Φωκίωνος Νέγρη 16: Η ΠτΔ και το καλλιτεχνικό ταξίδι στην Σμύρνη του χθες
Ο καιρός λίγο πένθιμος, μουντός, η θερμοκρασία έχει ελαφρώς αλλάξει και η Κυψέλη με την διαχρονική και ελαφρά βρεγμένη Φωκίωνος Νέγρη, επιχειρεί αργά αλλά με βήματα σταθερά, να βρει ξανά, την χαμένη καλλιτεχνική αίγλη του παρελθόντος της.
Το παλιό Γουέμπλεϊ των νεανικών μας χρόνων, με τα μπιλιάρδα και τα φλιπεράκια του, έχει μετατραπεί σε μια ζωντανή πια καλλιτεχνική φωλιά περισσότερο από μια δωδεκαετία, ανοίγοντας το δρόμο για νέες καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Ένας χώρος μίνιμαλ στον οποίο κυριαρχεί το απόλυτο λευκό, με σκοπό να μην επισκιάζει την χρωματική παλέτα των έργων που εκτίθενται από τους καλλιτέχνες.
Στεγάζει από την μια τις συλλογές του ιδιοκτήτη του, γνωστού συλλέκτη έργων τέχνης, Σωτήρη Φέλιου και από την άλλη εκθέσεις με νέες καλλιτεχνικές δημιουργίες, σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο. «100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ» αυτός ήταν άλλωστε και ο συμβολικός τίτλος τη έκθεσης, που ήρθε να κουμπώσει χρονικά με την συμπλήρωση της εκατονταετίας από μια μεγάλη εθνική καταστροφή και να περιγράψει με χρώματα μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Ένας θρήνος βουβός που έρχεται μέσα από το πέρασμα του χρόνου, να γίνει θύμισες στον καμβά, να αγγίζει το θεατή και να μετατραπεί σε δίδαγμα για το μέλλον. Εικόνες και πατρίδες που χάθηκαν αλλά δεν λησμονήθηκαν, παραμένοντας στο μυαλό και τις καρδιές των ανθρώπων που δεν μπορούν και δεν θέλουν να σβήσουν το χθες, την ιστορική διαδρομή και τις όμορφες εικόνες που η αρχιτεκτονική και η φύση του Μικρασιατικού ελληνισμού, χάρισαν με το πιο απλόχερο τρόπο.
Το ταξίδι εννιά καλλιτεχνών στο χρόνο και στην μνήμη, ήρθε να μοιρασθεί η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου που με μια ολιγομελή συνοδεία, την παρουσία του συντρόφου της Παύλου Κοτσώνη -που βρίσκεται πάντα στο πλευρό της- και χωρίς πολύ θόρυβο, κανάλια και φωτογραφικούς φακούς, έφτασε γύρω στις εννιά το βράδυ (ίσως συμβολικό για τους καλλιτέχνες) στη Φωκίωνος Νέγρη 16.
Λίγοι κώνοι αραδιασμένοι επί της Δροσοπούλου και το αυτοκίνητο της Προέδρου έφτασε μαζί με το συνοδευτικό, λίγα βήματα, ένας πρώτος χαιρετισμός στην εξώπορτα της αίθουσας όπου την ανάμενε ο Σωτήρης Φέλιος, μερικά σκαλιά και η κ. Σακελλαροπούλου, χωρίς αναγγελίες και επισημότητες ξεναγήθηκε αθόρυβα στο χώρο, είδε σχολαστικά τα έργα, συνομίλησε και φωτογραφήθηκε με καλλιτέχνες και επισκέπτες σε μια βραδιά χωρίς γκλάμορους αλλά με καλλιτεχνική ουσία.
Με ψήγματα βροχής, με μεγάλες δόσεις ρεαλισμού, με φλόγες να σιγοκαίνε σαν μικρά καντήλια, με εικόνες ναΐφ καταβολών σε χαρτοπολτό, με ζωγραφικές που με τα ελάχιστα θυμίζουν ανθίβολο αγιογραφίας και ένα μικροσκοπικό γλυπτό, η ΗΩ ΑΓΓΕΛΗ, η ΔΑΦΝΗ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ, η ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΑΣΑΡΓΙΩΤΑΚΗ, ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΔΕΝΗΣ, ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ, ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΚΟΡΟΣ, η ΒΑΛΛΥ ΝΟΜΙΔΟΥ, ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, κατέθεσαν την δική τους καλλιτεχνική ψυχή, σε ένα αφήγημα που θα μείνει αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου.
Εμείς βρεθήκαμε εκεί ως Voice για να γευτούμε τις εικόνες και τα χρώματα, να περιπλανηθούμε στο χθες και τις αλησμόνητες πατρίδες, έχοντας την ευκαιρία σε ένα μικρό τετ-α τετ, να μιλήσουμε για την δύναμη της τέχνης με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
