Η κ. πρόεδρος…

Η απώλεια της Ruth Bader Ginsburg, μέλους του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ στάθηκε αφορμή για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου να προχωρήσει σε μια ανάρτηση στο λογαριασμό της στο facebook, στην οποία μεταξύ άλλων έπλεκε το εγκώμιο της εμβληματικής δικαστίνας λέγοντας “.. Μια πεισματάρα νομικός που στρατεύτηκε με την πλευρά της προόδου, της ελευθερίας, της αυτεξουσιότητας, παροτρύνοντας τους πολίτες “πολέμησε για τα ζητήματα που θεωρείς σημαντικά, καν’ το όμως με τρόπο που θα εμπνεύσει και άλλους να σε ακολουθήσουν”.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα αναζητεί κι αυτή τρόπο να εμπνεύσει, ωστόσο η συγκυρία (προσφυγικό, πανδημία, ελληνοτουρκικά…) σε συνδυασμό με την πολιτική της απειρία την υποχρέωσαν να “οχυρωθεί” σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο πίσω από τις θέσεις της κυβέρνησης ώστε να αποφύγει γκάφες που μπορεί να έβλαπταν τη χώρα και το προφίλ της πρόωρα.

Ωστόσο αυτοί που την πρότειναν και την ψήφισαν για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, δηλαδή η ηγεσία και οι βουλευτές της ΝΔ, είναι αυτοί που καθημερινά υπονομεύουν και απαξιώνουν το ρόλο της, κυρίως με αφορμή τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά με αποτέλεσμα να της επιφυλάσσουν ρόλο διακοσμητικό, ρόλο κομπάρσου στα τεκταινόμενα, την ώρα που απαιτείται ως αρχηγός κράτους να ηγείται της διεθνούς εκστρατείας προάσπισης των ελληνικών συμφερόντων.

Στη κατεύθυνση αυτή δεν είναι τυχαία τα δημοσιεύματα που φέρουν τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη να μην συγκαλεί το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών επειδή θεωρεί μεταξύ άλλων ότι η Κ. Σακελλαρόπουλου δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε μια ιστορικής σημασίας συνεδρίαση, απαξιώνοντας έτσι το ρόλο της ΠτΔ, κρυπτόμενος παράλληλα απέναντι στο αίτημα σύσσωμης της αντιπολίτευσης για τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών.

Η απόφαση της ΠτΔ να βγει από τα τείχη της Ηρώδου Αττικού και να επισκεφθεί μέσα σε λίγες το Καστελόριζο και την Κύπρο, σε μια κρίσιμη καμπή των εξελίξεων στο Αιγαίο και στην Α. Μεσόγειο εξαιτίας της τουρκικής προκλητικότητα και επιθετικότητας, αποτελεί ίσως μια ένδειξη-απάντηση σε όσους επιθυμούν να βλέπουν την κ. Σακελλαροπούλου σε διακοσμητικό ρόλο.

Εν τέλει όμως είναι στο χέρι της ιδίας να αποδείξει περαιτέρω ότι έχει συνείδηση του ιστορικού της ρόλου, παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες λόγω του πρωθυπουργοκεντρικού μοντέλου διακυβέρνησης, μακριά από πολιτικά παιχνίδια.