Φεύγουν, μένοντας… Προς αναβολή του διαζυγίου της 29ης Μαρτίου

Η Τερέζα Μέι έκανε, επιτέλους, το… απονενοημένο για την ίδια και τους σκληροπυρηνικούς βήμα και είπε τη μαγική λέξη: «παράταση». Αναφερόμενη προφανώς στο άρθρο 50 και την ημερομηνία ορόσημο της 29ης Μαρτίου για το Brexit.

Οι αγορές ανάσαναν ανακουφισμένες, αν και λίγο-πολύ είχαν προεξοφλήσει τις εξελίξεις, όμως ήταν κάτι που είχαν ανάγκη, παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα ακόμη και αναφορικά με την ίδια την παράταση είναι αρκετά.

Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, βέβαια, δεν το βάζει κάτω αναφορικά με την προσπάθεια της να υλοποιήσει κανονικά το διαζύγιο στις 29 Μαρτίου και να περάσει από τη βρετανική βουλή τη συμφωνία που έχει στα χέρια της, έστω και τροποποιημένη. Ήταν, άλλωστε, απόλυτα σαφής όταν δήλωσε ότι, ούτε θέλει ούτε συμφωνεί με την παράταση.

Στο πλαίσιο αυτό, οι βρετανοί διαπραγματευτές θα έχουν νέο γύρο συνομιλιών με τους Ευρωπαίους στις Βρυξέλλες, παρά το γεγονός ότι οι τελευταίοι πλέον λειτουργούν με το δεδομένο μιας πιθανής παράτασης που αποσυμπιέζει τα πράγματα.

Στόχος της Μέι είναι η συμφωνία, με τις όποιες τροποποιήσεις να έρθει και πάλι στη Βουλή, για μια νέα ψηφοφορία, στις 12 Μαρτίου. Τι θα έχει αλλάξει, ώστε αυτή τη φορά η συμφωνία με… μαγικό τρόπο να περάσει, είναι απορίας άξιον. Όμως, η ίδια δεν θέλει να παραδώσει τα όπλα, φέρνοντας το αίτημα της παράτασης στη Βουλή, κυριολεκτικά στο παραπέντε.

Πραγματικά, εφόσον η ψηφοφορία για τη συμφωνία είναι και πάλι αρνητική, την επόμενη ημέρα, στις 13 Μαρτίου, θα γίνει νέα συζήτηση και ψηφοφορία στη Βουλή, για το αν το Σώμα θέλει να μείνει δεσμευμένο στην καθορισμένη ημερομηνία εξόδου, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται άτακτο Brexit χωρίς συμφωνία.

Η συγκεκριμένη ψηφοφορία έχει ακόμη λιγότερες πιθανότητες να περάσει από το Σώμα, δεδομένου ότι οι πάντες αναγνωρίζουν τον κίνδυνο που ελλοχεύει για τη βρετανική οικονομία από ένα άτακτο διαζύγιο. Όμως, η Μέι θέλει προφανώς να ικανοποιήσει τους σκληροπυρηνικούς που θέλουν έξοδο «εδώ και τώρα», δίδοντας τους την ευκαιρία να αναπτύξουν τις απόψεις τους στη συζήτηση στη Βουλή.

Οπότε φτάνουμε και στην τρίτη και ουσιαστικότερη ψηφοφορία, στις 14 Μαρτίου, για πιθανή παράταση του άρθρου 50 και άρα παράταση του διαζυγίου. Η υπερψήφιση της παράτασης θα ικανοποιήσει τους Remainers και θα καθησυχάσει τις αγορές. Όμως, κρύβει και παγίδες.

Καταρχάς το τι θα αποφασίσουν οι Βρετανοί δεν καθορίζει από μόνο του τις εξελίξεις. Η Ευρώπη των «27» θα πρέπει επίσης να αποδεχτεί την παράταση. Και θα πρέπει προφανώς να το κάνει πριν τις 29 Μαρτίου για να μην ενεργοποιηθεί το άτακτο Brexit. Ιδανικά στη Σύνοδο Κορυφής στις 21-22 Μαρτίου.

Η Ευρώπη κατά βάση δεν λέει «όχι» στην παράταση. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ανώτατοι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, με πιο τελευταίο τον Ντόναλντ Τουσκ, είχαν παροτρύνει δημοσίως το Λονδίνο να «παίξει» παράταση. Όμως, η χρονική διάρκεια και οι όροι της παράτασης αυτής θα απαιτήσει ένα νέο, χωριστό γύρο διαπραγματεύσεων, μεταξύ Ε.Ε. και Βρετανίας, αλλά και εντός της ευρωπαϊκής πλευράς.

Η παράταση που «σβήνει» το υπάρχον κείμενο της συμφωνίας σημαίνει πως, όπως οι Βρετανοί θα προσέλθουν στο τραπέζι με νέες διεκδικήσεις/ απαιτήσεις, το ίδιο θα πράξουν και οι Ευρωπαίοι. Ειδικά, κράτη όπως η Γαλλία και η Ισπανία (λόγω Γιβραλτάρ) έχουν θέματα που άπτονται των συμφερόντων τους και θα ήθελαν να επανα-διαπραγματευτούν.

Ακανθώδες προμηνύεται και το ζήτημα της χρονικής διάρκειας της παράτασης. Η Τερέζα Μέι θέλει η παράταση να περιοριστεί σε ένα με δύο μήνες (γίνεται αναφορά για μάξιμουμ οκτώ εβδομάδες). Φοβάται για την καρέκλα της, για την πίεση που θα της ασκηθεί από τους σκληροπυρηνικούς στο κόμμα της, αλλά και από τους εταίρους της, το βορειο-ιρλανδικό DUP. Επίσης, γνωρίζει ότι οι Remainers θα πάρουν… αμπάριζα ξαναφουντώνοντας την εκστρατεία τους για νέο δημοψήφισμα, που ήδη ζήτησε το Εργατικό Κόμμα.

Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν το δίμηνο, διότι θα συμπέσει με την κρίσιμη κάλπη των ευρωεκλογών του Μαΐου, τις οποίες δεν θέλουν να σκιάσει ή να επισκιάσει ο «καυγάς» με τους Βρετανούς. Για το μόνο που αναζητούν νομικά και θεσμικά λύση είναι τι θα γίνει με τη συμμετοχή της Βρετανίας στην κάλπη, διότι, θυμίζουμε, ότι η χώρα επρόκειτο να μην συμμετέχει στις εκλογές, αφού θα είχε ήδη βγει από την Ε.Ε.