Γαλλία: Άρχισαν τα… όργανα για τις βουλευτικές εκλογές

Ούτε λίγα 24ωρα ανάπαυλας δεν είχαν οι πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία, θεωρώντας –και όχι άδικα- ότι κάτι τέτοιο συνιστά… πολυτέλεια, με την επόμενη κρίσιμη πολιτική μάχη να βρίσκεται μόλις ένα μήνα μακριά, στις βουλευτικές εκλογές της 11ης Ιουνίου.

Για τον ίδιο τον Εμανουέλ Μακρόν η βουλευτική κάλπη δεν συνιστά απλά ένα πολιτικό τεστ, αλλά έναν καθοριστικό παράγοντα για την εξέλιξη της διακυβέρνησης του, δεδομένου ότι για να μπορέσει να παράγει έργο, για να μπορέσει να νομοθετήσει, χρειάζεται τη συνεργασία της βουλής. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι ο ύψιστος, άμεσος, στόχος του είναι η είσοδος του κινήματος του, του «EnMarche!» στη νέα βουλή, αν όχι (ιδανικά) με την πλειοψηφία των εδρών, έστω με μια δύναμη ικανή να τον στηρίξει, μαζί και με κάποιες διακομματικές συνεργασίες.   

Οι πρώτες δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές εκλογές τον ευνοούν, με την πλειοψηφία του κοινού να δηλώνει πρόθυμο να τον στηρίξει και στην βουλευτική επόμενη κάλπη. Ωστόσο, αυτό πρακτικά θα εξαρτηθεί και από την αντίδραση του κοινού στους προτεινόμενους υποψηφίους που θα «κατεβάσει» το κόμμα.

Χθες το κόμμα ανακοίνωσε την πρώτη λίστα των υποψηφίων (κάποιες θέσεις θα καλυφθούν μεταγενέστερα), με τη μεγαλύτερη έμφαση να δίδεται στην πρόθεση του κινήματος να επιβεβαιώσει το μήνυμα του «καινούργιου» με φρέσκα πρόσωπα.

Πραγματικά, το κίνημα «έτρεξε» επί εβδομάδες καμπάνια ανοιχτής πρόσκλησης προς τη γαλλική κοινωνία, στη οποία ανταποκρίθηκαν συνολικά 19.000(!) άτομα, που δήλωσαν ενδιαφέρον για να μπουν στην πολιτική, έστειλαν βιογραφικά και πέρασαν τις εκτεταμένες διαδικασίες συνεντεύξεων και screening. Το αποτέλεσμα ήταν μια πολυσχιδής λίστα με 428 υποψηφίους, από τους οποίους μόλις 24(!) είναι νυν βουλευτές, οι μισοί είναι γυναίκες, δέκα είναι άνεργοι και ο μέσος όρος ηλικίας διαμορφώνεται στα 46 χρόνια, με τον νεότερο να είναι μόλις 24 ετών.   

Πλεονέκτημα των υποψηφίων αυτών θα είναι η ώθηση που θα τους δώσει η ομπρέλα του ονόματος του Μακρόν, όμως η μάχη τους σαφώς δεν θα είναι εύκολη κόντρα σε έμπειρους βουλευτές και υποψηφίους, αλλά και τους καλά οργανωμένους κομματικούς μηχανισμούς των έτερων κομμάτων, κυρίως των Σοσιαλιστών και των Ρεπουμπλικάνων, αλλά και του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου.

Η μάχη για τη διαμόρφωση της νέας Εθνοσυνέλευσης θα περιπλακεί και από την προσθήκη νέων κινημάτων, που έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς, που όσο πάει και διασπάται.

Ο ριζοσπαστικός αριστερός, Ζαν Λυκ Μελανσόν, που πήγε απρόσμενα καλά στις προεδρικές εκλογές φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί το ρεύμα που έχει αποκτήσει με τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα. Με τη συγκρότηση της «LaFranceInsoumise», ήτοι της «Ανυπότακτης Γαλλίας» και στόχο του να παλέψει για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, ο κ. Μελανσόν σηκώνει το λάβαρο κατά του νεοφιλελεύθερου Μακρόν και βάζει πλώρη για τη νέα βουλή. Για το ίδιο κομμάτι της πίτας, περίπου, αναμένεται να παλέψει και ο Μπενουά Αμόν, ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών στην προεδρική κάλπη, που όμως απορρίφθηκε από πολλούς οπαδούς του κόμματος ως… υπερβολικά αριστερός. Ο κ. Αμόν, λοιπόν, ανακοίνωσε χθες ότι θα δημιουργήσει, επίσης, δικό του κίνημα με στόχο τις βουλευτικές εκλογές.

Πάντως, παρασκηνιακές ζυμώσεις υπάρχουν και στις τάξεις της γαλλικής Δεξιάς, που αναζητά όχι μόνο νέο ηγέτη, αλλά και νέα κατεύθυνση, δεδομένου ότι πολλοί θεωρούν ότι ο Φρανσουά Φιγιόν έστρεψε τους Ρεπουμπλικάνους υπερβολικά δεξιά για να αντιπαρατεθεί με την ακροδεξιά, χάνοντας τους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, χωρίς ταυτόχρονα να κερδίσει αυτούς που είχαν ήδη ακολουθήσει την Μαρίν Λεπέν. Κάποια δυσαρεστημένα στελέχη, όπως ο τέως πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, δήλωσαν πρόθεση να  προσχωρήσουν στο «EnMarche!», όμως ο Μακρόν έχει βάλει πολύ αυστηρά κριτήρια και δεν είναι βέβαιο ότι τους επιθυμεί. Έτσι, η δημιουργία κάποιου νέου φορέα και στον συντηρητικό χώρο δεν θεωρείται απίθανη, αναλόγως και με την εξέλιξη της διαδικασίας εκλογής νέου αρχηγού στους Ρεπουμπλικάνους.