Γιατί ο Μητσοτάκης επέλεξε Πρόεδρο «μαριονέττα»

Πιο παλαιοκομματικός και πολιτικάντης… πεθαίνεις. Διότι με την πιο ξεδιάντροπη επίδειξη παλαιοκομματικών αντιλήψεων και ενστίκτου κομματικής -και προσωπικής- αυτοσυντήρησης έχουμε να κάνουμε.

Άλλο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να «πουλήσει» την επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, ως υποψήφιας Προέδρου της Δημοκρατίας, σαν μία επίδειξη ενωτικής διάθεσης, επενδύοντας το όλο αφήγημα με την αύρα της πρώτης γυναικείας υποψηφιότητας στα ελληνικά χρονικά.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν επέλεξε την κ. Σακελλαροπούλου ούτε επειδή είναι γυναίκα ούτε επειδή συμβολίζει κάτι συγκεκριμένο το πρόσωπο και η διαδρομή της ούτε με κριτήριο τον υπερκομματικό χαρακτήρα της υποψηφιότητας. Διάλεξε απολύτως συνειδητά Πρόεδρο, που δεν πρόκειται να του δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον. Πρόεδρο δηλαδή πολιτικά άχρωμο, άγευστο και άοσμο, που θα τον έχει «του χεριού του» σε όλη τη διάρκεια της θητείας του.

Ουδέποτε πιστέψαμε ότι ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να προτείνει ένα πρόσωπο, ας πούμε, σαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Είναι προφανές πως ο ρόλος του ΠτΔ στο πολίτευμά μας είναι υποβαθμισμένος, ωστόσο ένα πρόσωπο με πολιτικό εκτόπισμα και συγκεκριμένη παρουσία και θέση στα πολιτικά πράγματα στο παρελθόν θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα για τον Μητσοτάκη. Διότι ναι μεν στην Ελλάδα δεν κυβερνάει και δεν αποφασίζει ο Πρόεδρος, αλλά ακόμη και μόνο η διατύπωση μίας θέσης ή μίας άποψης από τον κάτοχο του ύπατου πολιτειακού αξιώματος αποκτά βαρύτητα, κύρος και απήχηση, εντός και εκτός χώρας.

Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα, ευρισκόμενη σε ένα σύνθετο γεωπολιτικό περιβάλλον, με κλιμακούμενες εντάσεις και απρόβλεπτες εξελίξεις, δεν είχε αυτή τη στιγμή ανάγκη από έναν ΠτΔ που θα είναι διακοσμητικός και θεατής των εξελίξεων, αλλά από ένα πρόσωπο με εγνωσμένο πολιτικό κύρος, που να μπορεί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, όποτε και αν χρειαστεί.

Όμως, ο κ. Μητσοτάκης θεώρησε σημαντικότερο το να προτείνει έναν υποψήφιο, που από τη μία πλευρά δεν θα θέσει σε κίνδυνο τη συνοχή του δικού του κόμματος και από την άλλη θα στριμώξει λίγο τον ΣΥΡΙΖΑ, επιλογή του οποίου αποτέλεσε η κ. Σακελλαροπούλου, στην ηγεσία του ΣτΕ.

Αλλά, τι ψάχνουμε; Εδώ, αφού κάναμε την όλη διαδικασία… λάστιχο και αντικείμενο συνδιαλλαγής και συναλλαγής (βλέπε εκλογικός νόμος) με το ΚΙΝ.ΑΛ. επί τόσους μήνες, τρέξαμε άρον άρον να ανακοινώσουμε το πολυπόθητο όνομα μόλις χρειάστηκε να ξεφύγουμε επικοινωνιακά από την κατακραυγή για το Προσφυγικό και την απουσία της χώρας από τη διάσκεψη για τη Λιβύη…

Υ.Γ. 1ο: Η κριτική περί «μαριονέττας» σε καμία περίπτωση δεν στοχεύει, επί του παρόντος, στην ίδια την κ. Σακελλαροπούλου, την κατάρτιση και την πορεία της οποίας δεν έχουμε κανέναν λόγο να αμφισβητήσουμε. Μένει η ίδια, μετά τη βέβαιη εκλογή της, να μας διαψεύσει.

Υ.Γ. 2ο: Ελπίζουμε η επιλογή μίας ανώτατης δικαστικού στο αξίωμα του ΠτΔ, να μην υποκρύπτει επερχόμενες περιπέτειες της χώρας στη Χάγη…

Το σημερινό editorial της «F&M Voice»