Φιλοσοφώντας τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ

Του Βασίλη Ταλαμαγκα

Αυτοί που μελετούν την πολιτική οικονομία δίνουν μεγάλη έμφαση στις ιδέες και τα ιδανικά. Υπάρχει μια φράση του Έρμαν Έσσε που λέει «Είναι πιο εύκολο να πεθάνεις για ένα ιδανικό από το να ζήσεις για αυτό». Για τους μεγαλύτερους στην ηλικία είναι μεγάλος ο προβληματισμός για τα ματαιωμένα ιδανικά , καθώς και οι επιπτώσεις τους στη ζωή.
Περισσότερο ενδιαφέρον έχει το γιατί διαμορφώνουμε ή υιοθετούμε αντιλήψεις σχετικά με τη ζωή μας, οι οποίες, δεν ανταποκρίνονται στο τι συμβαίνει ή μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα.

Κι όμως συνεχίζουμε να τις υποστηρίζουμε αναζητώντας όψεις του κόσμου, η του μικρόκοσμου , που να θεωρούμε ότι θεμελιώνουν, ακόμα και ελάχιστα, αυτό που υποστηρίζουμε.

Ο πρώτος παράγοντας είναι η τάση μας για απλοποίηση των καταστάσεων.
Αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά σχεδόν σε οτιδήποτε αφορά τη στάση μας, απέναντι σε εξοργιστικές καταστάσεις της πολιτικής μας ζωής .

Όταν θέλουμε να κρίνουμε μια περίπτωση, εστιάζουμε στα ελάχιστα δυνατά στοιχεία της, αντί να επιδιώξουμε την αναζήτηση της μέγιστης δυνατής πολυπλοκότητάς της. Έτσι, κατευθύνουμε τη σκέψη μας όπου εμείς θέλουμε.

Και γιατί στρέφουμε τη σκέψη μας προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση; Επειδή επιδιώκουμε κάποια «αντικειμενικότητα»; Κάθε άλλο. Είναι τα βιώματα η τα θέλω που καθορίζουν την οπτική μας.

Ο βασικός λόγος γι’ αυτό είναι η καταλυτική επίδραση του συναισθήματος, μέσω του οποίου συνδεόμαστε με μια ομάδα. Με άλλα λόγια, αντιλαμβανόμαστε και κρίνουμε με συγκεκριμένο τρόπο, για να αισθανόμαστε καλύτερα.

Πολλές φορές ακολουθούμε δανεική επιχειρηματολογία χωρίς να φροντίζουμε να διαμορφώσουμε μια δική μας.

Οι παράγοντες αυτοί, βεβαίως, λειτουργούν συνδυαστικά, γι’ αυτό και πάντα ασκούν σχεδόν αξεπέραστη επίδραση στον τρόπο τα τεκταινόμενα .

Τα λέμε αυτά , γιατί όσα εξοργιστικά συνέβησαν με την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί δίπλα μας προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν χρησιμοποιώντας δανεική επιχειρηματολογία .
Και όμως αν σκέφτονταν απλά θα οργίζονταν με την πολιτική γύμνια που έδειξαν πρόσωπα που κάποτε μεσουρανούσαν . Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα πρόσωπα έθεσαν αυτήν την αριστερά στο περιθώριο για πάρα πολλά χρόνια ….