Η επάνοδος της λεσβιακής ομοφοβίας στου Αδόλφου

Η πιο πετυχημένη πολιτική ανάλυση των τελευταίων χρόνων είναι εκείνη που αναφέρεται στην “διάχυση του πολιτικού σκηνικού.” Ο πρώτος που… διαχέεται εντελώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Όπερ σημαίνει ότι το κόμμα που πριν λίγο καιρό κυβέρνησε δεν τεμαχίζεται απλώς σε μικρά κομματάκια αλλά και εξαϋλώνεται.

Τουτέστιν η κρίσιμη μάζα των υποστηρικτών του μεταφέρεται στον “χώρο του αοράτου,” δηλαδή στην περιδίνηση του πολιτικού κενού, όπου έχει προσαράξει πλέον η πλειονότης του 50%+1, η οποία δεν εκπροσωπείται, ούτε αντιπροσωπεύεται, ούτε γουστάρει, τίποτα από τα υπάρχοντα δεν την εξιτάρει, και αρνείται ακόμη και να πάει να ψηφίσει “το μη χείρον, βέλτιστον.” Εκείνη που σίγουρα θα διαχυθεί εντελώς, πολύ περισσότερο από το σημερινό δημοκοπικό 28% είναι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη για αυτό και “ανησυχούν” οι κοινώς εμφανιζόμενοι – ο Καραμανλής ο 2ος και ο Αντώνης ο Σαμαράς ο οποίος έζησε το εφιάλτη η πρώην μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη να συρρικνώνεται στις μέρες του στο 17%).

Η μεγάλη αυταπάτη ότι το πλέον δια-χυμένο κίνημα θα επανέλθει στα πράγματα σε στιλ 48% Ανδρέας Παπανδρέου ( με κάποια μαγική ανασύνταξη της προοδευτικής παράταξης στα πρότυπα έστω, του νέου Γαλλικού Μετώπου) δεν ενσαρκώθηκε σε μια νέα φαντασιακή θέσμιση: έφοδος στους ουρανούς – “πάμε Χάρις Δούκας.” Ηττήθηκε από την σύνεση και την εγκράτεια του “λίγο ακόμα να σηκωθούμε, λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα” του τζούνιορ Ανδρουλάκη του 2ου (μετά τον Μίμη τον οριτζινάλε).

Κυριάρχησε το συντηρητικό “αγάλι, αγάλι κάνει η αγουρίδα μέλι,” “το πάμε όπου μας πάει και στον δρόμο βλέπουμε.” Με φόβο και δισταγμό απέναντι στον αυτονόητο μονόδρομο που δεν τόλμησε να καταδείξει ούτε καν η Αννούλα η Διαμαντοπούλου: “Συστημική κυβέρνηση της κεντροαριστεροδεξιάς απέναντι στην επέλαση της νέας ακροδεξιάς στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.” Κάτι σαν την νέα κυβέρνηση Μακρόν (κι άσε την γαλλική Αριστερά να της κάνει πρόταση μομφής στο καπάκι).

Κάτι σαν την κεντροδεξιοαριστερή κυβέρνηση που προτείνει τώρα ο πρώτος οικολόγος πρόεδρος στην Αυστρία, ο Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν αποφεύγοντας έτσι να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Χέρμπερτ Κικλ, τον ομοϊδεάτη του Βίκτορ Όρμπαν, που προσφωνούν “Volkskanzler”, “καγκελάριο του λαού” (όπως ακριβώς ο Χίτλερ) και στο … Κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ) , δηλαδή στο ρατσιστικό αντιεμβολιαστικό “κόμμα της εγγύτητας με τον Βλαντίμιρ Πούτιν”, το οποίο ιδρύθηκε από πρώην ναζί, και θριάμβευσε πρώτο στις εκλογές με 29%. Αν δεν με καταλαβαίνεις θα γράψω κι άλλα μέχρι να γεμίσω την σελίδα.

Εγραψα στο καθημερινό φύλλο: Αν η κεντροΑΡΙΣΤΕΡΑ στο σύνολό της τα επόμενα δύο χρόνια δεν καταφέρει να κάνει μια αξιόπιστη, ευφάνταστη, και λυτρωτική προγραμματική και εκλογική σύγκλιση, μετά το φευγιό του Κυριάκου θα χουμε, όπως και οι περισσότερες, φοβούμαι, ευρωπαϊκές χώρες, ακροδεξιά κυβέρνηση. Θα αναρωτηθείς ευλόγως: “διατί αφού όλοι ρευστοποιούνται δεν θα ρευστοποιηθεί και η ακροδεξια στην Ελλάδα;”

Έγραψα ήδη για “το ροζ ξεκατίνιασμα της ελληνόφωνης ακροδεξιάς ή γίνε ρόμπα ξεκούμπωτη όπως ο σύριζας” – να διαβάζεται το καθημερινό φύλλο. Όμως αν δεν ενωθεί εγκαίρως με σκοπό να κυβερνήσει μια νέα προοδευτική συμμαχία χωρίς αποκλεισμούς όλων των σχημάτων και τάσεων του ριζοσπαστικού κέντρου και της Αριστεράς κι αν δεν βρεθεί μια λύση απελπισίας με πρωθυπουργό την Διαμαντοπούλου, τον Βενιζέλο, τον Δένδρια (κι για να το “χοντρύνω” λίγο) τον Τσίπρα, τότε το κυρίαρχο ρεύμα στην Ευρώπη θα “βοηθήσει” και την ελληνόφωνη ακροδεξιά να ενωθεί και να επιλέξει τον αρχηγό της.

Τα πάντα – όλα μπορούν να συμβούν! Όπως έγραψα, μην εκπλαγείς άμα δούμε πρωθυπουργό τον Άδωνη, Δημοσίας Τάξης τον Βορίδη, Εσωτερικών -Εξωτερικών τον Βελόπουλο και Παιδείας τον Νατσιό της “Νίκης.” Ο οποίος θα επαναφέρει το κούρεμα με την “ψιλή,” την υποχρεωτική προσευχή και θα παίρνεις αποβολή αν δεν φοράς στο πέτο της γαλάζιας ποδιάς την κουκουβάγια και στα μαλλιά την κορδέλα την λευκή, Για τιμωρία θα κάνεις τον “πελαργό” στης τάξης την γωνία. Θα πω κάτι που θα σε στενοχωρήσει αλλά είναι αλήθεια. Βλέπω με άλλο μάτι τελευταία τον Βελόπουλο. Με το μάτι του ανυποψίαστου τηλεθεατή. Είναι συμπθής, δείχει μορφωμένος – ειδικά στα θέματα ιστορίας, καλών προθέσεων μέχρι και ανιδιοτελής, είναι ο μόνος που μιλάει απλά και κατανοητά για όσα τραβάει ο κοσμάκης, για το κόλπο με τις ανεμογεννήτριες, την ακρίβεια και τους ολιγάρχες της ενέργειας και των σουπερμάρκετ που πλουτίζουν.

Μοιάζει κάπως με αγνό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, αλλά ο κύβος ερρίφθη, το “κάρμα” απεφάνθη: επόμενη στάση άκρα δεξιά. Το μέγεθος αυτής της δόνησης στο ιστορικό επιταχυντή θα είναι γνωστό σε λίγες μέρες, από την έκβαση που θα έχουν οι Αμερικάνικες εκλογές. Ωστόσο και στην Γαλλία η αναμέτρηση στις προεδρικές του 2027 φαίνεται ότι θα είναι εντελώς hardcore: Ακρα Αριστερά εναντίον Άκρας Δεξιάς. Ο γεροΜελανσόν αντιμέτωπος με την γριαΛΕΠΈΝ.

Αυτή η ιστορική σύγκρουση φαντάζει αναπόφευκτη παρά την πρόωρη ανακοίνωση της υποψηφιότητας του 53χρονου δήμαρχου της Χάβρη Εντουάρ Φιλίπ, του μοναδικού δημοφιλή κεντρώου, (και πρώτου πρωθυπουργού επί προεδρίας Μακρόν, την περίοδο 2017-2020), ιδρυτή του κεντροδεξιού κόμματος “Ορίζοντες” που έχει ενταχθεί στο μπλοκ “Ensemble” (“Μαζί”) του Μανωλάκη του Μακρόν. Στην Γερμανία τα ξέρετε … Πρώτη παρελαύνει η ακροδεξιά Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) σε Θουριγγία, Σαξονία, σε όλες τις εκλογές των κρατιδίων με μοναδική εξαίρεση την… ανακουφιστική επικράτηση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στο Βρανδεμβούργο με μία μονάδα διαφορά…

Ο συνασπισμός (Σοσιαλδημοκράτες,- Πράσινοι-Ελεύθεροι Δημοκράτες) που κυβερνάει πάει άπατος. Η ηγεσία των “Πράσινων ” παραιτήθηκε και οι Σοσιαλδημοκράτες του SPD έβαλαν νέοΓενικός Γραμματέας τον αριστερό Ματίας Μιρς μήπως συνεργαστεί, λέει, και κάνει κολεγιά με την ακροαριστερή “κόκκινη” Zάρα Βάγκενκνεχτ, το κίνημα διαμαρτυρίας της οποίας βρήκε μεγάλη απήχηση στη δεξαμενή των νεότερων σε ηλικία ψηφοφόρων και παίρνει παντού διψήφια ποσοστά καταλαμβάνοντας την δεύτερη ή τρίτη θέση. Η νεοσύστατη “Συμμαχία Ζάρα Βάγκενκνεχτ” (BSW– “Για την Λογική και την Δικαιοσύνη”) της πρώην αντιπροέδρου του κόμματος της Αριστεράς Die Linke, το οποίο πάει επίσης άπατο, κάτω από 3%. Η “κόκκινη” Zάρα τον Μάιο του 2016 δήλωσε πως θα πρέπει να περιοριστούν οι προσφυγικές ροές και πως υπάρχουν όρια στην ενσωμάτωση των προσφύγων στην κοινωνία. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση ενός ακτιβιστή, ο οποίος τις έριξε μια τούρτα στο πρόσωπο.

Σε αυτή χρεώνουν περισσότερο την μονομερή μεταστροφή της γερμανικής πολιτικής για το προσφυγικό που παραβιάζει την συμφωνία Σένγκεν, παρά στην δεδηλωμένη λεσβία (συζεί κοντά στα ελβετικά σύνορα με την σύντροφό της η οποία κατάγεται από τη Σρι Λάνκα και μεγαλώνουν δύο γιους) Alice Weide αρχηγό του ακροδεξιού ομοφοβικού κόμματος AfD, η οποία ελπίζει ότι, οσονούπω, θα γίνει πρωθυπουργός. Με τις υγείες Σας…