Γερμανία: Τρόμος για την ακροδεξιά πρωτιά στις κάλπες της Κυριακής

Το αδιανόητο φαίνεται πιθανό στη διπλή κάλπη που θα στηθεί την ερχόμενη Κυριακή στη Γερμανία. Στις εκλογές που θα διεξαχθούν στα τοπικά κρατίδια της Σαξονίας και του γειτονικού Βραδεμβούργου για την ανάδειξη νέας τοπικής κυβέρνησης και βουλής, οι δημοσκοπήσεις βγάζουν πρώτο κόμμα την εθνικιστική, ξενοφοβική Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).

Αν αναλογιστούμε τη σταθερή αύξηση στην απήχηση του κόμματος τα τελευταία χρόνια, αλλά και τις εκλογικές επιτυχίες που έχει καταγράψει σε τοπικό, ομοσπονδιακό και ευρωπαϊκό επίπεδο, το διαφαινόμενο αποτέλεσμα την Κυριακή δεν προκαλεί εντύπωση. Και σίγουρα δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση στους άμεσα ενδιαφερόμενους, ήτοι τα γερμανικά κόμματα και την κυβέρνηση Μέρκελ. Όμως, αυτό δεν υποβαθμίζει την ευθύνη τους για τη δημιουργία και δη, τη γιγάντωση του ακροδεξιού αυτού μορφώματος. Το AfD δεν «ψαρεύει» ψήφους στις παρυφές της γερμανικής κοινωνίας, αλλά στις δεξαμενές των μεγάλων κομμάτων και δη, των συντηρητικών, άρα και το προφίλ των ψηφοφόρων του είναι ανάλογο.

Η ανατολική Γερμανία ήταν από την αρχή της δημιουργίας του AfD η περιοχή όπου παρουσίαζε τα υψηλότερα ποσοστά διείσδυσης. Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους με κυριότερο το γεγονός πως η οικονομική ψαλίδα που εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ ανατολής και δύσης, καθιστά τους ανατολικογερμανούς πιο ευάλωτους σε ακραίες απόψεις που αφορούν τις δυσμενείς οικονομικές επιδράσεις των μεταναστευτικών ροών ή τον πυροσβεστικό ρόλο της χώρας στην κρίση χρέους στην Ευρώπη ή και ευρύτερα το ρόλο της ενωμένης Ευρώπης. Άλλωστε, στην περιοχή τα επίπεδα ευρωσκεπτικισμού είναι πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. 

Βέβαια, ομολογουμένως, κανείς δεν περίμενε πως παρά την υψηλή δημοτικότητα των ακροδεξιών συνθημάτων, το AfD θα έφτανε κάποια στιγμή να «χτυπήσει» πρωτιά. Όμως, η απογοήτευση για τα συστημικά κόμματα, η ανησυχία για την πορεία της γερμανικής οικονομίας και ο φόβος που υπάρχει για την στροφή της περιβαλλοντολογικής πολιτικής της χώρας και της θέσης της απέναντι στον λιγνίτη – τα ορυχεία αποτελούν βασική πηγή εσόδων για αμφότερα τα κρατίδια – φαίνεται ότι αυτή τη φορά έχουν κάνει τη διαφορά.

Αν τα προγνωστικά επιβεβαιωθούν, η διπλή νίκη του AfD θα έχει τεράστια επικοινωνιακή, πολιτική, αλλά και πρακτική αξία.

Προφανώς σε πολιτικό επίπεδο, για τα μεγάλα κόμματα θα πρόκειται για άνευ προηγουμένου διασυρμό. Το CDU (Χριστιανοδημοκράτες) έχει τον πρώτο λόγο στη Σαξονία εδώ και τρεις δεκαετίες, ενώ το SPD (Σοσιαλδημοκράτες) διοικεί το Βραδεμβούργο σταθερά από την επανένωση των δύο Γερμανιών, το 1990.

Στους Χριστιανοδημοκράτες, λοιπόν, μια ήττα θα ανοίξει ένα σοβαρό κύκλο αμφισβήτησης της Ανεγκρέτ Κραμπ Κάρενμπαουερ, που εξελέγη στη θέση της Μέρκελ στην αρχηγία του κόμματος. Αντιστοίχως, στους Σοσιαλδημοκράτες, η ήττα θα επιβεβαιώσει όσους θεωρούν ότι, όσο το κόμμα παραμένει στην κυβέρνηση συνασπισμού της Μέρκελ, αποδυναμώνεται και άρα πρέπει να εγκαταλείψει το μεγάλο συνασπισμό, να ανανεωθεί και να χαράξει νέα ρότα.

Παράλληλα, όμως, θα υπάρξει και πρακτικό πρόβλημα στο σχηματισμό νέας τοπικής κυβέρνησης σε αμφότερα τα κρατίδια, κάτι που το Βερολίνο δεν θα μπορεί να αγνοήσει. Σήμερα η Σαξονία κυβερνάται από έναν κυβερνητικό συνασπισμό  Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, που αντανακλά το μεγάλο συνασπισμό του Βερολίνου, ενώ στο γειτονικό Βραδενβούργο, το SPD κυβερνά με συνέταιρο την Αριστερά (Die Linke).

Το AfD, ως πρώτο κόμμα θα πάρει πρώτο την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και θεωρητικά δεν θα βρει συνεταίρους, καθώς τα μεγάλα κόμματα ήταν μέχρι τώρα κάθετα αρνητικά σε κυβερνητική συμμαχία μαζί του. Όμως, η αναζήτηση εναλλακτικών κυβερνητικών σχημάτων θα είναι δύσκολη και ειδικά στους κόλπους της Δεξιάς κάποιες «αιρετικές» φωνές έχουν σιγά-σιγά θέσει θέμα αναθεώρησης της αρνητικής στάσης του CDU έναντι κάθε συζήτησης με το AfD.

Η μετατόπιση αυτή είναι ανησυχητική για τη χώρα και την Ευρώπη συνολικά, αν και –κατά τη γνώμη των στελεχών αυτών- πηγάζει από τη ρεαλιστική διαπίστωση πως, δυστυχώς, η Εναλλακτική για τη Γερμανία ήρθε για να… μείνει. Και μάλιστα όχι μόνο ως κόμμα αντίδρασης, ως κόμμα αντιπολίτευσης, αλλά ίσως και ως κόμμα εξουσίας!  

Ζήσαμε για να το δούμε και αυτό!