Η δικαιοσύνη της μπουγάτσας

Λέω τώρα εκεί πάνω στο Τσατσάνι να τα κλείσω όλα.

Κινητά, υπολογιστές, τηλεοράσεις. Να ρίξω… μαύρη πέτρα πίσω μου. Μπας και ξεχάσω για λίγο σε ποια χώρα της πλάκας ζω. Και ηρεμήσει έτσι το μυαλό μου.

Την ώρα που οι τρεις δικαστές βρίσκουν αθώο τον Λιγνάδη για τους τέσσερις βιασμούς και η «Δικαιοσύνη» τον αφήνει να προκαλεί όλη την Ελλάδα με τα γελάκια και την… άνεση του.

Την ώρα που οι ανακριτές και οι εισαγγελείς -κόντρα στην απόφαση του ανώτατου δικαστικού συμβουλίου της χώρας- βρίσκουν αθώους όλους τους πρασινομπλέ πολιτικούς του κόμματος Novartis.

Την ώρα που η «Δικαιοσύνη» μας λέει ότι η Μπίκα… αυτοβιάστηκε.

Την ώρα που η αδέκαστος Δικαιοσύνη ασκεί έφεση κατά της ομόφωνης αθώωσης της Ρένας Δούρου για την Μάνδρα.

Την ώρα που δεν βρίσκεται ένας εισαγγελέας να διατάξει έρευνα για την συνειδητή παραπλάνηση των δημοσιογράφων, των καναλιών και της κοινής γνώμης με την αισχρή διαρροή ότι υπουργοί και εισαγγελείς παραπέμπονται στο Ειδικό Δικαστήριο για την σκευωρία της Novartis.

Την ίδια ώρα το δικαστήριο στην Θεσσαλονίκη καταδικάζει για 4 μήνες με τρία χρόνια αναστολή έναν μειωμένου καταλογισμού πολίτη επειδή έκλεψε… επτά μπουγάτσες από σούπερ μάρκετ.

Μετά από όλα αυτά απολύτως φυσιολογικά το ΣτΕ είπε στα… πρώην υπερήφανα γηρατειά ότι ορθώς σας εξαπάτησε ο Μητσοτάκης. Γιατί πάνω από την Δικαιοσύνη και το Κράτος Δικαίου στέκεται η δημοσιονομική ισορροπία.

Και η… επώνυμη δημοσιογραφία τραβάει ατιμώρητη κουμπούρια στους εκπροσώπους του νόμου.