Η γερμανική εμμονή με την ΕΚΤ και τα… υπόγεια βέλη της

Έχουμε συνηθίσει, πλέον, στις γερμανικές επιθέσεις κατά του Μάριο Ντράγκι και της ΕΚΤ. Όμως, αυτή τη φορά η επίθεση δεν ήρθε από τις συνηθισμένες οδούς, της πολιτικής και της αγοράς, που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν εκ νέου την εμμονή που έχει αναπτύξει η γερμανική πλευρά με τον Ιταλό τραπεζίτη, επειδή δεν «χορεύει» στο ρυθμό της. Ήρθε από πλάγια οδό και με σαφώς πιο ύπουλο τρόπο καταφέρνοντας, ως ένα βαθμό, το σκοπό της, δεδομένου ότι δεν διαβάζουν όλοι πίσω από τις γραμμές.

Αναφερόμαστε στην πρωτοφανή επίθεση που εξαπέλυσε κατά της ΕΚΤ, η οργάνωση Transparency International, καταγγέλλοντας την ότι ανακατεύεται με ακατάλληλο τρόπο στην πολιτική δραστηριότητα της Ευρωζώνης, κατά την περίοδο της κρίσης, και πως για το σκοπό αυτό θα πρέπει να αποσυρθεί από την τρόικα που επιτηρεί τα πακέτα διάσωσης. Η μη κερδοσκοπική οργάνωση θεωρείται σεβαστή στο κλάδο της, για την ετήσια έκδοση του Δείκτη Αντίληψης για τη Διαφθορά στην παγκόσμια κοινότητα, και για το λόγο αυτό η σκληρή κριτική της βρέθηκε στα πρώτα θέματα των διεθνών ειδήσεων. Ωστόσο, μια πρόχειρη έρευνα για το ποια είναι η οργάνωση αυτή που βρέθηκε ξαφνικά να «βάζει χέρι» στον Μάριο Ντάγκι αποκαλύπτει ότι είναι μια οργάνωση, με έδρα το Βερολίνο, που ιδρύθηκε από τον Γερμανό πρώην πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, Πήτερ Έιγκεν, ο οποίος συνεχίζει μέχρι σήμερα να διατηρεί άριστες σχέσεις με το γερμανικό κατεστημένο.

Τι μας λέει, λοιπόν, η έκθεση της οργάνωσης; Ελέγχοντας εξονυχιστικά τις κινήσεις και της αποφάσεις της κεντρικής τράπεζας, τα τελευταία επτά χρόνια, η έκθεση έκρινε την ΕΚΤ υπόλογη επειδή ξεπέρασε το πλαίσιο για το οποίο έχει δημιουργηθεί, που είναι η προστασία της νομισματικής σταθερότητας της Ευρωζώνης, κι έλαβε αποφάσεις που είχαν και πολιτικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα να εξελιχτεί σε «μια κυρίαρχη δύναμη στην οικονομική διακυβέρνηση της Ευρώπης».

Μάλιστα, κάνοντας μνεία στην περίφημη ανεξαρτησία της ΕΚΤ, η Transparency International προειδοποίησε ότι η ανεξαρτησία αυτή επέτρεψε στην ΕΚΤ να έχει έναν υπερβολικό βαθμό ευελιξίας, ώστε να λάβει πολύ σημαντικές αποφάσεις και να προχωρήσει σε παρεμβάσεις σε περιπτώσεις κρατών όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ελλάδα, όπως η αποστολή «κρυφών» επιστολών προς τις κυβερνήσεις που εξηγούσαν ότι οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις ήταν προϋπόθεση για την υπαγωγή στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων.  Τέτοιου είδους κινήσεις, κατά την οργάνωση, συνιστούν εκτροπή από τις αρχές δημιουργίας της ΕΚΤ. Για το λόγο αυτό, η σύσταση της οργάνωσης, που συνιστά και την κορωνίδα της έκθεσης, είναι ότι η ΕΚΤ πρέπει να αποσυρθεί από την τρόικα των πιστωτών και ότι αν θέλει να προχωρά σε παρεμβάσεις και συστάσεις θα πρέπει να «περνά» πρώτα από τον πρόεδρο του Eurogroupκαι την Ευρωβουλή. Κοινώς, να χτυπά ο Μάριο Ντράγκι… κάρτα στον Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Το γεγονός ότι η ΕΚΤ έχει λειτουργήσει πυροσβεστικά για τις αγορές, αναλαμβάνοντας ένα ρόλο που θα έπρεπε να εκτελούσαν οι κυβερνήσεις, είναι κάτι που και ο Μάριο Ντράγκι έχει παραδεχτεί, καταγγέλλοντας επανειλημμένως τις πολιτικές κυβερνήσεις και καλώντας τες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όμως, από τις παρεμβάσεις αυτές διεσώθη το ευρω-σύστημα συνολικά και διασφαλίστηκε η μέχρι τώρα βιωσιμότητα του, ακριβώς επειδή η αναποτελεσματικότητα και η κωλυσιεργία των πολιτικών της Ευρώπης παραλίγο να τινάξουν την Ευρώπη στον αέρα. 

Το υποκριτικό δε, της όλης ιστορίας είναι ότι ουδείς διαμαρτυρόταν, τα προηγούμενα χρόνια, όταν η ΕΚΤ έτρεχε να μαζέψει τα αμάζευτα και να πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης, προστατεύοντας τις τράπεζες του νότου και άρα τη σταθερότητα των ευρωπαϊκών αγορών συνολικά. Όμως, όταν το QE και τα πολύ χαμηλά επιτόκια άρχισαν να πλήττουν την κερδοφορία των κραταιών τραπεζών του βορρά και δη, τα συμφέροντα του γερμανικού κατεστημένου, ο κ. Ντράγκι έγινε αποδιοπομπαίος τράγος ή ακόμη και υπεύθυνος για την αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και των ακροδεξιών δυνάμεων, αν θυμηθούμε τις απαράδεκτες όσο και προσβλητικές δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.  

Στις δηλώσεις Σόιμπλε και στις κατά καιρούς επιθετικές δηλώσεις των Γερμανών κατά του προσώπου του, ο Μάριο Ντράγκι επέλεξε να απαντήσει με μια… αξιοπρεπή σιωπή. Αυτή τη φορά στις συστάσεις της κατά τα άλλα σεβαστής οργάνωσης, ο πρόεδρος της ΕΚΤ επέλεξε να απαντήσει, δηλώνοντας ότι καταρχήν καλωσορίζει κάθε σύσταση, αλλά υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι χρέος των ευρωπαϊκών θεσμών είναι να σέβονται τη νομιμότητα και τα όρια τους, αλλά και να αποδεικνύουν ότι επιτυγχάνουν τους στόχους για τους οποίους έχουν δημιουργηθεί.

Με λίγα λόγια, χρέος της ΕΚΤ είναι η προστασία και η θωράκιση του ευρώ, σε μια περίοδο που η κρίση έχει αποτελέσει τη μεγαλύτερη πρόκληση για τη βιωσιμότητα του, και όχι η κοντόφθαλμη αλά γερμανικά υπακοή σε όρια και κανόνες που ελάχιστο νόημα θα έχουν, άλλωστε, αν η Ευρωζώνη δεν καταφέρει να επιβιώσει.