Γιατί ο Ιούνιος του 2017 δεν είναι ίδιος με τον Ιούλιο του 2015

Οι συσχετισμοί δεν είναι πλέον οι ίδιοι, ούτε και οι συνθήκες. Γι’ αυτό, οι μπλόφες των ακραίων νεοφιλελεύθερων οπαδών του Φρίντμαν δεν το ίδιο αποτελεσματικές, όπως πριν από δύο χρόνια και έχουν όλο και λιγότερους οπαδούς μέσα στην καταταλαιπωρημένη από την κρίση Ευρώπη…

Βεβαίως, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού απουσιάζει ένας ηγέτης με τη δυναμική και το όραμα του Ομπάμα, αλλά κι αυτό φροντίζουν να το αναιρούν όλοι οι φίλοι του Τραμπ στη Γηραιά Ήπειρο…

Ακόμη και η Μέρκελ έφτασε στο σημείο να δηλώσει δημόσια ότι η Ευρώπη θα πρέπει πλέον να χαράξει τη δική της αυτόνομη πολιτική αντιμετώπισης των μεγάλων παγκόσμιων προβλημάτων. Κι ένα από αυτά – το κρισιμότερο- είναι η οικονομική κρίση.

Εκείνον τον καυτό Ιούλιο του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε απελπιστικά μόνος (ακόμη και από τους συντρόφους του) στο λάκκο των λεόντων και αναγκάστηκε να επιλέξει τον συμβιβασμό αντί της ρήξης, σε μία Ευρώπη με απόλυτη κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων του Σόιμπλε, όταν ούτε ο Ολάντ δεν τολμούσε να τους φέρει αντίρρηση.

Σήμερα, οι ίδιες αντιδραστικές δυνάμεις φαίνεται πως δεν έχουν την ίδια ισχύ, ακόμη και παραδοσιακοί σύμμαχοί τους έχουν μετατοπιστεί σε πιο ρεαλιστικές θέσεις. Σήμερα, τον Νότο διαμορφώνεται ένα πιο «αριστερόστροφο» μπλοκ (βλ. Πορτογαλία) και σε αυτό βοηθά η εκλογή τού (κατά καμία περίπτωση αριστερού) μακρόν στη γαλλική ηγεσία.

Σήμερα, ο Σόιμπλε έχει απομονωθεί ακόμη και από την ίδια την Μέρκελ, η οποία περιμένει να του δώσει την (πολιτική) χαριστική βολή, σε περίπτωση εκλογική του αποτυχίας, τον Σεπτέμβριο. Και τότε, θα απελευθερωθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις, που είτε από φόβο, είτε από συμβιβασμό, είτε από άλλη αιτία, είχαν παραμείνει δέσμιες των πιο ακραίων δυνάμεων στην οικονομική ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης.

Το δικό μας πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν αντέχει να περιμένει έως τον Σεπτέμβριο. Κι αυτό το γνωρίζουν οι πάντες. Όπως επίσης, όλοι γνωρίζουν ότι ούτε ο Σόιμπλε, ούτε κάποιος άλλος αξιωματούχος της γερμανικής κυβέρνησης θέλουν να συμβεί κάποιο «ατύχημα» πριν από τις γερμανικές κάλπες, που θα επηρέαζε τα δικά τους σχέδια.

Όλα αυτά τα δεδομένα κάνουν εντελών διαφορετικό τον Ιούνιο του 2017, είτε πρόκειται για τις 17, είτε για τις 22 του μήνα, σε σύγκριση με τον αλήστου μνήμης Ιούλιο του 2015…

Και κάτι ακόμη: Ποτέ στην παγκόσμια ιστορία αυτός που σκύβει το κεφάλι και υποδουλώνεται στους κατακτητές του δεν βγήκε κερδισμένος, ούτε ελεύθερος! Άλλωστε η (πάσης φύσεως) ελευθερία δεν έχει χαριστεί σε κανέναν. Σε όλες τις περιπτώσεις και σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, η ελευθερία κατακτήθηκε με πολύ κόπο και με αίμα…