Γαλλία: Από… αφεντικό, παρίας της Ευρώπης η Αριστερά

Ένα είναι σίγουρο. Ο μέσος γάλλος, αριστερός ψηφοφόρος δεν στερείται επιλογών εν όψει των ευρωπαϊκών εκλογών του Μαΐου.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι οι επιλογές είναι αρκετές σε αριθμό, σαφώς περισσότερες από ότι θα έπρεπε να αναλογούν στο, ήδη, τραγικά συρρικνωμένο μερίδιο της ευρύτερης Αριστεράς στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό. Γεγονός που συνιστά πρόβλημα για τη γαλλική Αριστερά, συνολικά για την ευρωπαϊκή Αριστερά, αλλά και για το προφίλ που θα έχει η αυριανή εκπροσώπηση της Γαλλίας στην Ευρωβουλή.

Άπαντες χαμένοι
Ομολογουμένως δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι ο κατακερματισμός των δυνάμεων σε έναν ήδη συρρικνωμένο χώρο, αφήνει όλα τα μέρη χαμένα! Το «ισχύς εν τη ενώσει» θα έπρεπε να είναι βασικό ζητούμενο για τα κόμματα που εντάσσονται στον ευρύτερο χώρο της γαλλικής Αριστεράς, όμως φευ!

Παρά το γεγονός πως όλοι φαίνεται να το αναγνωρίζουν, πιθανότατα διότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τα νούμερα στις δημοσκοπήσεις, η λογική και η σύνεση περισσεύει, με αποτέλεσμα ο διχασμός μεταξύ τους να είναι εντονότερος από ποτέ. Έτσι, καταλήγουν να… φυτοζωούν με χαμηλά, μονοψήφια ποσοστά, που ειδικά για τους πάλαι ποτέ πανίσχυρους Σοσιαλιστές φαντάζουν άκρως εξευτελιστικά.

Αρκεί να αναφέρουμε ότι στην κορυφή της λίστας του χώρου, ξεχωρίζει η «Ανυπότακτη Γαλλία» (La France Insoumise ή LFI) του παραδοσιακού αριστερού Ζαν Λυκ Μελανσόν και οι Ευρωπαίοι Οικολόγοι-Πράσινοι, που αμφότεροι συγκεντρώνουν γύρω στο 8%. Από εκεί και πέρα ακολουθεί το… χάος.

Οι Σοσιαλιστές, το πάλαι ποτέ συστημικό κόμμα εξουσίας, με δυσκολία ξεπερνάει το 6%! Ακολουθεί το σχετικά νεότευκτο κίνημα Génération.s του Μπενουά Αμόν, που θυμίζουμε ότι ήταν ο επίσημος υποψήφιος των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2017, το οποίο κυμαίνεται στο 4% και άρα μένει εκτός Ευρωβουλής (το όριο είναι 5%). Το ίδιο ισχύει για το Κομμουνιστικό Κόμμα, με το ισχνό 2%.

Στο σημερινό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι Σοσιαλιστές αριθμούν 12 ευρωβουλευτές, οι Πράσινοι 6 και η ριζοσπαστική Αριστερά του Μελανσόν με τους Κομμουνιστές άλλους 5. Συνολικά, δηλαδή, 23 ευρωβουλευτές από τους 74 που εκλέγει η Γαλλία στο Σώμα.

Είναι εύλογο πως, αν τα παραπάνω ποσοστά διατηρηθούν, σαν αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης του χώρου, η εκπροσώπησή τους θα συρρικνωθεί περαιτέρω.

Ειδικά οι Σοσιαλιστές θα είναι τυχεροί αν καταφέρουν να εκλέξουν πέντε ευρωβουλευτές. Αριθμός που θα τους φέρει στα… πίσω έδρανα της ευρωομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, στην οποία κάποτε… έλυναν και έδεναν, εκλέγοντας στελέχη τους στις κορυφαίες θεσμικές θέσεις της Ε.Ε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Ζακ Ντελόρ.

Ζητούνται ευήκοα ώτα
Δεν είναι τυχαίο ότι η επίτευξη συνεργασιών, ακόμη και την ύστατη ώρα, παραμένει ζητούμενο. Αν και οι μέχρι τώρα προσπάθειες δεν έχουν αποδώσει καρπούς.

Ο Μπενουά Αμόν, έχοντας υπάρξει σημαντικό στέλεχος και υπουργός των Σοσιαλιστών, έχει τείνει χείρα συνεργασίας τόσο προς το πρώην κόμμα του όσο και προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, τόσο στα παραπάνω κόμματα όσο και μικρότερα κινήματα του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου.

Την ίδια πίεση δέχεται και ο γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέ Φορέ. Όμως, τόσο οι Πράσινοι, με επικεφαλής της λίστας τον ευρωβουλευτής Γιανίκ Ζαντό όσο και η Ανυπότακτη Γαλλία, με επικεφαλής της λίστας την 29χρονη, λίαν δραστήρια ακτιβίστρια, Μανόν Ομπρί δεν εμφανίζονται ιδιαίτερα δεκτικοί σε μία συνεργασία. Πιθανότατα διότι θεωρούν ότι η σύμπραξή τους με τους… συστημικούς θα τους κοστίσουν πολύτιμους ψήφους.

Φλερτάρει με την πρωτιά η ακροδεξιά
Η αποδυνάμωση της γαλλικής Αριστεράς δεν έρχεται, πάντως, μόνη της. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ούτε η παραδοσιακή Δεξιά, οι Ρεπουμπλικάνοι (ήτοι το πρώην γκωλικό UMP) πηγαίνει ιδιαίτερα καλά, αν και σαφώς δεν πλησιάζει τα επίπεδα απαξίωσης των Σοσιαλιστών.

Το κόμμα αναμένεται να χάσει σχεδόν τους μισούς από τους ευρωβουλευτές του, πέφτοντας από τους 20 που αριθμεί σήμερα στους 11. Η επίδοση αυτή το τοποθετεί σε καλύτερη θέση από τους πάλαι ποτέ κυριότερους ανταγωνιστές του, τους Σοσιαλιστές, όμως και πάλι είναι διασυρμός για ένα από τα κυριότερα κόμματα εξουσίας της Ευρώπης. Και όπως οι Σοσιαλιστές, η γαλλική Δεξιά θα αποδυναμωθεί σημαντικά στο μπλοκ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Η Μαρίν Λεπέν
Ωφελημένοι από την αποδυνάμωση των συστημικών είναι η γαλλική ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, που φλερτάρει έντονα με την πρωτιά στην ευρωκάλπη, ενώ σημαντικό μερίδιο της εκλογικής πίτας θα διεκδικήσει και το κόμμα του Εμμανουέλ Μακρόν, το «La Republique en Marche!», στην πρώτη του παρουσία σε ευρωπαϊκές εκλογές.

Η εξέλιξη αυτή είναι εύλογο ότι θα επηρεάσει δραστικά τη συνολική εικόνα και το προφίλ της εκπροσώπησης της Γαλλίας στην Ευρωβουλή, τις απόψεις που θα εκφράζει, τις θέσεις που θα υποστηρίζει. Με δεδομένο, δε, ότι μιλάμε ακριβώς για τη Γαλλία και όχι για ένα από τα μικρότερα ή πιο αδύναμα πολιτικά μέλη της Ε.Ε. το αποτέλεσμα θα είναι ανησυχητικό για την Ευρώπη συνολικά.