Η διακριτική… δυστοκία των τραπεζών
Διεκδικώντας απαντήσεις στo παραπάνω ερώτημα, η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια σε κόμματα και ΜΜΕ έχει ξεκινήσει το τελευταίο διάστημα τις εργασίες της, καλώντας για εξηγήσεις τον έναν μετά τον άλλον, κορυφαία στελέχη των συστημικών τραπεζών με τα περισσότερα δάνεια. Τα όσα ακούγονται στις συνεδριάσεις αυτές, είναι αρκετά για να κάνουν και τον πιο μετριοπαθή πολίτη να βγει από τα ρούχα του.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, από τα 1,1 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί σε δάνεια για επιχειρήσεις μέσων μαζικής ενημέρωσης, οι ακάλυπτοι κίνδυνοι ξεπερνούν το 50%, ενώ εκτιμώνται έως και στο 90%.
Οι ακάλυπτες εγγυήσεις του ΔΟΛ αποτελούν, έτσι κι αλλιώς, ήδη αντικείμενο έρευνας της Δικαιοσύνης. Οι εκδότες του Πρώτου Θέματος χρηματοδοτήθηκαν από τράπεζα με 36 εκατ. ευρώ, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να… αγοράσουν τις μετοχές τους, ενώ άλλη τράπεζα χορήγησε δάνεια στην εφημερίδα ενεχυριάζοντας στα 4 εκατ. ευρώ το «protothem.gr». Το Μεγάλο κανάλι κατάφερε να λάβει περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ βάζοντας ως εγγύηση την ταινιοθήκη του, κάτι που κατάφερε και ο Αντ1, εξασφαλίζοντας περί τα 180.
«Πέσαμε έξω στις εκτιμήσεις μας» δήλωσε στην Εξεταστική ο διευθύνων σύμβουλος της Alpha Bank αναφορικά με την υπόθεση των δανείων Ψυχάρη. Με λίγο διαφορετικά λόγια, κάθε εκπρόσωπος τραπέζης που πέρασε από τα έδρανα της Επιτροπής παραδέχτηκε τις αστοχίες, υπερασπιζόμενος πάντα τις πρακτικές και τις επιλογές της τράπεζας.
Την ίδια ώρα, το άνοιγμα των τραπεζών στα κόμματα ξεπερνά τα 400 εκατ. ευρώ, με το ΠΑΣΟΚ να χρωστά 189 και τη ΝΔ 211. Από τα συνολικά 418 εκατ. ευρώ των κομμάτων, εξυπηρετούνται μόνο τα 16 εκατ. ευρώ. «Τα δύο πρώτα δάνεια προς Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ είναι καταγγελμένα» ανέφερε ο Γιώργος Πουλόπουλος της Πειραιώς την περασμένη εβδομάδα, για δάνεια της τάξεις των 131 και 108 εκατ. ευρώ. Στην Eurobank παραδέχτηκαν πως έδωσαν 5 εκατ. στο ΠΑΣΟΚ με μια απλή υποσχετική επιστολή.
Εάν κάποιος θα καλούνταν να δώσει ένα όνομα στην Επιτροπή αυτή, θα ήταν «τις πταίει». Τι έφταιξε. Τι συνέβη και τα χρόνια πριν, αλλά σε σημαντικό βαθμό και μετά, οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν ΜΜΕ και κόμματα χωρίς να διστάζουν εμπρός σε κινδύνους, σημαντικές επισφάλειες, ακόμα και υποθέσεις που φαινόντουσαν εξαρχής χαμένες… από χέρι.
Σε αυτές τις τράπεζες, για να επιστρέψει η εμπιστοσύνη του κόσμου, δεν χρειάζεται απλώς χαλάρωση των capital controls, ούτε η δραστική ρύθμιση των κόκκινων δανείων. Αυτά από μόνα τους δεν θα ήταν αρκετά.
Μετά από έξι και πλέον χρόνια στην βαθιά κρίση, στη σκιά μιας νέας πραγματικότητας για τ που δημιούργησαν τα μνημόνια για τα μάτια των τραπεζών, εκείνο που είναι απαραίτητο είναι να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Να βρεθούν εκείνοι οι άνθρωποι που με τις επιλογές δημιούργησαν τις συνθήκες για να τιναχθεί ολόκληρο το σύστημα στον αέρα, του οποίου η διάσωση φορτώθηκε στις πλάτες εκατομμυρίων πολιτών.
Τότε μόνο θα είναι απολύτως ακριβές πως «όλοι μαζί τα φάγαμε», κι όσοι δεν φάγαμε, τουλάχιστον… τους φάγαμε!
