Η εισβολή Αρειανών στην Γη και ο πρώτος Βαρόνος των ΜΜΕ που συντρίβει τον Πολίτη Κέιν

Σε ηλικία, μόλις, 26 χρονών ήταν ήδη ο τιτάνας του παγκόσμιου κινηματογράφου. Έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στον “Πολίτη Κέιν” το σπουδαιότερο φιλμ όλων των εποχών, την σημαντικότερη, ίσως, προφητική, όσο και πάντα επίκαιρη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου, με πρωτοποριακές αφηγηματικές και τεχνικές καινοτομίες, η οποία απομυθοποίησε πρώτη την έννοια του “Αμερικανικού Ονείρου.” Οι εφημερίδες τον έθαψαν, επειδή είχε πλάσει ένα διόλου κολακευτικό πορτραίτο του πρώτου μεγιστάνα των ΜΜΕ Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ και οι πιο πολλές αίθουσες αρνήθηκαν να το προβάλουν. Ο “Πολίτης Κέιν”  βγήκεστους κινηματογράφους την Πρωτομαγιά του 1941 και πάτωσε ! Η καριέρα του Όρσον διαλύθηκε. «Μπορείς να καταστρέψεις έναν άνθρωπό με την δημοσιογραφία», έλεγε ο πρώτος βαρώνος των ΜEDIA, ο Χερστ.

Ο Όρσον Γουέλς δεν είχε δυσκολευτεί να πείσει -μέσω ραδιοφώνου- τους Αμερικανούς ότι η Γη δέχεται επίθεση από Αρειανούς. Ο ρουμανικής καταγωγής ηθοποιός, παραγωγός θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης Τζον Χάουσμαν έφερε σε επαφή αυτόν τον αδιανόητο πιτσιρικά με τον θεατρικό κόσμο της Νέας Υόρκης. Οι δυο τους ίδρυσαν το θέατρο Μέρκιουρι και το 1938 παρουσίασαν στο ραδιόφωνο τον “Πόλεμο των Κόσμων” του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, προξενώντας ΣΑΝ ΣΉΜΕΡΑ 30-11- 1938 τεράστιο πανικό στις ΗΠΑ με την αναγγελία επίθεσης από εξωγήινους που έκανε τους Αμερικανούς να τρέχουν να γλυτώσουν από τους Αριανούς εισβολείς και τον 23χρονο τότε Όρσον παγκοσμίως γνωστό.

Τα επόμενα 45 χρόνια της ζωής του, ο Γουέλς, παρά την … εκπρόθεσμη αναγνώρισή και δικαίωση του, πλήρωνε τα σπασμένα. Καθώς ποτέ πια δεν του εμπιστεύθηκαν τον πλήρη καλλιτεχνικό έλεγχο των ταινιών του, γύρισε ατελή αριστουργήματα, συναρπαστικές ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού που ξεπερνούσαν τις προσδοκίες όπως το Citizen Kane, Οι Υπέροχοι Άμπερσον (1942), Η Κυρία από την Σαγκάη (1947), Ο άρχων του τρόμου (1958), Chimes at Midnight (1965), F For Fake (1973) και The Other Side of the Wind (2018), το οποίο εκδόθηκε 30 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Ο ήρωας της εφηβείας μου στον “Πολίτη Κέιν,” εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα του από τη ζωή του μεγιστάνα των ΜΜΕ της Αμερικής, Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, ο οποίος δημιούργησε την πρώτη αυτοκρατορία ΜΜΕ στον κόσμο. Η ταινία προτάθηκε για 9 Όσκαρ και κέρδισε τελικά μόνο το Όσκαρ σεναρίου. Οι στενές επαφές του Χερστ με το Χόλιγουντ ήταν η αιτία που πήρε μόνο το ένα Όσκαρ. Ο Χερστ μόλις έμαθε την υπόθεση, δεν ήθελε να κυκλοφορήσει η ταινία, καθώς θεωρούσε πως τον συκοφαντούσε. Σε ηλικία 23 ετών είχε ήδη αναλάβει τη διεύθυνση της μικρής εφημερίδας San Francisco Examiner, που απόκτησε ο πατέρας του το 1880 ως εξόφληση για ένα χρέος από τυχερά παιχνίδια… Σε λίγα χρόνια είχε καταφέρει να κυριαρχήσει στην αγορά του Σαν Φρανσίσκο, καθώς οι πωλήσεις της εφημερίδας πολλαπλασιάστηκαν. Επένδυσε 8 εκατομμύρια δολαρία, μετονόμασε την εφημερίδα σε Daily Examiner, προσέλαβε μερικούς από τους καλύτερους δημοσιογράφους της εποχής όπως ο Μαρκ Τουέι, Τζακ Λόντον και δεν δίστασε να προκαλεί με τα “κίτρινα ρεπορτάζ” του, που μπορεί συχνά να ήταν αναληθή, αλλά πάντα προσέλκυαν το ενδιαφέρον του κοινού.

Αφού πειραματίστηκε με την κοινωνία του Σαν Φρανσίσκο, αγόρασε την εφημερίδα New York Journal και ανταγωνίστηκε τον άλλο δυνατό παίκτη του Τύπου και των σκανδάλων στην Αμερική, τον Τζόζεφ Πούλιτζερ. Το μυστικό της επιτυχίας του ήταν απλό. Δημοσίευε σκάνδαλα, εγκλήματα, ψεύτικες συνεντεύξεις, κατασκεύαζε ειδήσεις και κυκλοφορούσε πρωτοσέλιδα με τίτλους που προκαλούσαν προκαλούσαν τρόμο. Οπως έλεγε «Μπορείς να καταστρέψεις έναν άνθρωπό με την δημοσιογραφία». Βέβαια ο ίδιος δεν περιορίστηκε σε έναν άνθρωπο αλλά λέγεται ότι συνέβαλε στο ξέσπασμα του ισπανοαμερικανικού πολέμου το 1898. Οι εφημερίδες του υπερασπίστηκαν τους Κουβανούς αντάρτες και ήταν υπέρ της πολεμικής εμπλοκής της Αμερικής εναντίον των Ισπανών.

Μετά τη βύθιση του Μέιν στο λιμάνι της Κούβας, η εφημερίδα του Χερστ κυκλοφόρησε πρωτοσέλιδο, που κατηγορούσε ευθέως τους Ισπανούς παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις. Τις ημέρες της κρίσης πουλούσε ένα εκατομμύριο φύλλα την ημέρα. Χαιρέτησε τη δήλωση του προέδρου για την έναρξη του πολέμου και βρέθηκε επιτόπου με τη δημοσιογραφική του ομάδα στην Κούβα για να καλύψει το γεγονός. Η εξουσία που είχε αποκτήσει του επέτρεπε να παίρνει πρωτοβουλίες και να εμπλέκεται σε θέματα εθνικής σημασίας. Στο τέλος του πολέμου οι Κουβανοί επαναστάτες τον τίμησαν. Η επιρροή του Χερστ εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αμερική. Κατείχε εφημερίδες σε 13 πόλεις όπως το Σικάγο, τη Βοστόνη και το Λος Άντζελες. Μέχρι τη δεκαετία του 1920 είχε στην ιδιοκτησία του 28 εφημερίδες, περιοδικά όπως το Κοσμοπόλιταν, Χάρπερς Μπαζάρ, ραδιοφωνικό σταθμό και δύο ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Ο Τζορτζ Όρσον Γουέλς γεννήθηκε το 1915 στην Κενόσα του Γουισκόνσιν. Ο πατέρας του ήταν γανωματής και εφηύρε τα σκεύη συσσιτίου του αμερικανικού στρατού. Η μητέρα του πιανίστρια. Ο γιος τους ήταν γεννημένος σόουμαν και παιδί θαύμα. Σύμφωνα με ρεπορτάζ εφημερίδων, ο Γουέλς σε ηλικία δύο ετών μπορούσε να συνομιλεί σαν ενήλικας. Ήταν το (!) παιδί θαύμα. Στα τρία του πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή, στα οκτώ ζωγράφιζε κι έκανε τρικ και στα δέκα μάγευε το κοινό στην παράσταση “Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι”, όπου έπαιζε και τους δύο ρόλους. Ως και κουνέλι …

Λάτρεψε τις γυναίκες και το φαγητό. Ο πελώριος σκηνοθέτης ήταν και μέγας γυναικάς, με αδυναμία σ’ ένα συγκεκριμένο είδος γυναικείων εσωρούχων. Επέμενε οι ερωμένες του να φορούν τα δαντελωτά κιλοτάκια και τα κεντητά μεταξωτά νυχτικά που προτιμούσε. Τον ενοχλούσε κάθε είδος εσωρούχου που εμπόδιζε τη διείσδυση. Τα καλσόν του ήταν ιδιαζόντως απεχθή. Έτσι λόγω της ιδιοτροπία του, ψώνιζε ο ίδιος γυναικεία εσώρουχα στις ερωμένες  του, κατά προτίμηση από την μποτίκ Joel Parks, στο Μπέβερλι Χιλς. Η τάση του Γουέλς να κοιμάται με γυναίκες άλλων, ενίοτε τον έβαζε σε μπελάδες. Κάποτε κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή.

Όταν γύριζε μια ταινία στη Βραζιλία το 1942, ένας  ένας ζηλιάρης σύζυγος τον πυροβόλησε απ’ το παράθυρο ενώ ήταν ξαπλωμένος. Οι σφαίρες σφήνωσαν στο κεφαλάρι του κρεβατιού. Ντυμένος μόνο με ένα μεταξωτό κιμονό, ο Γουέλς έπεσε μπρούμυτα και σύρθηκε για να αποφύγει τα πυρά. Πήγε σε ένα κοντινό ξενοδοχείο και τηλεφώνησε σ’ έναν γνωστό του που κατείχε κυβερνητικό πόστο  για να του διαθέσει αστυνομική προστασία. Αντ’ αυτού, εκείνος του είπε να πάει σ’ ένα μπορντέλο για να ηρεμήσει. Ο Γουέλς υπάκουσε και, πάντα φορώντας μόνο ένα κιμονό, πήγε στο πλησιέστερο μπορντέλο πολυτέλειας για μια νύχτα σεξοθεραπείας. Αργότερα θυμόταν το συγκεκριμένο όργιο ως το καλύτερο της ζωής του. “Τίποτε δεν βελτιώνει την απόδοση όσο ένας πυροβολισμός”, ισχυριζόταν.

Διέπραξε ο Γουέλς μια από τις πιο στυγερές δολοφονίες στην ιστορία του Χόλιγουντ; Έτσι πιστεύει η συγγραφέας Μέρι Πάσιος, παιδική φίλη της Ελίζαμπεθ Σορτ, της λεγόμενης Μαύρης Ντάλιας, νεαρής ηθοποιού που σφαγιάστηκε άγρια από άγνωστο, ο οποίος την έκοψε κυριολεκτικά στα δύο τον Ιανουάριο του 1947. Σε ένα βιβλίο για τη δολοφονία της που έγραψε το 1999, η Πάσιος υποστήριξε ότι το έκανε ο Γουέλς, ο οποίος έπασχε από ψυχική διαταραχή που του προκαλούσε βίαιες εκρήξεις. Επίσης, ισχυρίστηκε ότι ο Γουέλς είχε φετίχ με τη διχοτόμηση γυναικών, όπως δείχνουν κάποια μαγικά τρικ του κι ορισμένα πλάνα με ένα τεμαχισμένο μανεκέν από την ταινία “Η Κυρία από τη Σαγκάη”, που κόπηκαν στο μοντάζ. Η εικασία υποστηρίζεται και από άλλους, που επισημαίνουν ότι ο Γουέλς έφυγε για καιρό στην Ευρώπη λίγο μετά τη δολοφονία. Η οικογένειά του απέρριψε τη φήμη ως “αρρωστημένο αστείο”. Πάντως και άλλα απρόσμενα ονόματα, όπως ο εκδότης της εφημερίδας Los Angeles Times Νόρμαν Τσάντλερ κι ο περίφημος λαϊκός τραγουδιστής Γούντι Γκάθρι, έχουν επίσης αναφερθεί ως ύποπτοι για τη δολοφονία της Μαύρης Ντάλιας.