Έρχεται να τα κάνει… Τραμπ και στο ΝΑΤΟ

Είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια, για να μην πούμε ίσως από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, που η άφιξη ενός αμερικανού προέδρου στις ευρωπαϊκές ακτές, με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζεται με τέτοια ανησυχία, για να μην πούμε φόβο. Όμως, η ανησυχία αυτή είναι δικαιολογημένη, αν αναλογιστούμε όχι μόνο τον απολογισμό της μέχρι τώρα διακυβέρνησης Τραμπ στο πεδίο των διεθνών σχέσεων αλλά και τις τελευταίες δηλώσεις του αναφορικά με το ίδιο το ΝΑΤΟ, τη λειτουργία του, το λόγο ύπαρξης του.

Με λίγα λόγια κανείς δεν είναι βέβαιο τι σκοπεύει να πει και δη, τι σκοπεύει να κάνει ο κύριος Τραμπ, κατά την παρουσία του στη διήμερη σύνοδο που ξεκινάει αύριο. Όμως, ήδη πριν πατήσει το πόδι του στις Βρυξέλλες, απόψε έχει μοιράσει αρκετές προειδοποιήσεις και απειλές, μέσω δηλώσεων αλλά και επίσημων επιστολών προς ομολόγους του, ώστε να μην αφήνει μεγάλα περιθώρια αμφιβολιών. Ο κύριος Τραμπ θεωρεί ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να συνεχίσουν να αποτελούν το μόνο χωροφύλακα του πλανήτη και μάλιστα δωρεάν. Και για το λόγο αυτό απαιτεί από τους Ευρωπαίους να βάλουν πολύ βαθύτερα το χέρι στην τσέπη προκειμένου το ΝΑΤΟ να διατηρήσει το ρόλο του.

Βέβαια, αν λάβουμε υπόψη ότι ο πλανητάρχης έχει επανειλημμένως υποστηρίξει ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι ένα όργανο παρωχημένο, η απαίτηση του για περισσότερα κονδύλια μοιάζει οξύμωρη. Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που η διεθνής κοινότητα δυσκολεύεται να καταλάβει τον… τραμπικό τρόπο σκέψης και προφανώς δεν θα είναι η τελευταία. Σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα του Λευκού Οίκου είναι ότι για να συνεχίσουν οι ΗΠΑ το ρόλο τους στο ΝΑΤΟ θα πρέπει τα οικονομικά και όχι μόνο δεδομένα να αλλάξουν, αλλιώς… , με το «αλλιώς» να συνιστά μια αόριστη πλην υπαρκτή απειλή που μόνο ο κύριος Τραμπ θα μπορέσει να μας εξηγήσει τι ακριβώς συνιστά. Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν θα είναι τίποτε καλό…

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι τα μέχρι τώρα πεπραγμένα του Λευκού Οίκου τόσο στο πολιτικό-διπλωματικό πεδίο όσο και στο οικονομικο-εμπορικό πεδίο, όπως και το προσωπικό επιθετικό στυλ του κυρίου Τραμπ (αρκεί να θυμηθούμε πως τίναξε στον αέρα τη Σύνοδο του G7), δεν εμπνέουν σε κανέναν εμπιστοσύνη. Οι Ευρωπαίοι δεν είναι αρνητικοί στην προοπτική να αυξήσουν περαιτέρω τις αμυντικές τους δαπάνες και μάλιστα η ναυαρχίδα Γερμανία το έχει ήδη ψιλοαποφασίσει. Όμως, για να αυξήσουν αναλόγως την συνεισφορά τους στη Συμμαχία απαιτούν, πλέον, συγκεκριμένες εγγυήσεις από την Ουάσιγκτον του κυρίου Τραμπ ότι θα παραμείνει δεσμευμένη στο άρμα του ΝΑΤΟ και στον τρόπο που λειτουργούσε ο οργανισμός μέχρι σήμερα, τόσο σε στρατιωτικούς όσο και σε πολιτικούς όρους. Και αυτό είναι κάτι που δεν είναι βέβαιο ότι ο κύριος Τραμπ θα δεχτεί να τους παραχωρήσει.

Όχι μόνο διότι ο κύριος Τραμπ δεν δείχνει καμία διάθεση συναίνεσης και συνεργασίας, φαίνοντας εγωκεντρικά να πιστεύει ότι ως πλανητάρχης… κάνει μόνος κουμάντο και σε όποιον αρέσει! Μάλιστα, ακόμη και στις προσωπικές του σχέσεις με τους έτερους ηγέτες δεν δείχνει πρόθυμος να κρατά ούτε τα τυπικά προσχήματα. Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο εντοπίζεται στο γεγονός ότι διαθέτει και τη δική του ατζέντα σε σχέση με το ακανθώδες ζήτημα των σχέσεων με τη Ρωσία, που δεν είναι απαραίτητο ότι συμβαδίζει με την άποψη των υπόλοιπων νατοϊκών του εταίρων ή τον λόγο ύπαρξης της Συμμαχίας. Μην ξεχνάμε ότι λίγα 24ωρα μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο κύριος Τραμπ έκλεισε το πολυπόθητο προσωπικό του ραντεβού με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και δεν κρύβει τις υψηλές προσδοκίες που έχει για ένα reboot στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις. Θα ήταν δε, αφελές να πιστεύουμε ότι ο πλανητάρχης θα προσέλθει στην κρίσιμη συνάντηση του Ελσίνκι, την ερχόμενη Δευτέρα, έχοντας πρωταρχικά στο μυαλό του τα συμφέροντα και τους σκοπούς του ΝΑΤΟ.

Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: η χώρα μας αναμένεται να εξαιρεθεί από την ολομέτωπη επίθεση που ετοιμάζεται να εξαπολύσει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο κύριος Τραμπ κατά των Ευρωπαίων. Γιατί; Διότι τα επίπεδα του αμυντικού μας προϋπολογισμού, που «πιάνουν» τον νατοϊκό στόχο του 2%, μας τοποθετούν (παρά και την οικονομική κρίση) στο πολύ κλειστό κλαμπ των «συνεπών εταίρων των ΗΠΑ», κατά το δόγμα Τραμπ. Μαζί μας, η Βρετανία, η Πολωνία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία και η Ρουμανία, που πλήρωσαν τα χρήματα που τους αναλογούν και άρα δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των κρατών που έρχεται… φουριόζος για να «συνετίσει» ο κύριος Τραμπ στις Βρυξέλλες. Μια φορά, δηλαδή, που δεν θα είμαστε το μαύρο πρόβατο…