Η Α. Μέρκελ βάζει πλώρη για… Τζαμάικα
Έχοντας αφήσει πίσω τους και το τελευταίο εμπόδιο των τοπικών εκλογών στην Κάτω Σαξονία (την περασμένη Κυριακή), οι βασικοί παίχτες του Βερολίνου επικεντρώνονται, πλέον, αποκλειστικά στην προσπάθεια για το σχηματισμό νέας κεντρικής κυβέρνησης. Έτσι, οι συζητήσεις που γίνονταν, τις προηγούμενες ημέρες, στο παρασκήνιο, λαμβάνουν από σήμερα και επίσημο χαρακτήρα.
Τα πρόσωπα γύρω από το τραπέζι είναι δεδομένα και μετρημένα. Με τους Σοσιαλδημοκράτες να έχουν αρνηθεί νέα συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες, η μόνη επιλογή για την Άνγκελα Μέρκελ είναι ο συνασπισμός της «Τζαμάικα», ήτοι η συνεργασία με τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP) και τους Πράσινους. Όμως, η επίτευξη συμφωνίας φαντάζει από τώρα δύσκολη.
Ο ηγέτης του FDP, ο σκληρυπυρηνικός Κρίστιαν Λίντνερ, δεν ήταν διόλου φειδωλός ή προσεκτικός στα όσα είπε στη χθεσινή συνέντευξη του στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, αναφορικά με τις προθέσεις του. Βεβαίως, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το αν θα είναι το ίδιο σκληρός, πίσω από τις κλειστές πόρτες, όταν βρεθεί απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ. Όμως, στην συνέντευξη ήταν σαφής: επιμένει να ζητά τα ηνία του υπουργείου Οικονομικών και συνεχίζει να απορρίπτει κατηγορηματικά τις προτάσεις μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης που κατέθεσε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Είναι κοινό μυστικό ότι η Άνγκελα Μέρκελ συμφωνεί σε αρκετά σημεία με τον κύριο Μακρόν και θέλει την ενωμένη Ευρώπη να περάσει σε νέο επίπεδο. Όμως, ειδικά σε θέματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική και την πιθανή δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου στο πρότυπο του ΔΝΤ, ο κύριος Λίντνερ ήταν και παραμένει κάθετα αρνητικός.
Για τον λόγο αυτό, εξάλλου, επιμένει ότι η θέση του υπουργού Οικονομικών δεν πρέπει να παραμείνει υπό τον έλεγχο των Χριστιανοδημοκρατών. Μάλιστα, για να δείξει ότι δεν απαιτεί απαραιτήτως τη θέση για το κόμμα του, αλλά ότι θέτει θέμα ιδεολογικής γραμμής και στρατηγικής της χώρας (μετά την αποχώρηση του αδελφού-γερακιού, του χερ Σόιμπλε) δήλωσε τα εξής: «Ένας υπουργός Οικονομικών από τους Πράσινους, από τους Χριστιανοκοινωνιστές, από το FDP, οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από το να παραμείνει και η καγκελαρία και το υπουργείο στα χέρια του CDU» ή σαν να λέμε στα χέρια της κυρίας Μέρκελ, η οποία προφανώς χωρίς τον βετεράνο Σόιμπλε θα μπορεί να κάνει κουμάντο μόνη της, με έναν υπουργό της αρεσκείας της.
Βέβαια, να θυμίσουμε ότι ακόμη και σε περιπτώσεις προηγούμενων κυβερνήσεων συνεργασίας μεταξύ CDU και FDP, οι τελευταίοι λάμβαναν συνήθως το υπουργείο Εξωτερικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο σεβαστός επί χρόνια υπουργός Εξωτερικών, Χανς-Ντίτριχ Γκένσερ, που προερχόταν από τους Ελεύθερους Δημοκράτες. Όμως, ο κύριος Λίντνερ δεν κάνει κουβέντα για το ΥΠΕΞ, έχοντας ξεκαθαρίσει από νωρίς τις προθέσεις του. Το αν θα το πετύχει, είναι διαφορετική κουβέντα. Όπως και το τι ανταλλάγματα θα απαιτήσει από την Καγκελάριο, προκειμένου να εγκαταλείψει τη διεκδίκηση του ΥΠΟΙΚ.
Από την άνωθεν εξίσωση δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε και τους Πράσινους, τις δικές τους απαιτήσεις και αξιώσεις σε πρόσωπα, χαρτοφυλάκια και πολιτικές. Μάλιστα, το κόμμα αποφάσισε να θέσει τα αποτελέσματα των τριμερών διαπραγματεύσεων (όταν αυτές ολοκληρωθούν) προ των μελών του σε ειδικό κομματικό συνέδριο που θα διοργανωθεί για το σκοπό αυτό. Στο συνέδριο, αν η συμφωνία που έχει επιτευχθεί (αν έχει επιτευχθεί) εγκριθεί, το κόμμα θα μπει στη κυβέρνηση, αλλιώς θα κάνει πίσω.
Δεν είναι τυχαίο ότι ουδείς περιμένει ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης πριν τα Χριστούγεννα, στην καλύτερη περίπτωση…
