Γιατί ο φόβος να βγάλει Μητσοτάκη;

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Για να μην ξεχάσουμε και αυτά που μάθαμε, ας το πάρουμε λίγο αλλιώς σε σχέση με τις τετριμμένες κοινοτοπίες που έχουν εισχωρήσει σαν κακόβουλο λογισμικό στον σκληρό δίσκο του μυαλού μας. Επικοινωνιακή υπεροπλία Μητσοτάκη, «μα δεν φαίνεται ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ», σταθερό προβάδισμα της Ν.Δ., αντισυστημική ψήφος και άλλα τέτοια κλισέ έχουν καθηλώσει την σκέψη σε ένα σωρό από τσίχλες που δεν ξεκολλάνε από τον εγκέφαλο ούτε με μαγικά κόλπα.

Η δημο(σ) κοπική λαίλαπα έχει πετύχει και τους τρείς στόχους. Έχει  υποβάλλει την κοινή γνώμη στην παράσταση νίκης, γλυτώνει τον Μητσοτάκη από εσωτερικές αναταραχές έως ανατροπές  ( ας φανταστούμε τι θα γινόταν στο εσωτερικό της Ν.Δ.  στην περίπτωση που έβγαζαν μάχη στήθος με στήθος) και το βασικότερο έχει ρίξει σταθερά  το ηθικό των Συριζαίων, πλην Τσίπρα ευτυχώς και μερικών άλλων στελεχών που έχουν την οξυδέρκεια να αφουγκράζονται με ευκρίνεια  τον σφυγμό του κόσμου.

Η επιδραστικότητα των συστημικών καναλιών ανεξάρτητα από τα ποσοστά  τηλεθέασης ,έχει περιοριστεί , σύμφωνα με τις μετρήσεις, σε ένα ποσοστό της τάξης του 10%-15 %, το οποίο αφορά, κατά τεκμήριο, σε μεγάλης ηλικίας ανθρώπους ή νοικοκυρές, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Κατά συνέπεια το λεγόμενο δυναμικό κοινό είναι από επιφυλακτικό  έως οργισμένο απέναντι στην τηλεόραση. Με την λίστα Πέτσα να έχει εγγραφεί ως ανεξίτηλη ταμπέλα στην συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας, η καχυποψία και η απαξία απέναντι στην τηλεοπτική δημοσιογραφία, υπερισχύει συντριπτικά  έναντι της αποδοχής. Τα στοιχεία που δείχνουν ότι σε ποσοστό άνω του 60% οι πολίτες ενημερώνονται από το ιντερνετ  μέσω ιστοσελίδων και κοινωνικών δικτύων, ορίζουν μια άλλη πραγματικότητα από αυτή που μας παρουσιάζουν ως κυρίαρχη τάση. Πόσο δε μάλλον που ο κωδικός ενημέρωση 107 έχει αφομοιωθεί ευρύτατα από την κοινή γνώμη.

Οι αναλύσεις που με σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο παρακολουθούμε σε υπερβολικές δόσεις, παραβλέπουν επίσης τρείς μείζονες παράγοντες που καθορίζουν την συλλογική διάθεση και συμπεριφορά. Σε καμία εκλογική αναμέτρηση από την Μεταπολίτευση και μετά, δεν είχαμε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που άλλαξαν την ζωή μας προς το χειρότερο.

Η πανδημία με τους 37.000 νεκρούς εκ των οποίων οι 18.000 πέθαναν εκτός ΜΕΘ λόγω  αλλά και με το κρεσέντο αυταρχικότητας, τρομοκρατίας  και τιμωρητικής στάσης ιδίως απέναντι σους νέους ή σε όσους είχαν επιφυλάξεις για τον εμβολιασμό και είτε υποχρεώθηκαν να εμβολιαστούν για να μην χάσουν την δουλειά τους , είτε πλήρωσαν πρόστιμα, έχει αφήσει βαθύ τραύμα στην ελληνική κοινωνία που πονάει ακόμη.

Και μόλις οι ακαταδίωκτοι πολιτικοί και ειδικοί επιστήμονες της λίστας Fizer μας άφησαν ελεύθερους να ζήσουμε την ζωή μας, δεν είχαμε και δεν έχουμε λεφτά να την ζήσουμε, ενώ τα funds σου παίρνουν την πρώτη και -στις περισσότερες περιπτώσεις- μοναδική κατοικία.

Η τρίτη και μεγαλύτερη τομή που χάραξε με τον πιο οδυνηρό τρόπο  το σώμα της κοινωνίας, ήταν το έγκλημα των Τεμπών και η τρισάθλια κυβερνητική διαχείριση. Πρώτα με το ΕΣΥ και μετά με τα Τέμπη, οι πολίτες συνειδητοποίησαν , με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι ο νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτακιστάν  σκοτώνει. Ο κόσμος φοβάται δεύτερη τετραετία Μητσοτάκη σε ποσοστό 53%, όπως έδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση. Με κυρίαρχο κριτήριο τον φόβο δεν βγαίνουν κυβερνήσεις που τον προκαλούν.