Ελπιδοφόρος: Αρχή η φιέστα Ερντογάν, κατάληξη το Φανάρι!

Η παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου στα εγκαίνια του «Τουρκικού Σπιτιού» στη Νέα Υόρκη παρόντων Ερντογάν και κυρίως Τατάρ, κρύβει μεγαλύτερο παρασκήνιο απ’ αυτό που προσπαθούν όλες οι πλευρές να αποκαλύψουν. Δείχνει προθέσεις και φιλοδοξίες, κρύβει πολιτικές πίσω από τις κουίντες και συναπαρτίζει ένα γεωπολιτικό παιχνίδι, που θα έχει κερδισμένους αλλά και χαμένους. Αυτό, όμως, που πρέπει να θεωρηθεί πλέον ως δεδομένο είναι ότι ο φιλόδοξος 54χρονος ιεράρχης από την Κωνσταντινούπολη έχει βάλει πλώρη για την επιστροφή του στην Πόλη και το Φανάρι, ως Οικουμενικός Πατριάρχης.

Η μεταμέλεια του Αρχιεπισκόπου Αμερικής για την «οδύνη που προκάλεσα άθελα μου στους Κύπριους και Ελληνοαμερικανούς αδερφούς μου, στο αγαπημένο μου ποίμνιο» ήταν η αυτονόητη συνέχεια σε ένα γεγονός που έχει καταγραφεί, προκειμένου να περιοριστεί η ζημία στα εθνικά θέματα μας. Σε αυτό το πνεύμα επαναπρογραμματίσθηκε η συνάντηση του Κ. Μητσοτάκη με τον Ιεράρχη ενώ σε κλίμα κατευνασμού βρίσκονται και στη Λευκωσία. Κανείς, ωστόσο, δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ότι ο επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, της μεγαλύτερης και σπουδαιότερης επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, παραβρέθηκε σε μια τουρκική φιέστα υπό τον Ερντογάν, την ώρα που προκαλεί και πάλι στο Αιγαιο, και νομιμοποίησε τον ηγέτη του ψευδοκράτους των κατεχομένων Ε. Τατάρ.

«Αυτή είναι η μια οπτική του θέματος. Η άλλη δείχνει έναν ιεράρχη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τουρκικής υπηκοότητας και με γνωστές τις θέσεις του για τις θρησκευτικές ελευθερίες και την ανάγκη προσέγγισης και ειλικρινούς διαλόγου, να ανταποκρίνεται σε μια δημόσια πρόσκληση από τον αρχηγό του κράτους. Κι αν εξαιρεθεί το γεγονός ότι ο σεβασμιώτατος πιθανώς να μη γνώριζε την παρουσία Τατάρ στην εκδήλωση, όλα τα άλλα έγιναν βάσει προγράμματος, για έναν Ιεράρχη που έχει σκοπό να ακολουθήσει τα βήματα του Αθηναγώρος» σημειώνει πηγή που γνωρίζει την εκκλησιαστική διπλωματία.

Πορεύεται με αμερικανικό… support  

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Λαμπρυνιάδης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, η μητέρα του είναι από Ελληνίδα από το Χαλέπι της Συρίας, όπου και πέρασε μέρος της παιδικής ηλικίας του όπως και στη Θεσσαλονίκη. Η οικογένεια Λαμπρυνιάδη μετακόμισε στην Αθήνα και την Καλλιθέα όπου ο Αρχιεπίσκοπος πήγε σχολείο για να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ. Στις σπουδές του συγκαταλέγονται και το πτυχίο της Βυζαντινής Φιλολογίας της Βόννης αλλά και η ετήσια παρουσία του στη Θεολογική Σχολή του Ιωάννη Δαμασκηνού στον Λίβανο για βελτίωση των γνώσεων της αραβικής. Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογίας στο ΑΠΘ χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Προύσσης το 2011 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, πριν μετακομίσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ως Αρχιεπίσκοπος Αμερικής το 2019.

Η Ουάσιγκτον βλέπει στο πρόσωπο του Ελπιδοφόρου έναν φιλόδοξο και ικανό ιεράρχη, που μπορεί, με την υποστήριξη της, να αναρριχηθεί στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, ολοκληρώνοντας τον σχεδιασμό για ανάσχεση της ορμής της Ρωσικής Εκκλησίας. Παράλληλα, με τις επαφές του κ. Ελπιδοφόρου και με τα άλλα δόγματα του Χριστιανισμού αλλά και την προοδευτικότητα που τον διακρίνει στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής φαντάζει ως η ιδανική λύση για την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων δυτικής και ανατολικής Εκκλησίας.

Για να γίνουν πραγματικότητα τα παραπάνω, χρειάζεται και η σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας, καθώς του τουρκικό κράτος έχει το δικαίωμα του βέτο στους υποψήφιους για τον πατριαρχικό θρόνο. Ο Ελπιδοφόρος, όπως επισημαίνουν πολλοί, είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στις διατυπώσεις του για τους γείτονες, απέφυγε να εκδώσει ανακοίνωση για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων -κάτι που έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης- ενώ και η θέση του για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί θεωρήθηκε «μετριοπαθής».

Φιλίες στην Αθήνα

Στις βλέψεις του να «ακολουθήσει τα βήματα του Αθηναγώρος», ο οποίος πριν περίπου 70 χρόνια «μετακόμισε» από την Αμερική στο Φανάρι, ο σεβασμιώτατος Αμερικής έχει τη στήριξη και πολλών στην Αθήνα, όπως φάνηκε και από τις τοποθετήσεις έναντι του πρόσφατου ζητήματος.

Ο Ευ. Βενιζέλος πρώτος, αφού τα «έχωσε» στον κυβερνητικό εκπρόσωπο για την «επίκριση» του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, διευκρίνισε το καθεστώς του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπό τη σκέπη του οποίου δρα ο Ελπιδοφόρος, παίρνοντας ξεκάθαρα το μέρος του. «Όσο μυωπική είναι και η άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να απαντήσει στις συστηματικές και σφοδρές πολιτικές επιθέσεις που εξαπολύει η ρωσική κυβέρνηση στο υψηλότερο επίπεδο κατά του Πατριαρχείου και του Οικουμενικού Πατριάρχη προσωπικά για τη χορήγηση του ουκρανικού Αυτοκεφάλου. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής είναι ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου και τον εκπροσωπεί στις ΗΠΑ ως έξαρχος. Ενεργεί προφανώς σε συνεννόηση με τον Πατριάρχη στο πλαίσιο της επώδυνης και θυσιαστικής σοφίας του Φαναρίου. Αντί για εύκολες και «δημοφιλείς» αντιτουρκικές βολές με «μπάλα» το Οικουμενικό Πατριαρχείο, θα ήταν προτιμότερο η ελληνική αλλά και η κυπριακή κυβέρνηση να αναδείξουν τα εκκρεμή προβλήματα που ανέδειξε και η δήλωση του εκπροσώπου του Πατριαρχείου στην τελετή της Ν. Υόρκης, παρόντος του ΓΓ του ΟΗΕ» βρόντηξε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εκπροσωπώντας τη μεγάλη μερίδα του «εσκυγχρονιστικού» κομματιού του.

Πάντως και με τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Ελπιδοφόρος διατηρεί καλές σχέσεις, Στην ενθρόνιση του είχε γίνει δεκτός ενθέρμως από τον Αλέξη Τσίπρα και τον τότε πρόεδρο της Βουλής Γ. Βούτση ενώ υπέρ του ήταν και η δήλωση του τομεάρχη Εξωτερικών του κόμματος Γ. Κατρούγκαλου.

Και μένει ο Κ. Μητσοτάκης, έρμαιο για ακόμα μια φορά των εξελίξεων, να ξανακλείνει τη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, αποδεχόμενος τη δήλωση -μερικής- μεταμέλειας του. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο πρωθυπουργός «σύρθηκε» στην ακύρωση των συναντήσεων στο Ground Zero και στην Αρχιεπισκοπή λόγω της στάσης τη Λευκωσίας αλλά και της οργής του «πατριωτικού» κομματιού της Νέας Δημοκρατίας. Κι ευτυχώς, ήρθε η διευκρινιστική δήλωση Ελπιδοφόρου να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση…