Η ΕΛΣΤΑΤ, το ΙΝΕ ΓΣΕΕ και η… αλήθεια των αριθμών για την ανεργία

Στο 21% κατέγραψε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) την ανεργία τον Ιούλιο της τρέχουσας χρονιάς. Ένα ποσοστό που δεν επιτρέπει πανηγυρισμούς, αλλά δείχνει ότι υπάρχει μια ξεκάθαρη τάση αποκλιμάκωσης. Αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν από ένα έτος, τον Ιούλιο του 2016 η ανεργία είχε υπολογιστεί στο 23,4%, μια μείωση κατά 2,4 ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε ένα 12άμηνο, ασφαλώς και χρήζει αναφοράς.

Φυσικά, η ΕΛΣΤΑΤ διαπιστώνει, μέσα από τα στοιχεία που δημοσιοποίησε και το μόνιμο πρόβλημα της ανεργίας των νέων. Το 42,8% που καταγράφηκε τον φετινό Ιούλιο για τις ηλικίες 15 – 24 ετών, είναι ένα πολύ υψηλό ποσοστό που δείχνει ότι εκεί το πρόβλημα της ανεργίας παραμένει. Άλλωστε ένα χρόνο πριν, στην ίδια ηλικιακή κατηγορία, η ανεργία βρισκόταν στο 43,2%, άρα ελάχιστη μείωση συντελέστηκε μέσα σε δώδεκα μήνες.

Ακόμα και έτσι όμως, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε, ούτε να διαγράψουμε την μείωση του ποσοστού ανεργίας, που καταγράφεται από το 2015 και μετά.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως, είναι το γεγονός ότι μόλις ένα 24άωρο πριν ανακοινωθούν τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ, δημοσίευσε την ενδιάμεση έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, στην οποία περιγράφει ένα εντελώς διαφορετικό «τοπίο». Ούτε λίγο, ούτε πολύ παραθέτει μια σειρά από στοιχεία που δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία και η ανάπτυξη, είναι δύο εντελώς ασύμβατες έννοιες. Δηλαδή δεν καταγράφονται οι προοπτικές εκείνες για μια «σταθερή και διατηρήσιμη ανάπτυξη». Μάλιστα, το ΙΝΕ ΓΣΕΕ χρησιμοποιεί τον όρο «πραγματική ανεργία» και εκτινάσσει το ποσοστό της στο 28,7%, προσθέτοντας στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, την υποαπασχόληση και όσους άνεργους δεν επιθυμούν πια να ψάχνουν για δουλειά!

Τελικά, η αλήθεια έχει δύο πρόσωπα; Η πραγματικότητα της ΕΛΣΤΑΤ επικρατεί, ή αλήθεια του ΙΝΕ ΓΣΕΕ;

Μάλλον υπάρχει και «τρίτος δρόμος» στην ανάγνωση των στατιστικών στοιχείων για την ανεργία και την πορεία της ελληνικής οικονομίας γενικότερα. Ούτε είναι όλα «ρόδινα», ούτε όμως και «κατάμαυρα». Η πραγματικότητα είναι ότι η ανεργία υποχωρεί, αλλά οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται είναι στην πλειονότητά τους, μερικής απασχόλησης. Άρα, είναι θέσεις με μειωμένες αποδοχές.

Αν η ελληνική οικονομία καταφέρει στο εξής να δημιουργεί όλο και πιο πολλές θέσεις πλήρους απασχόλησης, τότε είναι προφανές ότι οι μισθοί θα αυξηθούν και η ανάπτυξη θα ενισχυθεί περαιτέρω. Όμως καλό είναι ως κοινωνία να γίνει η επιλογή το… ποτήρι να το βλέπουμε μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Η αισιοδοξία φέρνει καλύτερα αποτελέσματα από την «μαυρίλα»…