Γερμανία: Ποιος κρατά το κλειδί των εξελίξεων
Ολοταχώς για τρικομματική κυβέρνηση οδεύει η Γερμανία. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, θα απαιτηθεί η σύμπραξη και τρίτου κόμματος για να διασφαλιστεί η αναγκαία πλειοψηφία στην Bundestag.
Η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής στη Γερμανία έχει ξεκινήσει (όπως και η επιστολή ψήφος, που φέτος αναμένεται να καταρρίψει κάθε ρεκόρ). Παρά δε το προβάδισμα των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) που αποτυπώνουν οι δημοσκοπήσεις, η μάχη για την πρωτιά με τη δεξιά συμμαχία (CDU-CSU) παραμένει ανοιχτή, καθώς η διαφορά βρίσκεται στα όρια του στατιστικού σφάλματος.
Όσον αφορά στην τρίτη θέση, η κατάσταση μοιάζει να έχει ξεκαθαρίσει. Οι Πράσινοι θα την κερδίσουν άνετα και θα ενισχυθούν σημαντικά σε σύγκριση με το 2017 – έστω και αν διέψευσαν τους οπαδούς τους και όσους πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν την έκπληξη και να διεκδικήσουν την πρωτιά και την καγκελαρία.
Ντέρμπι προμηνύεται, αντιθέτως, για την τέταρτη θέση, την οποία διεκδικούν δύο κόμματα τα οποία αντλούν ψήφους από τους δυσαρεστημένους των Χριστιανοδημοκρατών. Φιλελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) και Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), συγκεκριμένα, κονταροχτυπιούνται σκληρά και, για την ώρα, μοιάζουν ισοδύναμοι.
Τέλος οι παντοδύναμοι ηγέτες
Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι αυτή τη φορά οι κάλπες δεν πρόκειται να αναδείξουν τον απόλυτο και αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο της γερμανικής πολιτικής. Το σκηνικό θα είναι πιο κατακερματισμένο παρά ποτέ, ενώ τα ποσοστά του παραδοσιακού δικομματισμού δεν αποκλείεται να υποχωρήσουν και κάτω από το 50% αθροιστικά. Αντικειμενικά, λοιπόν, το βλέμμα στρέφεται στην επόμενη ημέρα.
Εκεί όπου η ηγεσία του SPD να έχει δηλώσει απρόθυμη να συναινέσει στην ανανέωση του μοντέλου διακυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού» (αν και δεν αποκλείεται τελικώς να το υιοθετήσει, ειδικά εάν είναι στη θέση του «οδηγού) – ενώ η βάση εμφανίζεται πρόθυμη να συζητήσει με όλους τους άλλους, πλην φυσικά της ακροδεξιάς AfD.
Οι Πράσινοι θέλουν SPD
Με αυτό ως δεδομένο, τόσο η CDU-CSU όσο και το SPD δηλώνουν προθυμία συνεργασίας με τους Πράσινους. Όσο για τους Όλαφ Σολτς και Άρμιν Λάσετ, ρίχνουν τα δίχτυα τους προς αυτή την κατεύθυνση, υποσχόμενοι κυριολεκτικά (και προκαταβολικά)… λαγούς με πετραχήλια. Η αλήθεια είναι ότι η βάση των Πρασίνων γέρνει αποφασιστικά την πλάστιγγα προς την πλευρά του Σολτς, όπως δείχνει και η σχετική δημοσκόπηση που διενήργησε η Civey για λογαριασμό του Der Spiegel. Όποιον εταίρο και εάν επιλέξουν, όμως, είναι σχεδόν βέβαιο ότι, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, θα απαιτηθεί η σύμπραξη και τρίτου κόμματος για να διασφαλιστεί κυβερνητική πλειοψηφία στην Bundestag.
Κάτι τέτοιο, αναδεικνύει στη θέση των ρυθμιστών αφενός τους Φιλελεύθερους και, αφετέρου, την Αριστερά – η οποία, έστω και αγκομαχώντας, αναμένεται ότι θα ξεπεράσει το 5% για να βρεθεί (αρκετά αποδυναμωμένη, είναι αλήθεια) και στη νέα βουλή. Όπως είναι δε φανερό, το τι θα γίνει τελικώς εξαρτάται και από τα μέλη και τους ψηφοφόρους των δύο αυτών κομμάτων.
