματική μας Ένωση;

«Τόσα χρόνια μνημόνια, σκληρή λιτότητα, ανεργία», με ρωτάς. Ληστεία σου απαντώ. Ληστεία της εργασίας μιας ολόκληρης ζωής με τις περικοπές των συντάξεων ως την ευκολότερη λύση. Όσο για τη γερμανική επιτροπεία, ούτε αυτή νομίζω ισχύει. Είμαστε έξυπνοι εμείς οι Ελλαδίτες και τους «κουτόφραγκους» μπορούμε να τους «παίζουμε», να τους εξαπατούμε χωρίς καν να το παίρνουν χαμπάρι. Φυσικά και ισχύει η γερμανική επιτροπεία αλλά ελλαδικά, όπως την πάει και την φέρνει το αξιοδάκρυτο κράτος των Αθηνών. Από όλα τα τούνελ θα μπορούσαμε να γλυτώσουμε αν κυβερνούσαν ή αντιπολιτεύονταν σοβαροί άνθρωποι, πατριώτες.

Έχετε ζήσει από μέσα τις δομές της εξουσίας στη χώρα μας τα τελευταία 50 χρόνια. Τι έχετε να πείτε για τους πολιτικούς και τις παρατάξεις με τις οποίες συνεργαστήκατε;

Έχω πολύ οδυνηρές εμπειρίες από την κύρια συνεργασία μου, τη δεκαετία του ’80, με τη Νέα Δημοκρατία. Αποχώρησα, μετά από δεκάμηνη προσφορά, δαρμένη. Κυριολεκτώ. Και έκανα μια εικοσαετία να ξαναπεράσω από την οδό Ρηγίλλης. Ήξερα πολύ καλά, όταν αποφάσισα να πολιτικοποιηθώ ενεργά, τι σημαίνει Ανδρέας Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ.

Ήξερα ότι ήρθε με την εντολή, αφού σε πρώτη φάση δεν μπορούσε να αλλάξει την Ελλάδα, να αλλάξει τους Έλληνες. Και το πέτυχε, χωρίς να του προβληθεί αντίδραση από την αξιωματική αντιπολίτευση της Ν.Δ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου μάς καλλιέργησε αριστοτεχνικά όλα μας τα ελαττώματα. Δημιούργησε ένα νέο τύπο νεοέλληνα, που δεν είχε καμία σχέση με τον Έλληνα προ της ανόδου του Ανδρέα στην εξουσία. Αφέθηκε ασύδοτος απο τη Ν.Δ. να αλωνίσει στην Ελλάδα. Να διαστρεβλώσει την ιστορία. Τις παρακαταθήκες της. Και εισήγαγε έναν ιδιότυπο αριστερισμό, που έγινε μόδα, σαρώνοντας τα πάντα. Συγγνώμη αλλά θα σε παραπέμψω στην αρθρογραφία μου στην «Ακρόπολη» την εποχή εκείνη, που εκδόθηκε με τον τίτλο «Αγωνία για την Ελλάδα».

Όταν αποχώρησα από τη Ν.Δ., δαρμένη επαναλαμβάνω, ασχολήθηκα με τα εθνικά μας θέματα. Μάλιστα τότε κάποιοι με αποκαλούσαν «Θάτσερ της Ελλάδος». Δεν ήμουν αιθεροβάμων. Ήθελα συνεργάτες, αλλά λυπάμαι που το λέω. Οι μόνοι πατριώτες που βρήκα μύριζαν ναφθαλίνη, όπως ακριβώς κάτι γεροντάκια που μπαίνουν στα μέσα μεταφοράς με τα πρώτα κρύα, βγάζοντας τα ρουχαλάκιά τους απ΄τα μπαούλα.

Νέους, σφριγηλούς, με διάθεση να αγωνισθούν μέχρις εσχάτων, σοβαρούς, μετρημένους, πατριώτες δεν βρήκα. Ναι, Θάνο, δεν βρήκα. Αυτοί που θα μπορούσαν ήταν βολεψάκηδες, Θάνο. Φιογκάκηδες και παπιγιονάκηδες.

Ποια είναι η δική σας γνώμη για τον Αλέξη Τσίπρα;

Τον Αλέξη Τσίπρα τον είδα με συμπάθεια αρχικά, παρά το γεγονός της… αριστεροσύνης του χαβιαριού. Μόδα την είχε κάνει ο Αντρέας Παπανδρέου. Ως μόδα επικράτησε. Μόδα παρέμεινε.

Στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας άρχισε αριστοτεχνικά να ενσταλάζει στις συνειδήσεις του λαού μας τους πόρους της αποδόμησης όσων παραδοσιακών αρχών μας είχαν απομείνει. Εκεί μου «κτύπησε κόκκινο». Η συγκεκριμένη μεθοδολογία διδάσκεται έξωθεν κι όταν λέω έξωθεν, αναφέρομαι στους παγκοσμιοποιητές που στόχο έχουν να καταργηθούν τα έθνη, οι διαφορετικοί λαοί, οι μνήμες τους, η ιστορία, οι παραδόσεις, οι θυσίες, οι αγώνες, η θρησκευτική πίστη, όλα όσα συνθέτουν την προσωπικότητά τους.

Παρακολουθώ τον κύριο Τσίπρα σιωπηλά, με μία και μοναδική απορία που ισχύει τόσο για τον ίδιο όσο και για το συνονθύλευμα των πολιτικών ντόπιων και ξένων: Τόσο έντονα νοιώθουν αιώνιοι; Ουδείς τους έχει ενδιαφερθεί για την υστεροφημία του; Τόσο είναι πεπεισμένοι για τις ικανότητές τους, να αποκρύψουν την αλήθεια άπαξ και δια παντός; Άς αλλάξει λοιπόν το βιολί του ο κύριος πρωθυπουργός. Ο αγώνας σήμερα δεν είναι μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Ο αγώνας είναι μεταξύ παγκοσμιοποιητών και αντιπαγκοσμιοποιητών.

«Κάποτε θα καταλάβουν τι προσπάθησα να κάνω ως Πρόεδρος της Γιορτής του Φιστικιού…»

Εσείς, μία επαγγελματίας δημοσιογράφος, η πρώτη παρουσιάστρια της ελληνικής τηλεόρασης, πώς και αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη γεωργία και την παραγωγή φιστικιού στην Αίγινα;

Δημοσιογράφος δεν παύεις ποτέ να είσαι, ούτε χάνεις την ικανότητά σου να διαβάζεις και να αποκρυπτογραφείς «in between the lines». Έχω μια θεωρία: Ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους και ανθρωπόμορφους, μη έχοντες τίποτε το ανθρώπινο μέσα τους. Η σύγχρονη πολιτική διεθνώς -και βεβαίως οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα- είναι ανθρωπόμορφη και διεστραμμένη. Συνωμοσίες, ίντριγκες, κέρδος, μυστικές υπηρεσίες, τρομοκρατία, κατασκοπεία, παρακολούθηση της καθημερινής ζωής των ατόμων επί εικοσιτετραώρου βάσεως, ασέβεια προς τον παράδεισο που λέγεται γη, ουρανομήκης υποκρισία. Μίσος αντί για αγάπη. Πάντα ασχολιόμουνα με τα κτήματα που μου κληροδότησε η μητέρα μου και όσο ζούσε και πολύ περισσότερο όταν πέθανε.

Είμαι Παλαμική! Αναφέρομαι στο ποίημα του μεγίστου των ποιητών μας «Παιδί, το περιβόλι που θα κληρονομήσεις, όπως το δεις και όπως το βρεις να μην το παρατήσεις». Αυτή ήταν η αρχή και την ακολουθώ με ευλάβεια. Με τη φύση δεν χωρούν ζαβολιές. Δεν θέλω κι η δική μου ψυχή να στραγγίξει και να μεταβληθώ με τη σειρά μου σε ανθρωπόμορφη. Δεν θέλω να ζητιανεύω από τον Θεό, να τον εκλιπαρώ. Θέλω να τον δοξάζω. Να τον ευχαριστώ. Να του είμαι ευγνώμων, για όσα μου δόθηκαν και πασχίζω να διατηρήσω.

Τι σημαίνει για εσάς η Αίγινα; Πείτε μας για την μεγάλη γιορτή, τη «Γιορτή του Φιστικιού» στο νησί;

Η Αίγινα ήταν η αιτία που απαρνήθηκα διεθνείς σταδιοδρομίες, δόξες και πλούτη. Ερωτεύθηκα το ταπεινό παμπάλαιο σπιτάκι μου -200 ετών- όταν το πρωτοείδα παιδάκι μετά την απελευθέρωση και τότε του υποσχέθηκα εφ΄όρου ζωής πίστη. Το είπα και το έκανα, τόσο απλά. Ταπεινά αλλά πολύ ειλικρινά, δηλώνω εργάτης γης. Φίλοι μου είπαν, επανειλημμένα, να διδάσκω. Η εμπειρία μου με οδήγησε να περιοριστώ στο παράδειγμα, χωρίς προβολείς και τυμπανοκρουσίες. Ακολουθώ την παραβολή του σπορέως. Το καθήκον σου είναι να ρίξεις τον σπόρο. Καμιά φορά, πιάνει εκεί που δεν το περιμένεις. Και στο πιο άγονο χώμα. Στη ρωγμή ενός βράχου. Έτσι, ίσως κάποτε, οι συμπατριώτες μου Αιγινήτες, καταλάβουν τι προσπάθησα να κάνω ως πρόεδρος της «Γιορτής του Φιστικιού», το 2011, διότι τότε λίγο έλειψε να με λιντσάρουν.

Οπωσδήποτε -και τότε και τώρα και στο μέλλον- θα είμαι κάθετα αντίθετη προς την κρατούσα νοοτροπία. Τη «μάνα», τη φιστικιά, πρέπει να τιμούμε. Χωρίς αγάπη και σεβασμό προς τη «μάνα», φροντίδα για τη σωστή της καλλιέργεια δεν θα αποδίδει καρπούς, θα χάσει τη μοναδικότητά του το αιγινήτικο φιστίκι. Κατ΄επέκταση χωρίς την ίδια αγάπη, τον απεριόριστο σεβασμό για ολόκληρο το νησί, η φιστικιά της Αίγινας θα εκλείψει. Το φεστιβάλ φιστικιού είναι θεσμός και είναι μοναδική ευκαιρία να αναβαθμισθεί πολιτισμικά το νησί μας.

«Όταν έχω εφιάλτες στον ύπνο μου βλέπω προετοιμασίες εκπομπών…»

Με τη μεγάλη σας εμπειρία στην τηλεόραση, ποια είναι η γνώμη σας για την σημερινή ΕΡΤ; Και εννοώ από πλευράς οργάνωσης, δομής, περιεχομένου… Πιστεύετε, ας πούμε, ότι η ΕΡΤ θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως σχολή δημοσιογραφίας, όπως το ΒΒC στο Λονδίνο;

Άκου Θάνο, όταν έχω εφιάλτες στον ύπνο μου, βλέπω προετοιμασίες εκπομπών για την τηλεόραση. Αντιλαμβάνεσαι πόσο με έχει πληγώσει. Πόσο με έχει καταπονήσει. Πόσο με έχει αδικήσει. Προθυμοποιήθηκε η ΕΡΤ να πάρει το αρχείο μου και δεν το έχει κάνει. Για τους κατά σωρεία άδικους διωγμούς που είχα υποστεί, τόσο επί Απριλιανών όσο και επί ΠΑΣΟΚ δεν αποκαταστάθηκα ποτέ, ακόμα και με τη βούλα του Συμβουλίου Επικρατείας! Δεν βλέπω τηλεόραση. Ούτε την ΕΡΤ, ούτε τα δορυφορικά ξενόγλωσσα κανάλια. Δεν θέλω να γεράσει η ψυχή μου.

Βεβαίως και η ΕΡΤ θα μπορούσε όχι μόνο να λειτουργήσει ως σχολή, αλλά γενικότερα να συναγωνισθεί επάξια το BBC. Αν είχε παραμείνει στη θέση του ο ιδρυτής και σχεδιαστής της, ο αείμνηστος Μιχάλης Γιαννακάκος. Έτσι την ξεκινήσαμε τότε. Αλλά τον Μιχάλη Γιαννακάκο η ελλαδική κακοδαιμονία τον οδήγησε σε μαρασμό, σε καρκίνο, σε θάνατο, στη λησμονιά της μοναδικής προσφοράς του, στην χαρακτηριστική αγνωμοσύνη που διακρίνει το γένος μας.

Πολύς ο ντόρος, ο πόλεμος συμφερόντων… και οι κυβερνητικές αστοχίες για την αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών. Ποια είναι η δική σας θέση για την επιβολή της νομιμότητας στο τηλεοπτικό τοπίο;

Η τηλεόραση είναι ένα αδηφάγο, οικονομικά, θηρίο. Όταν έπεσε σε ιδιωτικά συμφέροντα επικάλυψε σωρεία ανομιών. Ασφαλώς απ΄την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της ιδιωτικής τηλεόρασης, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έπρεπε να έχει νομιμοποιηθεί, να της έχουν επιβληθεί αδειοδότηση και κανόνες λειτουργίας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα μου πείς Θάνο. Μόνο που και αυτό το αργά αργεί υπερβολικά, τώρα που τα, κοινώς λεγόμενα, διαπλεκόμενα έχουν μεταβληθεί σε Λερναία Ύδρα.

Εμένα, πάντως, όλη αυτή η ιστορία που επανέρχεται κατά τακτά διαστήματα στην επικαιρότητα, με καθηλώνει στη θέση του θεατή θεάτρου σκιών. Μήπως, όμως, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι ένα αχανές θέατρο σκιών; Με το οποίο και όσοι από μας διαφωνούν, εντέλει, σκιαμαχούν;