Γ. Καλλιακμάνης στην One Voice: «Έγιναν πολλά λάθη στους Αγ. Αναργύρους»

Το τελευταίο περιστατικό γυναικοκτονίας στους Αγίους Αναργύρους και ακόμη περισσότερο το γεγονός ότι συνέβη μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής, έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη και παράλληλα έχει προκαλέσει πολλή συζήτηση σχετικά με το κατά πόσον τα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. έχουν την επάρκεια για να ανταποκριθούν αποτελεσματικά σε τέτοια συμβάντα.

Η One Voice επικοινώνησε με τον κ. Γιώργο Καλλιακμάνη, Πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Νοτιοανατολικής Αττικής και του έθεσε μία σειρά από ερωτήματα, προσπαθώντας να ρίξει φως στο «τι πήγε λάθος» το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο της 28χρονης.

Ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό που οφείλεται σε λάθος χειρισμούς του συγκεκριμένου Αστυνομικού Τμήματος ή έχουν δίκιο όσοι μιλούν για αδιαφορία της Αστυνομίας και συμπεριφορές δημοσίου υπαλλήλου; Τι Αστυνομία θέλουμε, την Αρχή που θα επιβληθεί με τον όποιο τρόπο ή μια ΕΛ.ΑΣ. παθητικό θεατή των γεγονότων; Γιατί ήταν στη σκοπιά του Τμήματος ένας αστυνομικός με «λερωμένο» ποινικό μητρώο; Και εν τέλει, τι πρέπει να γίνει για να μην θρηνήσουμε νέα θύματα στο μέλλον;

Ο κ. Καλλιακμάνης, χωρίς να «μασήσει» τα λόγια του, έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και ήταν εξόχως ειλικρινής και αποκαλυπτικός στα όσα μας είπε:

«Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το συγκεκριμένο συμβάν δεν μπορεί να δικαιολογηθεί απο την πλευρά της Αστυνομίας, οπως και να το αναλύσεις.

Ένα νέο κορίτσι έχασε τη ζωή του από τα χέρια του δολοφόνου της ενώ προηγουμένως είχε καταφύγει στο Αστυνομικό Τμήμα, δηλαδή το αυτονόητο, για να λάβει προστασία καθώς επίσης και για να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες έτσι ώστε ο δράστης της ενδοοικογενειακής βίας να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη για άλλη μια φορά.

Πολλά είναι τα λάθη που έγιναν στο συγκεκριμένο Αστυνομικό Τμήμα, που είχαν σαν αποτέλεσμα ο κακοποιητής της να τη δολοφονήσει λίγα μέτρα από την σκοπιά που βρίσκεται εκεί και ενώ μέσα στην σκοπιά βρίσκονταν ο αστυνομικός φρουρός του Τμήματος.

• Ήταν η απειρία της νεαρής αστυφύλακα που εκτελούσε καθήκοντα αξιωματικού υπηρεσίας σε Αστυνομικό Τμήμα αρμοδιότητας μιας περιοχής με 61 χιλιάδες κατοίκους;
• Η λάθος εκτίμηση του περιστατικού από την επόπτη που βρισκόταν στο Αστυνομικό Τμήμα εκείνη τη στιγμή μαζί με τον οδηγό της και που θα έπρεπε να αναλάβει τη διαχείριση του περιστατικού, ως ανώτερη και πιο έμπειρη;
• Η λάθος αντίληψη κάποιων αστυνομικών, ότι με τα υπηρεσιακά οχήματα δεν έχεις δικαίωμα να μεταφέρεις έναν πολίτη που κινδυνεύει;
• Οι ελλείψεις σε δύναμη στα Αστυνομικά Τμήματα, που έχουν σαν συνέπεια ο πολίτης να μην εξυπηρετείται όπως πρέπει αλλά και να μην προστατεύονται αποτελεσματικά οι περιοχές ευθύνης των Τμημάτων Τάξης και των Τμημάτων Ασφαλείας;
• Η λάθος νοοτροπία, που την ενισχύει ένα αναχρονιστικό πρωτόκολλο, ότι με τα περιπολικά της αστυνομίας μεταφέρονται μόνο όσοι προσάγονται στο τμήμα για την εξακρίβωση της ταυτότητας τους, όσοι συλλαμβάνονται, καθώς και όσοι προφανώς ψυχικά διαταραγμένοι ή μεθυσμένοι χρήζουν προστατευτικής φύλαξης;
• Η λανθασμένη προτροπή των αστυνομικών του συγκεκριμένου Αστυνομικού Τμήματος να πάρει η 28χρονη μόνη της την Άμεση Δράση;
• Η τοποθέτηση ενός αστυνομικού με ποινικό παρελθόν και υπόδικου για ποινικά αδικήματα, στην σκοπιά του συγκεκριμένου Αστυνομικού Τμήματος;

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι όλα τα παραπάνω συνέβαλαν έτσι ώστε ένα νέο κορίτσι να είναι μην είναι πλέον στη ζωή, πέφτοντας νεκρή από τα χέρια του κακοποιητή της δίπλα στο Αστυνομικό Τμήμα.

Έπρεπε λοιπόν οι αστυνομικοί του Αστυνομικού Τμήματος να πάρουν μια κατάθεση από την κοπέλα, στην οποία να αναφέρεται ότι ο κακοποιητής της εμφανίζεται κάτω απ’ το σπίτι της, διότι αυτό συνιστά ψυχολογική βία, να ενημερωθεί ο εισαγγελέας, να κινηθεί η διαδικασία αυτεπαγγέλτως όπως προβλέπεται στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, να εκδοθούν αναζητήσεις και να προσπαθήσει η Αστυνομία να συλλάβει τον άνθρωπο αυτό.

Θα έπρεπε να ενημερωθεί ο εισαγγελέας
και να κινηθεί η διαδικασία αυτεπαγγέλτως,
όπως προβλέπεται στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας

Σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να την αφήσουν να φύγει από το Τμήμα κι αν αυτή επιθυμούσε να πάει σπίτι της. Θα έπρεπε, είτε να την βάλουν στο περιπολικό που υπήρχε εκεί είτε να την συνοδέψουν ενώ αυτή θα επιβιβαζόταν στο Ι.Χ. του τωρινού της συντρόφου.

Το Αστυνομικό Τμήμα θα έπρεπε να είναι επανδρωμένο με ικανό αριθμό αστυνομικών, οι οποίοι να μπορούν να επιλαμβάνονται όλων των περιστατικών, αστυνομεύοντας αποτελεσματικά μια περιοχή 61 χιλιάδων κατοίκων.

«Κανένα πρωτόκολλο ή προεδρικό διάταγμα δεν σου απαγορεύει
να βάλεις έναν πολίτη που κινδυνεύει μέσα στο περιπολικό»

Από την άλλη κανένα πρωτόκολλο ή προεδρικό διάταγμα δεν σου απαγορεύει να βάλεις έναν πολίτη που κινδυνεύει μέσα στο περιπολικό για να τον μεταφέρεις στο σπίτι του ή στο Αστυνομικό Τμήμα για τις ενέργειες που απαιτούνται (πάνω από όλα τα πρωτόκολλα, άλλωστε, είναι η λογική).

Επιπροσθέτως ένας αστυνομικός για τον οποίον βρίσκεται σε εξέλιξη μία ποινική διαδικασία δεν θα πρέπει να εκτελεί υπηρεσία σε θέση ευθύνης. Αντιθέτως, μέχρι να ολοκληρωθεί η οποιαδήποτε διαδικασία, θα πρέπει να είναι παροπλισμένος.

Επίσης, οι αστυνομικοί που υπηρετούν στην Άμεση Δράση και συγκεκριμένα στο κέντρο αυτής, που λαμβάνουν τα τηλεφωνήματα, θα πρέπει να έχουν λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση αλλά και να έχουν ένα βαθμό αντίληψης τέτοιο, που να μπορούν να αξιολογήσουν τα περιστατικά.

«Οι αστυνομικοί που υπηρετούν στην Άμεση Δράση
θα πρέπει να έχουν λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση
αλλά και να έχουν ένα βαθμό αντίληψης τέτοιο,
που να μπορούν να αξιολογήσουν τα περιστατικά»

Είναι σίγουρο ότι, αυτό το περιστατικό «ακυρώνει» όλο το έργο της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και αδικεί το σύνολο των αστυνομικών που κάνουν τη δουλειά τους με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και των αστυνομικών που έχυσαν το αίμα τους κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους για να προστατέψουν τον πολίτη. Επίσης αδικεί την ουσιαστική δουλειά που γίνεται στα τμήματα Ενδοοικογενειακής Βίας που έχουν συσταθεί, που είναι επανδρωμένα με εξειδικευμένους αστυνομικούς που χειρίζονται χιλιάδες υποθέσεις κάθε μήνα σώζοντας ανθρώπινες ζωές.

Είναι βέβαιο ότι η Αστυνομία χρειάζεται δομικές αλλαγές, αναβάθμιση της εκπαίδευσης των αστυνομικών, αλλά και ενίσχυση των υπηρεσιών πρώτης γραμμής. Αλλά, αυτό που χρειάζεται κυρίως είναι ο κάθε κρατικός λειτουργός, είτε είναι αστυνομικός, είτε γιατρός, είτε ασκεί οποιοδήποτε άλλο λειτούργημα, να έχει υπευθυνότητα, ενσυναίσθηση και ανθρωπιά, έτσι ώστε να αντιμετωπίζει τον κάθε πολίτη μπαίνοντας στη θέση του».