Φορολογικές περικοπές μαμούθ σχεδιάζει ο Τραμπ – Ώθηση στις επιχειρήσεις, μαύρη τρύπα για τα Ταμεία

Ο Ντόναλντ Τράμπ έριξε και πάλι τη βόμβα του. Αυτή τη φορά με την καλή έννοια, αφήνοντας με τη σειρά της την Wall Street να κάνει… παιχνίδι.

Μιλάμε, βεβαίως, για τη δήλωση του υπουργού Οικονομικών, Στίβεν Μνούχιν, σύμφωνα με την οποία ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται για μια ριζική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, με σκοπό να κάνει την Αμερική πολύ πιο ανταγωνιστική. Και για το σκοπό αυτό ετοιμάζει τις μεγαλύτερες φορολογικές περικοπές στην ιστορία των ΗΠΑ.

Πως θα γίνει αυτό; Κυρίως με τη δραστική μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, ακόμη και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, από το 35% που είναι σήμερα, έως και στο 15%.

Επίσης, ο κ. Μνούσιν υποστήριξε ότι η κυβέρνηση έχει ενημερώσει σχετικά τους Ρεπουμπλικάνους σε Βουλή και Γερουσία, οι οποίοι φαίνεται να συμφωνούν, με αποτέλεσμα οι τελικές ανακοινώσεις να αναμένεται να γίνουν ίσως και αργότερα σήμερα.

Βεβαίως, τα περί… συμφωνίας δεν φαίνεται να ισχύουν ακριβώς, σύμφωνα με τις πρώτες αντιδράσεις που καταγράφηκαν στον εγχώριο αμερικανικό Τύπο, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό δεδομένου ότι τα όποια πλάνα του Λευκού Οίκου χρειάζονται απαραιτήτως την έγκριση του Κογκρέσου. Οι δε, ενστάσεις φαίνεται να επικεντρώνονται στο εύλογο ερώτημα του πως θα καλυφθεί η τεράστια μαύρη τρύπα που θα προκύψει για τα δημόσια ταμεία, από την κάθετη πτώση των φορολογικών εσόδων.

Το θέμα δεν είναι διόλου απλό για τους πολυάριθμους οπαδούς της δημοσιονομικής ορθότητας στα έδρανα του Κογκρέσου, οι οποίοι μάλιστα είναι κυρίως συγκεντρωμένοι στις τάξεις των Ρεπουμπλικάνων. Διότι ναι μεν το συντηρητικό κόμμα ήταν και παραμένει φιλικό προς τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και της Wall Street, όμως η τρύπα που θα προκύψει είναι δυσθεώρητη. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, μόνο η μείωση του εταιρικού φόρου κατά δέκα μονάδες (διότι δεν ξέρουμε, ακόμη, τι άλλο περιλαμβάνει η φορολογική μεταρρύθμιση) μεταφράζεται σε απώλεια εσόδων ύψους 2,2 τρισ. δολαρίων για τα επόμενα δέκα χρόνια. Έτσι απαιτούνται αντίμετρα ή και σημαντική (όπως και σταθερή) αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, για το ίδιο διάστημα.

Αν και περισσότερα στοιχεία θα γνωρίζουμε όταν θα γίνουν οι επίσημες ανακοινώσεις, φαίνεται ότι ο κ. Τραμπ ποντάρει κυρίως στο δεύτερο σκέλος, ήτοι δηλαδή στην εκτόξευση της ανάπτυξης (και συνάμα της απασχόλησης) μέσω της προσέλκυσης νέων επενδύσεων και την… επιστροφή των αμερικανικών μονάδων παραγωγής από τις τρίτες χώρες (π.χ. Κίνα) πίσω στη μητέρα πατρίδα. Κάτι, βεβαίως, που συμβαδίζει με το όλο μεγαλόπνοο σχέδιο του για να ξαναγίνει η Αμερική ισχυρή.

Για τον ίδιο λόγο, είναι πιθανό στο πλαίσιο του ίδιου πακέτου να δρομολογηθούν και τα πρώτα αναπτυξιακά μέτρα και οι προτάσεις για έργα υποδομής, που έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να τύχουν θετικής ανταπόκρισης και από τους Δημοκρατικούς του Κογκρέσου. Όμως, αυτό που στα χαρτιά μοιάζει θετικό και εφαρμόσιμο, δεν είναι ακόμη βέβαιο αν, τελικά, θα είναι ρεαλιστικό και αν θα αποφέρει τα προσδοκώμενα. Ας δούμε τις τελικές προτάσεις και ας δούμε αν θα περάσουν από το Κογκρέσο και υπό ποια μορφή…