Η Ελλάδα της αυθαιρεσίας

Γράφει ο Σταύρος Μονεμβασιώτης

Οι έλεγχοι για πολεοδομικές αυθαιρεσίες στη Μύκονο και στη Μήλο παρουσιάζονται ως «μάχη κατά της αυθαιρεσίας». Όμως, πόσο πειστικό είναι το αφήγημα όταν η αυθαιρεσία δεν είναι εξαίρεση αλλά ο βασικός μηχανισμός λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας;

Η πολεοδομική αναρχία στα νησιά δεν είναι ατύχημα. Είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος όπου η αυθαιρεσία γίνεται αποδεκτή, ακόμα και… απαραίτητη για να επιβιώσει μια επιχείρηση. Στην Ελλάδα, οι μικρομεσαίοι παλεύουν με γραφειοκρατικά εμπόδια και εξοντωτικούς φόρους, ενώ οι μεγάλοι επιχειρηματίες απολαμβάνουν χαριστικές ρυθμίσεις και προκλητική ατιμωρησία. Το κράτος, αντί να εξασφαλίζει κανόνες για όλους, τιμωρεί επιλεκτικά, για να στείλει μηνύματα ή να εξυπηρετήσει σκοπιμότητες.

Η επιλεκτική επιβολή του νόμου είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί οι έλεγχοι έρχονται έπειτα από χρόνια ατιμωρησίας;

Ποιοι πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και συμφέροντα επέτρεψαν αυτή την κατάσταση;

Εάν το κράτος έχει αποφασίσει να βάλει τάξη, θα το κάνει παντού ή θα αρκεστεί σε συμβολικές κατεδαφίσεις για τα μάτια του κόσμου;

Η αυθαιρεσία δεν περιορίζεται στις Κυκλάδες. Υπάρχει παντού:

• Στη φοροδιαφυγή που επιβραβεύεται με «ρυθμίσεις».

• Στις φωτογραφικές διατάξεις υπέρ μεγάλων επιχειρήσεων.

• Στην αυθαιρεσία του ίδιου του κράτους απέναντι στους πολίτες.

Η ευθύνη είναι διακομματική! Οι κυβερνήσεις νομιμοποιούν αυθαίρετα για εισπράξεις, υπόσχονται «fast track επενδύσεις» που γίνονται χωρίς κανόνες και κάνουν ελέγχους μόνο όταν η κοινή γνώμη πιέζει. Αυτή η διαχείριση έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα όπου η ανομία είναι προϋπόθεση επιτυχίας!

Εάν η κυβέρνηση θέλει να αποδείξει ότι εννοεί τη «μάχη κατά της αυθαιρεσίας», ας ξεκινήσει από το κράτος και τους ισχυρούς, χωρίς αυτό να «ξεπλένει» τους άπληστους καταπατητές που αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και λειτουργούν σε βάρος της κοινωνίας. Αλλιώς, θα μιλάμε για άλλο ένα επικοινωνιακό σόου!