Η Έφη το ξέρει;

Οι συλλογικές συμβάσεις μετά τη λήξη της μνημονιακής περιόδου, μπορούν να επεκτείνονται στο σύνολο ενός κλάδου. Αρκεί να μπορεί να αποδειχθεί από στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, ότι οι επιχειρήσεις που έχουν αποδεχτεί τη σύμβαση έχουν ως εργαζόμενους περισσότερους από τους μισούς που δουλεύουν σε αυτό τον κλάδο.

Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει το μέτρο της επεκτασιμότητας. Ένα μέτρο που αξιοποιήθηκε πολλάκις το τελευταίο τρίμηνο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, για να πείσει τους πολίτες ότι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα έχουν αρχίσει να αυξάνονται. Ως εδώ όλα καλά; Και όμως, στο αφήγημα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει… δράκος! Ποιος είναι αυτός; Μα φυσικά οι «πονηρούληδες» εργοδότες, που καταφέρνουν να ξεγλιστρήσουν και υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν με τον κατώτατο μισθό και όχι με τις αποδοχές που ορίζει η συλλογική τους σύμβαση.

Φίλες και φίλοι, δυστυχώς μετά από δύο συναπτά έτη στη θέση της υπουργού Εργασίας, η Έφη Αχτσιόγλου βρίσκεται μπροστά στην πρώτη της, μεγάλη ήττα! Μια ήττα, που αν δεν διορθωθεί άμεσα θα συμπαρασύρει όλο το οικοδόμημα του ΣΥΡΙΖΑ, που στήριξε πάρα πολλά στη νεαρή και ταλαντούχα υπουργό. Για να εξηγούμαστε:

Στο υπουργείο Εργασίας γνωρίζουν εδώ και μία εβδομάδα τουλάχιστον ότι υπάρχουν ξενοδοχεία στην Αθήνα, που προβαίνουν μαζικά σε απολύσεις προσωπικού. Μεγάλα ξενοδοχεία, πασίγνωστα στο ευρύ κοινό. Ταυτόχρονα τους εργαζόμενους που διώχνουν, τους επαναπροσλαμβάνουν με νέες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Μόνο που η επαναπρόσληψη γίνεται μέσω εργολάβου, δηλαδή μέσω τρίτου. Εκεί, πατούν οι ξενοδόχοι για να ανατρέψουν το μέτρο της επεκτασιμότητας μιας σύμβασης. Θεωρούν ότι οι εργολάβοι δεν δεσμεύονται από τη διαδικασία της επέκτασης και επιβάλλουν στους εργαζόμενους να δουλεύουν με τον κατώτατο μισθό. Άρα κάνουν στην πράξη «θρύψαλα» το μέτρο που… υποτίθεται θα ωφελούσε έως τώρα πάνω από 191.000 εργαζόμενους. Συνεπώς, οι δέκα συμβάσεις που έχουν επεκταθεί, αν η αντίδραση των εργοδοτών πάρει διαστάσεις, θα αποτελέσουν μια «τρύπα στο νερό».

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο, μιας και στο υπουργείο Εργασίας δεν έχουν καταφέρει ακόμα να λύσουν τον γρίφο: Πώς θα καταφέρουν να στριμώξουν αυτούς τους «πονηρούληδες» εργοδότες; Και πώς θα πετύχουν να υποχρεώσουν τους εργολάβους που προσφέρουν φτηνά εργατικά χέρια, να αποδεχτούν τη σύμβαση ενός κλάδου; Προφανώς, η νομοθέτηση του μέτρου της επεκτασιμότητας έχει νομικά κενά. Κενά που τα βρήκαν οι εργοδότες και αποφάσισαν να μην αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μια ευκαιρία που τους έδωσε η κυρία Αχτσιόγλου και οι σύμβουλοί της, αφού δεν προέβλεψαν αυτή τη δυσμενή εξέλιξη.

Τώρα στο υπουργείο Εργασίας τρέχουν και δεν φτάνουν. Ας ενημερώσει κάποιος την κυρία Αχτσιόγλου ότι στην αγορά εργασίας, οι εργοδότες συνήθως πλεονεκτούν έναντι των εργαζομένων. Χρειάζονται αντανακλαστικά για να βρίσκεσαι ένα βήμα μπροστά από την επόμενη κίνησή τους. Στη θεωρία όλα μοιάζουν εύκολα, αλλά στην πράξη πολλές φορές οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές. Με… χαρτογιακάδες και… Γκρούεζες, την πραγματική κατάσταση στην αγορά δεν θα την καταλάβει ποτέ το υπουργείο Εργασίας. Τουλάχιστον όχι υπό αυτή την ηγεσία…