Εναλλακτικές διεθνείς συμμαχίες για οικονομική στήριξη αναζητά ο Ερντογάν

Με την εφαρμογή του κυβερνητικού σχεδίου για τη στήριξη της τουρκικής αγοράς και της λίρας, δεν φαίνεται να άλλαξαν πολλά αναφορικά με την πίεση που συνεχίζουν να δέχονται τις τελευταίες ημέρες, πιθανότατα διότι η Άγκυρα απέφυγε –μάλλον εσκεμμένα- να δημοσιοποιήσει τις λεπτομέρειες του περίφημου πακέτου μέτρων. Άλλωστε, η συνεχιζόμενη απείθεια του Σουλτάνου προς πάσα κατεύθυνση συνεχίζει να μην εμπνέει εμπιστοσύνη και το ίδιο ισχύει και για το διπλωματικό plan B που φαίνεται να δρομολογεί για το σχηματισμό εναλλακτικών διεθνών συμμαχιών που ελπίζει να βγάλουν την Τουρκία από την στενωπό της δυτικής και δη, αμερικανικής πίεσης.

Το συγκεκριμένο plan Β παραπέμπει σε εμβάθυνση των σχέσεων με τη Ρωσία, τη Κίνα ή ακόμη και το Κατάρ, τρεις χώρες που για διαφορετικούς λόγους δεν βρίσκονται στις καλύτερες των σχέσεων με τη Δύση. Όμως, διεθνείς αναλυτές αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα και του συγκεκριμένου διπλωματικού σχεδίου, αναφορικά με τη βούληση και κυρίως τη δυνατότητα των συγκεκριμένων χωρών να διασώσουν την Άγκυρα από τη χρεοκοπία.

Μετά το τηλεφώνημα Ερντογάν-Πούτιν την περασμένη Παρασκευή, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μετέβη από χθες στην Τουρκία, για διήμερες επαφές. Βέβαια, για την ώρα επισήμως οι μόνες ειδήσεις που έχουν γίνει γνωστές για το περιεχόμενο των επαφών έχουν να κάνουν με τη Συρία και τη δρομολόγηση νέων πρωτοβουλιών για την επαναπροώθηση των ειρηνευτικών συνομιλιών. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συζητήθηκε και το θέμα που «καίει» τους Τούρκους, ήτοι τη παροχή στήριξης ή και ευθείας ρωσικής χρηματοδότησης προς την Άγκυρα. Η τουρκική πλευρά, άλλωστε, δεν έχει κρύψει ότι έχει υψηλές προσδοκίες από τον ανανεωμένο… έρωτα της με το Κρεμλίνο, ασχέτως αν ακόμη δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα μεταφραστεί τελικά σε… ζεστά μετρητά.

Η Άγκυρα έχει προσπαθήσει να φλερτάρει, τον τελευταίο καιρό και το Πεκίνο, εκμεταλλευόμενο πιθανότατα και την δυσφορία των Κινέζων για τον εμπορικό πόλεμο που τους έχει κηρύξει ο Ντόναλντ Τραμπ. Μάλιστα, η είδηση του πακέτου δανειοδότησης των 3,6 δισ. δολαρίων από την Industrial and Commercial Bank of China για αναπτυξιακά έργα στον ενεργειακό και συγκοινωνιακό κλάδο –που ανακοίνωσε περιχαρής, στα τέλη Ιουλίου, ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών και γαμπρός του Σουλτάνου- θεωρήθηκε σαφώς ως αποτέλεσμα της προσέγγισης αυτής. Όμως, μια ουσιαστική χείρα βοηθείας από το Πεκίνο απαιτεί πολύ σοβαρότερα κονδύλια, ειδικά μετά το κραχ των τελευταίων ημερών, κάτι που δεν φαίνεται για την ώρα στην πορεία των τουρκικών ομολόγων και της λίρας. Αν και η Άγκυρα δεν έχει χάσει τις ελπίδες της…

Μια ακόμη εναλλακτική λύση επιπρόσθετης βοήθειας είναι το Κατάρ, ειδικά με δεδομένο ότι η Τουρκία έχει χτίσει εδώ και καιρό μια εξαιρετική στρατηγική σχέση με το πλούσιο αραβικό κρατίδιο, διατηρώντας ακόμη και στρατιωτική βάση εκεί. Και οι Καταριανοί από την πλευρά τους παραδέχονται ότι η Άγκυρα έχει εξελιχτεί σε στενό και έμπιστο σύμμαχο, με τις διμερείς σχέσεις να έχουν αναβαθμιστεί σε όλα τα επίπεδα. Όμως, το εμπάργκο που βιώνει το κρατίδιο από έτερες χώρες του Περσικού έχει σαφώς «στριμώξει» την οικονομία του, δημιουργώντας δεδομένα εμπόδια και προκλήσεις που περιορίζουν την ευελιξία του. Για να μην προσθέσουμε δε, και τον αμερικανικό παράγοντα, ήτοι δηλαδή τη δεδομένη δυσκολία που θα έχει το Κατάρ να διαλέξει πλευρά, αν βρεθεί απέναντι στο δίλημμα μιας ανοιχτής αμερικανο-τουρκικής διένεξης. Το Κατάρ, άλλωστε, βασίζεται στην Ουάσιγκτον και τη μεσολάβηση της προς το Ριάντ για να μπορέσει να τα ξαναβρεί με τους Σαουδάραβες και τους έτερους γείτονες του, ώστε να αρθούν οι κυρώσεις εναντίον του. Οπότε ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι μπορεί και θέλει να βοηθήσει την Άγκυρα οικονομικά, το ερώτημα είναι αν θα ρισκάρει να πυροδοτήσει την αμερικανική δυσαρέσκεια για να το κάνει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι διεθνείς αναλυτές επιμένουν ότι η Άγκυρα δύσκολα θα αποφύγει ένα πρόγραμμα βοήθειας από το ΔΝΤ, που είναι ο μόνος φορέας που μπορεί να της παρέχει τόσα χρήματα. Αντιστοίχως, οι Αμερικανοί εκτιμούν ότι αργά ή γρήγορα ο Ερντογάν θα αναγκαστεί να υποχωρήσει στο επίμαχο ζήτημα της απελευθέρωσης του πάστορα Άντριου Μπράνσον, παρά το γεγονός ότι ο Σουλτάνος μοιάζει ανυποχώρητος και απρόθυμος να εμφανιστεί ότι ενέδωσε στο δημόσιο πλέον εκβιασμό των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί, από την πλευρά τους, θεωρούν ότι ο Ερντογάν ήταν αυτός που έφερε τα πράγματα στα άκρα με την προκλητικότητα του, αναγάγοντας το θέμα σε δημόσιο μπρα-ντε-φερ. Ποιος χάνει, για την ώρα, την παρτίδα, είναι οφθαλμοφανές.