Φοροεπιδρομή και στα ασφαλιστικά προϊόντα

Την υψηλότερη έμμεση φορολογία ανάμεσα στα κράτη μέλη της Insurance Europe έχει η Ελλάδα. Σημειώνεται ότι στα περισσότερα κράτη μέλη της Insurance Europe η έμμεση φορολογία διαμορφώνεται μεταξύ 4-5%.

 

Γράφει η Μαρίζα Θεοτοκάτου

 

Στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι πλέον τριπλάσιο! Μάλιστα, σε ορισμένα κράτη -όπως για παράδειγμα η Κύπρος- χρεώνονται σταθερά ποσά ανά συμβόλαιο, ανεξάρτητα ποσών.

 

Η Insurance Europe δημοσίευσε πρόσφατα έκθεση για την έμμεση φορολογία επί των ασφαλιστικών συμβάσεων στην Ευρώπη, βάσει της οποίας η Ελλάδα πέτυχε ακόμα μία… διάκριση: διαθέτουμε από τις υψηλότερους φόρους στα ασφαλιστικά προϊόντα.

 

 

Σύμφωνα με την έκθεση, με το Ν. 4334/2015, ο φορολογικός συντελεστής επί των ασφαλίστρων όλων των κλάδων ασφάλισης αυξήθηκε σε 15% από 10%, εκτός από τα συμβόλαια για φωτιά και ασφάλειες ζωής, για τα οποία οι τιμές παρέμειναν οι ίδιες. Επιπλέον, ο ίδιος νόμος καταργεί όλες τις απαλλαγές από τον φόρο ασφαλίστρων, με μόνη εξαίρεση τις συμβάσεις ασφάλισης ζωής, οι οποίες απαλλάσσονται από τον φόρο ασφαλίστρων υπό την προϋπόθεση ότι η διάρκειά τους είναι άνω των 10 ετών.

 

Σύμφωνα με την έκθεση, από την 1η Φεβρουαρίου του 2013 το ποσοστό της εισφοράς που καταβάλλεται για το Επικουρικό Κεφάλαιο κλάδου Αυτοκινήτου αυξήθηκε από 5% σε 6%, σύμφωνα με απόφαση της εποπτικής αρχής (Τράπεζα της Ελλάδος).

 

 

Πάντως, οι φόροι που βάραιναν την ελληνική ασφαλιστική αγορά δεν διαμορφώνονταν διαχρονικά σε τόσο υψηλά ποσοστά, καθώς, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Insurance Europe, οι έμμεσοι φόροι τριπλασιάστηκαν μεταξύ 2013 και 2015. Παράλληλα, αν ο συντελεστής 15% της έμμεσης φορολογίας προστεθεί στο 30% της άμεσης φορολογίας, τότε η συνολική επιβάρυνση των ασφαλιστικών εταιριών ανέρχεται στο 45% τουλάχιστον, αφού σε ορισμένες περιπτώσεις οι συντελεστές λειτουργούν πολλαπλασιαστικά.

 

Αυτό σημαίνει ότι με 45% φορολογία (άμεση και έμμεση) τα ασφαλιστικά προϊόντα είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένα σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά. Η διαφορά, δε, αυτή ισχύει και για προϊόντα ίδιων εταιριών, ήτοι δηλαδή πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.

 

Έτσι, καταλήγουμε το ίδιο προϊόν μίας εταιρίας στην Ελλάδα να είναι ακόμα και 2,5 φορές ακριβότερο σε σχέση με το αντίστοιχο προϊόν της ίδιας εταιρίας στη Γαλλία ή στη Γερμανία.