Φόρεσαν τη μάσκα του νεοφιλελευθερισμού στην αλληλεγγύη!

Το τελευταίο τριήμερο μπαίνει η ταφόπλακα της λεγόμενης «Ευρώπης της αλληλεγγύης». Πέρασε σχεδόν ένα εξάμηνο, χρειάστηκαν τέσσερις ημέρες της Συνόδου Κορυφής κι ακόμη οι ηγέτες(;) της ενωμένης Ευρώπης να καταλήξουν σε συμφωνία.

Όλοι -μηδέ του Έλληνα πρωθυπουργού εξαιρουμένου- ισχυρίζονται ότι διαπραγματεύονται και είναι έτοιμοι για συμβιβασμούς, ώστε να οριστικοποιηθεί το «πακέτο στήριξης» των κρατών μελών, για να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας.

Αλλά, για ποιους συμβιβασμούς μας λένε; Συμβιβασμός για το εάν το πλήγμα στις εθνικές οικονομίες θα είναι μεγάλο; Αμφιβάλουν ότι η ύφεση θα είναι πολύ μεγαλύτερη κι από εκείνη στις αρχές της δεκαετίας, όταν η κρίση κυριαρχούσε στη Γηραιά Ήπειρο; Θεωρούν ότι εάν σωθούν οι περισσότεροι κι εάν «σκάσουν» κάποιοι… μικροί δεν θα εκτροχιαστεί το ευρωπαϊκό τρένο;

Οι καλύτεροι μαθητές του Σόιμπλε, εκείνοι οι φανατικοί οπαδοί του πιο σκληρού και απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού επιχειρούν να επιβάλουν τις απόψεις τους, τώρα που ο «αρχηγός» τους έχει φύγει από το οικονομικό και πολιτικό προσκήνιο, ζητώντας από τις πιο αδύναμες χώρες να συναινέσουν σε βαριά μέτρα λιτότητας. Ωστόσο, το 2020 δεν είναι 2010 και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν είναι τόσο υποχωρητικοί (και φοβισμένοι) όπως την εποχή που αποφάσιζαν να ισοπεδώσουν οικονομικά την Ελλάδα.

Δυστυχώς, αυτό ακριβώς το συστατικό στοιχείο των σημερινών συσχετισμών δείχνει να μην το έχει καταλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Γι’ αυτό και συνεχίζει να διαπραγματεύεται τους… συμβιβασμούς! Βέβαια, κανείς δεν περιμένει από τον σημερινό πρωθυπουργό να κτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, διότι δεν είναι του ύφους του, ούτε και της ιδεολογικής του ταυτότητας κάτι τέτοιο. Άλλωστε, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας το έκανε, σε άλλες εποχές και με άλλους συσχετισμούς…

Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν τρεις- τέσσερις «εταίροι» να μπλοκάρουν αποφάσεις, που έπρεπε να έχουν ληφθεί από τον Μάρτιο, επειδή οι ίδιοι θεωρούν ως απόδειξη αλληλεγγύης την ισοπέδωση της αξιοπρέπειας των υπολοίπων και τη συναίνεσή τους στην υποδούλωση από ένα σύστημα με κυρίαρχο στοιχείο το κέρδος από τη φτωχοποίηση των άλλων.

Εάν ζούσαν οι ιδρυτές της τότε ΕΟΚ, θα ζητούσαν σήμερα τη διάλυση αυτού του μορφώματος, που προέκυψε κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Όχι επειδή ξαφνικά θα είχαν μετατραπεί σε οπαδούς του συνθήματος «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», αλλά επειδή οι απόγονοί τους κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να επιβεβαιώνουν αυτό το σύνθημα!

Με τον «θανατηφόρο πύραυλο» της οικονομίας, αντί να προτάξουν τα κοινά συμφέροντα, προσπαθούν να συμπαρασύρουν όλους τους άλλους «εταίρους» στο ναρκοπέδιο του χυδαίου και καταστροφικού νεοφιλελευθερισμού.

Με άλλα λόγια, ξεχάστε την Ευρώπη της Αλληλεγγύης. Σήμερα βιώνουμε την Ευρώπη της δικτατορίας της Βορρά προς τον αδύναμο Νότο. Είναι τόσο αδίστακτοι που ούτε ο θανατηφόρος κορονοϊός δεν τους σταματά! Θέλουν να βάλουν τη μάσκα του νεοφιλελευθερισμού στην αλληλεγγύη! Δυστυχώς, τον δογματισμό τους θα τον πληρώσουν όλοι οι λαοί της Γηραίας Ηπείρου.