Η κάλπη δεν έλυσε τίποτε – Οι αυτονομιστές διατηρούν την πλειοψηφία

Η Μαδρίτη έκανε ότι μπορούσε για να εμποδίσει το αναπόφευκτο, ήτοι μια νέα νίκη των αυτονομιστικών κομμάτων στη Καταλονία. Διεξήγαγε τις εκλογές μεσοβδόμαδα (για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες), μπας και ο εργαζόμενος πληθυσμός αποτραπεί να προσέλθει στις κάλπες, όρισε την ημερομηνία πριν τα Χριστούγεννα (μήπως και κάποιοι λείπουν για τις γιορτές) και στήριξε πολιτικά και οικονομικά τους υποψηφίους που τάσσονταν κατά της αυτοδιάθεσης και υπέρ της παραμονής της Καταλονίας στην ενιαία Ισπανία.

Τι κατάφερε τελικά; Σίγουρα, όχι τον στόχο της. Ο κόσμος προσήλθε μαζικά στις κάλπες, εκτοξεύοντας το ποσοστό προσέλευσης σε ιστορικό ρεκόρ. Όσον αφορά το αποτέλεσμα, μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για ένα ακόμη ράπισμα προς τη Μαδρίτη και τον Μαριάνο Ραχόι προσωπικά και μια αντίστοιχη ανέλπιστη ψυχολογική νίκη για τον αυτοεξόριστο πρώην ηγέτη της περιοχής, Κάρλες Πουτζδεμόν.

Τα τρία κόμματα που απαρτίζουν το αυτονομιστικό μπλοκ κατάφεραν, έστω και οριακά, να διασφαλίσουν πλειοψηφία στη νέα τοπική βουλή και με τον τρόπο αυτό να έχουν την ευκαιρία να προχωρήσουν στον σχηματισμό τοπικής κυβέρνησης, παρά το γεγονός ότι πρακτικά ο έλεγχος της περιοχής (μετά την ενεργοποίηση του αμφιλεγόμενου άρθρου 155 του συντάγματος) έχει περάσει στα χέρια της Μαδρίτης.

Βεβαίως, η δύναμη των αυτονομιστών συρρικνώθηκε σημαντικά, σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές και είναι χαρακτηριστικό ότι μεμονωμένα το κόμμα των (ενωτικών) Ciudadanos διαθέτει, πλέον, τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών. Όμως, συλλογικά οι δυνάμεις των αυτονομιστών διατηρούν το πάνω χέρι και αυτό τους δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη βούληση του καταλανικού λαού. Αυτό δηλαδή που ήθελε να αποφύγει η Μαδρίτη.

Είναι, άλλωστε, προφανές πως αν η ισπανική κυβέρνηση θέλει να αποφύγει νέο κύκλο ταραχών και να αποποιηθεί τις καταγγελίες ότι λειτουργεί ως δικτάτορας, θα πρέπει αργά ή γρήγορα να αποκαταστήσει το ημιαυτόνομο καθεστώς της Καταλονίας και άρα να παραδώσει τον έλεγχο της περιοχής στην τοπική κυβέρνηση. Αυτή ήταν και η πρόθεση της όταν θέλησε να προκηρύξει νέες εκλογές και να ανοίξει το δρόμο για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, αντί της προηγούμενης κυβέρνησης του Πουτζδεμόν. Όμως, προφανώς δεν ήθελε, δεν περίμενε και ήλπιζε να μην χρειαστεί να παραδώσει και πάλι την εξουσία στους αυτονομιστές.

Από την άλλη, παρά την φαινομενική αποκατάσταση της ηρεμίας, οι ντόπιοι δεν πρόκειται να ανεχθούν την επ’ αόριστον παράταση του σημερινού καθεστώτος. Θέλουν να έχουν τον έλεγχο της περιοχής τους, όπως ακριβώς ισχύει με τις έτερες ημιαυτόνομες επαρχίες της Ισπανίας, αλλιώς δεν αποτελούν ισότιμο κομμάτι ενός κράτους που θέλει, ντε και καλά, να τους κρατήσει στους κόλπους του.   

Βεβαίως, τα αυτονομιστικά κόμματα έχουν σαφώς ρίξει τους τόνους, τις τελευταίες εβδομάδες, σηκώνοντας χειρόφρενο στο όραμα της αυτοδιάθεσης. Όμως, η Μαδρίτη δεν έχει ψευδαισθήσεις ότι κάτω από την επιφάνεια του ηφαιστείου η λάβα παραμένει ρευστή και καυτή, με τον ντόπιο πληθυσμό να παραμένει οργισμένος με την ακραία  αντίδραση της ισπανικής κυβέρνησης και τις πρωτοφανείς εικόνες βίας που έζησε. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, επέλεξε να δώσει τη νίκη στους αυτονομιστές.

Το ηφαίστειο σιώπησε, αλλά παραμένει ενεργό!

Διαβάστε επίσης:

Καταλονία: Την απόλυτη πλειοψηφία κερδίζουν τα κόμματα υπέρ της αυτονομίας (upd)